หัวข้อ: ฉันท์ Tip ตอนที่ ๑: การวางเสียงตามฉันทลักษณ์ (อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑) เริ่มหัวข้อโดย: ศรีเปรื่อง ที่ 01, ตุลาคม, 2556, 07:25:32 PM ฉันท์ Tip ตอนที่ ๑: การวางเสียงตามฉันทลักษณ์
เทคนิคส่วนตัวที่ผมใช้อยู่ ก็คือ ทำความเข้าใจลักษณะของผังฉันทลักษณ์ และวิเคราะห์ทางเลือกที่เป็นไปได้ในการวางคำลหุ ในแต่ละวรรค โดยก่อนอื่น ผมขอจำแนกคำที่จะนำมาให้เสียง ลหุ ออกเป็น ๓ กลุ่ม ได้แก่ ๑. คำโดดลหุ ผมหมายถึง คำที่มีเสียงเดียว และเป็น ลหุ เช่น กะ, ก็, จะ, ณ, ฤ, บ่ และขอรวม ผิว์ (ผิว่า) เข้าไปด้วย โดยส่วนใหญ่แล้ว คำพวกนี้มักจะเป็น คำเชื่อม ครับ (ดูเพิ่มเติมในกระทู้ คำเชื่อม! ผมคิดไม่ออก...ช่วยผมด้วยครับ... (http://www.homelittlegirl.com/index.php/topic,1981.0.htmlคำเชื่อม! ผมคิดไม่ออก...ช่วยผมด้วยครับ...)) ๒. คำธรรมชาติ ผมหมายถึง คำที่มีมากกว่าสองเสียง และเสียง ลหุ ปะปนอยู่ด้วยตามธรรมชาติ เช่น สหาย, ยุพา, กระลาพิน ๓. คำประยุกต์เสียง ผมหมายถึง คำที่แต่เดิมไม่มีเสียง ลหุ ที่เราต้องการ แต่เราปรับปรุงโดยวิธีการใดวิธีการหนึ่ง เช่น แผลงสระ, แยกเสียง หรือ เพิ่ม อะ ที่ท้าย เช่น จิตะ (จิด-ตะ หรือ จิ-ตะ), พักตระ (พัก-ตระ หรือ พัก-ตะ-ระ) (ดูเพิ่มเติมในกระทู้ ลหุ...เจ้าตัวยุ่ง (http://www.homelittlegirl.com/index.php/topic,1966.0.html)) กรณีศึกษา อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ค ค ล ค ค ล ล ค ล ค ค วรรคหน้า มีจุดที่ต้องดูที่เดียว คือ เสียง ลหุ ที่อยู่ตรงกลางวรรค ทางเลือกที่ ๑: คำโดดลหุ เช่น ธ ณ ผิว์ ก็ ฤ บัดเดี๋ยวก็ยินเสียง ทางเลือกที่ ๒: คำธรรมชาติ ลหุ อยู่หน้า เช่น สหาย กระลาพิน พะงางอน ยุพา หัตถายุพางาม ทางเลือกที่ ๓: คำธรรมชาติ ลหุ อยู่ท้าย เช่น วายุ วัตถุ ชำนิ ครั้นวายุโชยผ่าน ทางเลือกที่ ๔: คำธรรมชาติ ลหุ อยู่กลาง เช่น ข้าพเจ้า, นงพะงา, ทัศนา, มิตรภาพ โอ้ข้าพเจ้าอาย ทางเลือกที่ ๕: คำประยุกต์เสียง เช่น เลิศะ, พักตระ (พัก-ตระ) ปะทะพักตระยอดชาย (แฮ่ ๆ ขอเอาวรรคหลังมาเป็นตัวอย่างนะครับ) วรรคหลัง มีจุดที่ต้องดู ๒ จุด จุดที่ ๑ คือ ลหุ สองตัวติดกันที่อยู่หน้าวรรค และจุดที่ ๒ คือ ลหุ ที่อยู่ตำแหน่งเสียงที่ ๔ ของวรรค จุดที่ ๑: ลหุ สองตัวติดกันที่อยู่หน้าวรรค ทางเลือกที่ ๑: คำโดด ลหุ ๒ คำต่อกัน เช่น ก็มิ, ก็บ่, ผัวะเผียะ ผัวะเผียะเปรี้ยงสนั่นคาม ทางเลือกที่ ๒: คำโดด ลหุ ๑ คำ + คำธรรมชาติหรือคำประยุกต์ที่มี ลหุ อยู่หน้า ๑ คำ เช่น ก็สะท้าน, ณ ธะนิน (จาก ธานิน) ก็สะท้านสรีร์กาย ทางเลือกที่ ๓: คำธรรมชาติ ๑ คำ (มี ลหุ ๒ ตัวติดกัน) เช่น ปะทะ, อุบ๊ะ!, ชิชะ!, ตะละ, กวะ, สุริยา ปะทะพักตระยอดชาย ทางเลือกที่ ๔: คำประยุกต์เสียง ๑ คำ เช่น นุช (นุ-ชะ), จิตะ (จิ-ตะ), สุขะ (สุ-ขะ), ดุจะ (ดุ-จะ) นุชะร้ายซะเหลือทน จุดที่ ๒: ลหุ ที่อยู่ตำแหน่งเสียงที่ ๔ ของวรรค ทางเลือกที่เป็นไปได้ ก็ไม่แตกต่างกับกรณีของวรรคหน้าครับ ตัวอย่าง (เมดเล่ย์ทางเลือก) บัดเดี๋ยวก็ยินเสียง ผัวะเผียะเปรี้ยงสนั่นคาม หัตถายุพางาม ปะทะ พักตระยอดชาย ครั้นวายุโชยผ่าน ก็สะท้านสรีร์กาย โอ้ข้าพเจ้าอาย นุชะร้ายซะเหลือทน สรุป ในมุมมองของผม การทำความเข้าใจลักษณะของฉันทลักษณ์ และวิเคราะห์ทางเลือกการวางคำ จะทำให้เราปิ๊งและเกิดไอเดียประเจิดในการวางคำ สิ่งที่ผมนำเสนอไปนั้น "ไม่ใช่สูตรตายตัว" แต่เป็นแค่ "แนวทาง" ซึ่งเพื่อน ๆ อาจพัฒนารูปแบบขึ้นใหม่ เพื่อให้เหมาะสมกับตนเองที่สุดครับ ศรีเปรื่อง ๑ ต.ค. ๒๕๕๖ |