พิมพ์หน้านี้ - เนื่องด้วยวันพระ

(https://image.ibb.co/iK4Njf/1004978-222496291254989-1190668106-n.jpg) (https://imgbb.com/)

เนื่องด้วยวันพระ

   . . ก่อน อัสดง

o…รุ่งทิวา พร่าพราย ฉายสิงขร
ทินกร ส่องแสง แสวงหน
ประหนึ่งหมาย กายเกิด กำเนิดคน
ย่อมเสาะค้น หลากแหล่ง แสวงจินต์….o

o….กระแสกรรม นำเกิด กำเนิดต่าง
ผิวกระด่าง จนอับ ห่างทรัพย์สิน
บ้างสำรวย เพชรพราย ประกายนิล
ต่างที่ถิ่น เขตแคว้น ในแดนเนา…o

o…แม้นสูงต่ำ คลำคล้าย บ่หมายเหมือน
กลับลางเลือน สุขเหตุ กิเลสเผา
ความอยากล่วง ลวงพลาง บ่สร่างเซา
ต่างมัวเมา ขนหอบ เพื่อครอบครอง….o

o….กามตัณหา เผาแฝง สำแดงฤทธิ์
นฤมิต จิตพล่าน พิมานหลอน
เสาะสรรหา ธราดล ชลกร
สิ้นสังวร ห่อนเพียง เสบียงตน…o

คฤหาสน์ อ่าโอ่ รโหฐาน
ยศตระการ หอบหา กุลาหล
สวรรค์ลวง บ่วงจิต สถิตคน
ให้เร่ารน เคลื่อนขับ ขยับจอง…o

o…..หากสมหวัง ดั่งถวิล จักสิ้นทุกข์
เหงื่อฉ่ำชุก ปาดป่าย บ่คลายหมอง
หมายเคหาสน์ วิลาศหลัง บัลลังก์ทอง
แสงรังรอง มุกดา อันพร่าพราย…o

o…..จึ่งยื้อยุด ฟาดฟัน ด้นดั้นหา
ถิ่นเทวา คลาเคลื่อน จึ่งเลือนหาย
ทุกข์กลับโถม โหมร่าง ศุภางค์กาย
พิไลหมาย กรายผ่าน พิมานลวง….o
…………………………….

o….ครั้นจรถึง ยศถา บรรดาศักดิ์
เปรียบสลัก ปักแน่น ให้แหนหวง
สู่โมหะ มืดมิด สนิททรวง
เริงเหวบ่วง โลภหลง ทะนงตน

เกิดหน่วงหนัก จักหมด พรากยศฐา
จากจินดา สรวงสถาน พิมานหน
อุปาทาน ผลาญฝัง เป็นวังวน
ให้ร้อนรน พรึงพรั่น จวบวันลา…o
………………………

o….ครั้นครอบครอง สินสี มณีฉาย
ทรัพย์พราวพราย เกี่ยวกอบ อันหอบหา
ดุจจรัส วัชรินทร์ องค์อินทรา
ครองจินดา เคหาสน์ ปราสาททอง

กลับแห้งผาก ชิวหา อุราโหย
ทุกข์กอบโกย พูนเพิ่ม เสริมสนอง
ทุกข์ลูกหลาน ขันแข่ง คอยแย่งครอง
วิมานผ่อง เปลี่ยนกลาย สลายลา…..o
………………………………..

o….ครั้นยากจน ข้นแค้น ขื่นแสนเข็ญ
ข่มลำเค็ญ เย็นยาก ลำบากหา
เหงื่อหยดหยาด ปาดป่าย บ่คลายครา
อนาถา ขาดเขิน ชวนเมินมอง

วาดวิมาน สราญกาย อยู่ภายหน้า
มุ่งไขว่คว้า เกินตน กมลหมอง
ผลแห่งกรรม นำพ้น แห่งหนปอง
ให้ขุ่นข้อง จองจับ จวบลับลา…o
……………………………………

o…….อันกิเลส เหตุกรรม ย่อมนำฉุด
เผามนุษย์ ผู้ถือมั่น กระสันหา
รูปกลิ่นเสียง รสลิ้น กลิ่นกามา
ย่อมฉุดพร่า ลามทั่ว ผู้มัวเมา….o

o…….โลภาฝัง ดั่งชนัก อันปักจิต
คอยลิขิต ร้อนรุ่ม ดั่งสุมเผา
ลืมหาเลี้ยง เสบียงนั้น แต่บรรเทา
ชานเรือนเรา สานก่อ แต่พอกาย….o

o…..แม้นล่วงกาล วารเวียน ฤาเปลี่ยนผัน
กี่หมื่นพัน ดับดิ้น สิ้นสลาย
หาสนุข สุขเคียง สักเพียงราย
อยู่ครู่คลาย กลับผ่าน พิมานจร ….o
………………………..

o…แสงอาทิตย์ คล้อยลง ตรงเวหา
ล่วงเพลา สงบนิ่ง ตรงสิงขร
สังขารลับ ดับกสิณ ทินกร
พึงสังวร ก่อสติ ดำริตน…..o
………………………………

o…..อันความอยาก รากเหง้า ที่เผาผลาญ
หาประมาณ สิ้นสุด ให้ขุดค้น
เวิ้งสมุทร สุดหล้า นภาดล
ฤๅเปรียบหน หนึ่งเหตุ กิเลสพา….o

o….จงเพ่งมอง ครองสติ ดำริเห็น
กิเลสเร้น ข่มตน เพียรค้นหา
รู้ปล่อยปละ ละบ่วง อันลวงตา
ชวนขนคว้า ตรากตรำ อยู่ร่ำไป….o

o….สรรพสิ่ง อุปโลกน์ อยู่โลกหล้า
ดั่งมายา พาตน วนไถล
ดั่งฝุ่นผอง ข้องจิต สถิตใจ
ลวงเพ้อใฝ่ โหยหา อยู่อาจิณ …o

o…สรรพสิ่ง ใดใด ในโลกหล้า
ฤๅโสภา เช่นเรา เฝ้าถวิล
ยิ่งกลั้วเกลือก เมือกชื้น พื้นธานินทร์
ยิ่งราคิน สิ้นท่า สง่าตน…o
…………………………

o….สุขเที่ยงแท้ แน่จริง นั้นสิ่งไหน
สติใจ นิ่งระงับ บ่สับสน
พุทธธรรม คำสอน เทียวย้อนยล
ประพฤติผล บุญญา หยุดราคิน….o

o….อันสุขนั้น ใช่ที่ มีศรีศักดิ์
มีรูปลักษณ์ เพราตา น่าถวิล
ทรัพย์ประเทือง เรืองลออ กรวินท์
ธรณิน ถิ่นเพียง ดั่งเวียงวัง

ใช่ยลเสียง สำเนียงเพราะ เสนาะหู
ลูกหลานหมู่ สุขสม ภิรมย์หวัง
คงวัสสา ราศี อยู่จีรัง
ผิวผุดปลั่ง โรคภัย บ่ใกล้ วน…o

o….สุขเกิดจาก พอเพียง เสบียงหา
ใช่แข่งคว้า ลำเลียง เสบียงขน
สุขเกิดจาก พอใจ ในตัวตน
ใช่ดื้อด้น ก้าวเหิน จนเกินตัว…o

o….สุขเกิดจาก วางใจ ไม่ถือมั่น
ใช่ดื้อดึง คาดคั้น บ่หันหัว
สุขเกิดจาก สว่าง เบา จากเมามัว
ใช่เกลือกกลั้ว กามเหตุ กิเลสมี…o

o….สุขเกิดจาก อยู่วิเวก อุเบกขา
ใช่โกรธา บังเบียด คอยเสียดสี
สุขเกิดจาก น้อมนำ ธรรมวิธี
หาใช่ที่ รูปเสียง สำเนียงมาร…o

o…สุขเกิดจาก ปล่อยวาง ว่างกิเลส
ใช่ที่เหตุ จินดา มหาศาล
สุขเกิดจาก ละใจ ใฝ่นิพพาน
ใช่ขับขาน อัตตา พาว่ายวน….o
………………………….

o…..ก่อนอาทิตย์ อัสดง ตรงขอบฟ้า
ก่อนเมฆา ลับเลือน เยือนเวหน
เพียรดำริ สติธรรม มานำตน
จักหลุดพ้น บ่วงทุกข์ สุขนิรันดร์…..o

  หลวงทวดมือสี่

บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล