|
หัวข้อ: บุษบารำพัน ตอนที่ ๑ - ๔ เริ่มหัวข้อโดย: คนบอ มือสี่ ที่ 14, กุมภาพันธ์, 2557, 08:42:45 AM (http://upic.me/i/3y/1779356_214020198793992_1457251254_n.jpg) (http://upic.me/show/49604388)
วันมาฆะบูชานี้ข้าพเจ้าขอนำพุทธวจนะจากพระโอษฐ์ มาแต่งเสริมเพิ่มเติมร้อยเรื่องแสดงเป็นพระธรรมเทศนา แห่งพระพุทธองค์ โดยเขียนเป็นลักษณะกลอนสุภาพผสม กลบทโวหารวาที ตามสมควร ซึ่งข้าพเจ้าประพันธ์ได้ เพียงสี่บท ขอถวายเป็นพุทธบูชา ผลบุญแห่งธรรมทานนี้ข้าพเจ้า ขออุทิศให้ญาติแลสัตว์ทั้งหลาย ในวันสำคัญนี้ เทอญ. บุษบารำพัน ตอนที่๑ ……มือสี่ กวีบอ o..บุษบา ครานวล เจ้ายวนแย้ม เสน่ห์แต้ม พริ้มพราย ชวนชายหัน งามรูปโฉม โสภา วิลาวัณย์ เนื้อนวลพรรณ ผาดผ่อง ดุจยองใย..o o..บุษบา ยามสยาย กรุ่นกายสาว จิตหน่วงน้าว โลมฤทธิ์ พิศมัย กลิ่นสวาท เพรียกหา บ่อคลาไคล เพียรเผลอไผล พร่ำฝัน ตามครรลองo o.. หมู่ภู่ผิน บินดอม พะยอมสวย เจ้าเขินขวย เอียงอาย เหล่าชายผอง พจีหวาน ภู่พรม ภิรมย์ ปอง จิตพร่ำพร้อง เพรียกหา บ่อซาลงo o…ศรสำแดง แผลงรัก สลักบ่วง ให้ตักตวง รสชุ่ม อย่างลุ่มหลง กลิ่นคำกลั่น สรรสวย เจ้างวยงง ปล่อยประสงค์ เผลอไป ทั้งใจกาย..o o..พิมานเคียง เพียงนิด จิตสดับ ภมรกลับ แชเชือน มาเลือนหาย ลืมรสรอย ร้อยหลาก ลมปากชาย กลีบสลาย ร่วงโรย ระโหยแรง…o o…ฤทธิรักลวง โศกตรม ระทมทุกข์ เจ็บเจ่าจุก จึ่งลี้ หลบสีแสง บุษบา ผลากรรม ส่งสำแดง ดั่งคมแหนง ยอกใจ ให้ม้วยมรณ์ …o o.. พาสังขาร จาบัลย์ เกินกลั้นข่ม ตัดเซาซม หลบโลก วิโยกหลอน น้อมธรรมมา ลาเพศ กิเลสจร สู่คำสอน พรวิสุทธิ พระพุทธา..o ………………o………………….. หัวข้อ: Re: บุษบารำพัน ตอนที่ ๑ - ๓ เริ่มหัวข้อโดย: คนบอ มือสี่ ที่ 14, กุมภาพันธ์, 2557, 08:46:46 AM (http://upic.me/i/3k/1779101_214017348794277_526302374_n.jpg) (http://upic.me/show/49604409)
บุษบารำพัน…ตอนที่ ๒ o……ดูก่อนบุษบา………..o o.. สัตว์ทั้งหลาย ข้องวน บนวัฎฎะ ไม่อาจผละ พ้นกรรม ถลำหา จึงทุกข์ทน วนโศก โลกมายา แม้เวลา เลื่อนลับ กี่กัปกัลป์…o o………..ดูก่อนบุษบา…….o o…เจ้าจงเหลียว เทียวดู ผู้มัวหมอง ประสบข้อง โศกเศร้า เหมือนเจ้านั้น ย่อมหลายล้วน ครวญคราง ไม่ต่างกัน ร่ำรำพัน พิไรอยู่ มากผู้คน…o o……….ดูก่อนบุษบา……….o o…การพรากพลัด จากรักหวง คือบ่วงทุกข์ คอยปั่นปลุก ยอกแทง ทุกแห่งหน เป็นเพลิงโถม โหมคุ คอยลุลน มิอาจพ้น เพิกถอน ให้ผ่อนพาล…o o…ความพลัดพราก จากสิ่งปรุง อันมุ่งมาด พลัดสิ่งวาด ชอบใจ อันไขขาน พลัดจากสิน ถิ่นฝัน อันตระการ พลัดสังขาร วานวัน ที่ผันไป…o ดูก่อนบุษบา…. o.. สิ่งเรากล่าว คือทุกข์มัด หมู่สัตว์โลก พาวิโยค โอดครวญ รวนไถล ดั่งเชือกเกี่ยว เลี้ยวรัด ตวัดใจ ยึดสัตว์ไว้ ในบ่วงโซ่ เหล่าโลกีย์..o o…… ดูก่อนบุษา……… o…สุขเทียวค้น หนแห่ง ย่อมแฝงทุกข์ ให้สนุก ชั่วคลาย กลับบ่ายลี้ ไม่ยั่งยืน คงอยู่ คู่ฤดี เป็นอย่างนี้ เกิดดับ สลับกัน….o o……ดูก่อนบุษบา……..o ผู้สมหวัง ดังปอง แม้นครองคู่ สมชื่นชู บุบเพ มิเหหัน เอ่ยคำขาน หวานรื่น ชั่วคืนวัน ครองเรือนมั่น หมั่นสาน ให้ชานงาม กลับต้องทุกข์ บุตรบ่วง คอยห่วงหา ทุกข์ข้าวปลา ยุ่งยาก ลำบากหาม ทุกข์ขัดสน ค้นหา พยายาม ทุกข์ก้าวข้าม หนามรั้ว เพื่อครัวตน o……ดูก่อนบุษบา………o o…แม้นทรัพย์สิน จินดา มหาศาล มีทาสา เรือนชาน ปานเวหน กลับต้องทุกข์ คลุกเคล้า เผากมล เทียวกังวล แจงจัด สมบัติตัว ทุกข์หลานลูก สรรแบ่ง ต้องแจงจัด ทุกข์กลัวพลัด พรากสิน ยศถิ่นทั่ว ทุกข์โกยกอบ หอบขน จนเมามัว ทุกข์ตราบชั่ว ตัวตาย สลายลา…o ………………………………………. โปรดติดตามบทที่ ๓ หัวข้อ: Re: บุษบารำพัน ตอนที่ ๑ - ๔ เริ่มหัวข้อโดย: คนบอ มือสี่ ที่ 14, กุมภาพันธ์, 2557, 02:15:18 PM (http://upic.me/i/5n/1621688_214017688794243_2124635770_n.jpg) (http://upic.me/show/49604421)
มาฆะบูชา บุษบารำพันตอนที่ ๓ ดูก่อนบุบษา……. o…อีกเกิดจน ข้นแค้น อันแสนเข็ญ ไม่ว่างเว้น โอดโอย ระโหยหา ทุกข์ขวักไขว่ หาเลี้ยง เสบียงพา ต้องคอยคว้า ขนถาก อยู่ตรากตรำ…o ดูก่อนบุษบา……. o…แม้นเกิดสวย รวยศรี วลีเด่น เกิดมาเช่น ทาสี ที่ขุ่นคล้ำ มิว่างพ้น หม่นข้อง หมองระกำ ล้วนถลำ ล้มลุก ด้วยทุกข์ทน…o ดูก่อนบุษบา………. ถึงสมหวัง ดั่งจินต์ ถวิลหมาย อยู่สบาย ยศฐา จินดาล้น หมดพยาธิ โรคภัย มาไกล้วน มากผู้คน รักชอบ คอยมอบวาน ชื่อเกรียงไกร ครองศักดิ์ จักรพรรดิ ครองทายัช เรืองเดช วิเศษวิศาล เสพรื่นเริง มีสนุก อยู่ทุกกาล เยี่ยงพิมาน เลิศลุ ปุถุชน ดูก่อนบุษบา…….. แม้สมสุข ให้เห็น อยู่เช่นนั้น ทุกสิ่งอัน ย่อมผ่าน ตาม กาลหน สัจธรรม ธาตุขันธ์ ย่อมเปลี่ยนวน ย่อมเสื่อมสิ้น ชอบตน อันยลยิน ถึงแรกเริ่ม ด้วยภิรมย์ ชมสุขสันต์ สุดท้ายนั้น พรากหาย มลายสิ้น ร่างขษัย เสื่อมสูญ สู่มูลดิน ทุกสิ่งสิ้น ล้วนพลัด อนัตตา ดูก่อนบุษบา ….. แม้กำเนิด เทวัญ พรหมโลก ไร้ความโศก มโนรม ชมเวหา เสพสมบัติ ทิพสถาน ตระการตา สืบชีวา อยู่สดับ ชั่วกัปกัลป์ หากสุดท้าย นิคาลัย ให้พรากพลัด สิ้นทายัช ทิพอาสน์ ปราสาทสวรรค์ เทพทั้งหลาย เหล่าล้วน ครวญจาบัลย์ แลร่วงหลั่น สู่นรก อเวจี ดูก่อนบุษบา………. สิ่งเหล่าใด นั้นหนอ หากก่อเกิด ดับกำเนิด ย่อมคู่ไป ในทุกที่ ทั้งรูปนาม ธาตุขันธ์ อันพึงมี ย่อมประมวล ลงตรงนี้ คือทุกข์ทน ………………………………………. โปรดติดตามบทที่๔ หัวข้อ: Re: บุษบารำพัน ตอนที่ ๑ - ๔ เริ่มหัวข้อโดย: คนบอ มือสี่ ที่ 15, กุมภาพันธ์, 2557, 07:41:09 AM (http://upic.me/i/r7/1229875_214021945460484_1620931574_n.jpg) (http://upic.me/show/49607465)
มาฆะบูชา บุษบารำพัน ตอนที่๔ o…….ดูก่อนบุษบา……o o..สิ่งใดเล่า นำเหตุ อาเพศทุกข์ คอยปั่นปลุก โลกแหล่ง ระแหงหน พาเหล่าสัตว์ โศกส่าย อยู่ว่ายวน ถูกเผาลน ขับเข่น ไม่เว้นกาล…o o……..ดูก่อนบุษบา……..o เมื่อไม่รู้ทางแห่งอริยะสัจ จึงวนพลัดเวียนไปในสงสาร กามโยคะ เล่ห์กล ของบ่วงมาร พาขับขาน เวียนวน จนชั่วกัลป์ กามโยคะ คืออะไร ใคร่ตรองคิด คือการติด หลงใหล ในกามนั้น รสอร่อย สัตว์เหล่า เข้าพัวพัน เข้าถือมั่น ย้ำยล จนมืดมัว ความกำหนัด ความเพลิน ความร้อนเร่า ความมัวเมา กามคุณ เนืองหนุนทั่ว เกิดตัณหา อุปาทาน เข้าผลาญตัว ยามดับขันธ์ ย่อมเกลือกลั้ววัฎฎะกาล ครั้นสิ้นไปในจิตที่ยึดมั่น เหล่าสัตว์นั้น ย่อมเวียนวนในสงสาร สู่เบื้องต่ำ ถิ่นทุกข์เหลือประมาณ หรือถิ่นฐาน ภพชั้นสวรรค์พรหม มีตัณหาคือมูลเชื้อพาจุติ อุปปาทาน อันดำริ ที่สั่งสม ดั่งเชือกเหนียวร้อยเกี่ยวเป็นเงื่อนปม พาสัตว์ร้อง ร่ำระงม อยู่เรื่อยไป ดูก่อนบุษบา……. สังสารวัฎนี้นั้นหาสิ้นสุด จักหาจุดเบื้องต้นพ้นวิสัย หรือเบื้องปลายจุดจบอยู่ที่ใด ต้องจนใจสิ้นล้วนประมวลลง ……………………………………. ขอจบ พระธรรมเทศนาของพระพุทธองค์ไว้เพียงเท่านี้ หากท่านใดสนใจก็รอติดตามอ่านได้ในตอนต่อไปจนจบพระธรมเทศนา …หัวข้อเรื่องต่อๆไปน่ารู้น่าสนใจมากขึ้น …เช่นพระพุทธองค์ตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย…สังสารวัฎอันหาเบื้องต้นเบื้องปลายมิได้นี้ จะหาสัตว์สักหนึ่งชีวิตในภพภูมิต่าง ๆที่เวียนว่ายนี้ ที่ไม่เคยเกิดเป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นพี่เป็นน้อง เป็นสามี เป็นภรรยา เป็นญาติเธอมาก่อนนั้น ไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นไปได้เลย สัตว์ทั้งหลายเคยเป็นญาติเธอมาทั้งสิ้น และสังสารวัฎอันหาเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้นี้ พวกเธอได้เป็น อินทร์ พรหม เทวา พระจักกระพรรติ คนจน คนพิการ คนรวย เป็นหญิง เป็นชาย สัตว์นรก เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย ทุกชนิด พวกเธอได้เป็นมาหมดแล้ว เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะเบื่อหน่าย ที่จะปล่อยวาง …..มือสี่ กวีบอ |