|
หัวข้อ: บทชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24, กันยายน, 2555, 06:09:08 AM ทฤษฏี วงกลม
ณ จุดหนึ่ง เมื่อเคลื่อนไป จะกลับมาที่เดิม ชีวิต มี สุข - ทุกข์ ดีใจ - เสียใจ เกิด - ตาย ตาย - เกิด ทุกข์ - สุข เสียใจ - ดีใจ หมุนเวียน เปลี่ยนไป ดัง น้ำ - ไอ - เมฆ - ฝน - น้ำ เช่นนี้ไม่มีสิ้นสุด ประวัติศาสตร์ ย้อนย่ำซ้ำรอยเสมอ ต่างที่รูปแบบเท่านั้น สิ่งที่ทำลายวงกลมได้ มี สอง ทาง พุทธศาสตร์ - นิพพาน วิทยาศาสตร์ - นิวเคลียร์ รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: บทชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24, กันยายน, 2555, 08:52:51 AM ท่ามกลางความเงียบเหงา
ข้าร่างบทกวีชีวิตชิ้นหนึ่ง เขียนเอง อ่านเอง ความอ่อนนุ่ม หวานซึ้ง แผ่ซ่านทั่วร่าง มันหยุดจุกที่กลางใจ ข้าได้สัมผัสมัน ไม่อยากลืมตาพร้อมกันสองข้าง ความทรงจำที่ดีงามเล็ดลอดออกไป ขอเก็บชื่นชม นานแสนนาน อย่ารบกวนข้าเลย รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: บทชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24, กันยายน, 2555, 09:25:14 AM นิรนาม หนุ่มวัยย่าง 20ปี ประกาศต่อหน้าส่าธารณชน ข้าจะมีอายุแค่ 50ปี เท่านั้น ทุกคนเปล่งเสียงพร้อมกัน โง่ โง่ โง่ เขาประคับประคองรักษาชีวิต จำเนียรกาลผ่านครบ 50ปี ล่วงเลย 1วัน 1เดือน 1ปี เขายังไม่ตาย เขาเปล่งเสียง กำไร กำไร กำไร เขาอุทิศกำไรให้กับสาธารณชน ทำทุกสิ่งทุกอย่างที่สามารถทำได้ ให้ก่อเกิดประโยชน์มากมาย อันตราย อันตราย อันตราย คนที่ตายไปแล้ว(อายุ50ปี)จะกลัวอะไรอีก ได้ยิน ได้ยิน ได้ยิน รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: บทชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24, กันยายน, 2555, 09:49:38 AM ชีวิตมิได้ผูกติดไว้กับนาฬิกา ให้วันเวลากำหนดทางเดินของลมหายใจได้ นาฬิกามีดีอะไร มีค่าเท่าไร ฉันไม่มี ฉันไม่รู้ เสียงความรักแผ่วเบาราวใบไม้ร่วง บางครั้งดังสะท้านปานฟ้าผ่า เสียงคนที่เรารัก หวานซึ้งตรึงใจเสมอ หากเขาเหยียดหยามใจทรามอยู่ทำไม ฟ้าลิขิตให้เราได้พบกัน อยู่ร่วมกัน แหละแล้ว ในที่สุดต้องจากกัน ความเปลี่ยนแปลง คือ นิรันดร์ รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: บทชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 13, ตุลาคม, 2555, 05:39:45 PM ข้าฯ ยืนบนชะง่อนผาสูง ส่งเสียงตะโกนออกไปเป็นระยะ เงียบ...ว่างเปล่า...ไร้เสียงโต้ตอบ ข้าฯ ลองพยายามอีกครั้งหนึ่ง เสียงดัง...ผสมผสาน เสียงค่อย... สักครู่หนึ่ง...มีเสียงตอบรับกลับมา เสียงแผ่วเบา...จากผู้คนมึนงง เสียงเกรี้ยวกราด...หัวใจแทบหลุดจากขั้ว สำเร็จ...ข้าฯ กำลังเติบโต ณ แห่งนี้ .....อวตาร ฮา ฮา ฮา..... รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: บทชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 13, ตุลาคม, 2555, 05:44:09 PM ข้าฯ มีช็อกโกแลต ลูกอมหวาน สามารถหยิบยื่นให้เด็กได้มากมายไม่จำกัด โดยที่เด็กแบมือขอ หรือ ไม่เอ่ยร้องขอ รอยยิ้มที่ซึมซ่านจากหัวใจ ไมตรีจากท่าที และคำพูดที่เอื้อนเอ่ย ยากนักที่ใครจะส่ายหน้าปฏิเสธ หยิบเอาไป หย่อนใส่ปาก อมให้นาน เจ้าจงพิจารณา ความหวานอย่างละเอียด เมื่อโตขึ้น เจ้าก็จะทำดังเช่นข้าฯ รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: บทชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 21, มกราคม, 2556, 05:45:48 AM เศรษฐีและยาจกมีการกินเหมือนกัน เศรษฐีกินเพื่อให้มีชีวิตอยู่ ยาจกกินเพื่อรอวันตาย แต่ในที่สุดก็ตายเหมือนกัน ข้าคิด ข้าพูด ข้าเขียน ฮาฮาฮา หัวข้อ: Re: บทชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 21, มกราคม, 2556, 09:50:26 PM แม้นครั้งหนึ่งมิสมอารมณ์หวัง อย่าชิงชังอนาถวา่สนา โลกยังกว้างทางไปไกลสุดตา สักเพลาสำเร็จเสร็จสมจินต์ ขอให้กำลังใจ :003: หัวข้อ: Re: บทชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: รินดาวดี ที่ 22, มกราคม, 2556, 08:25:51 AM เป็นบทเรียนเวียนวนจนหวั่นไหว
เพราะเหตุใดไฉนหนามาติฉิน ผลปางก่อนปางเก่าเฝ้าเกาะกิน ไม่มีวันหมดสิ้นคนนินทา :047: |