หัวข้อ: กลอนห่อโคลงเงาในสายน้ำ
เริ่มหัวข้อโดย: คนบอ มือสี่ ที่ 10, พฤษภาคม, 2557, 09:01:04 PM
(http://upic.me/i/r6/l3ygx.jpg) (http://upic.me/show/50954060)
- กลอนห่อโคลง - -เงาในสายน้ำ -
๐เพียงกลิ่นหอมโสภาเกิดปรากกฎ บริบทหิวโหยก็โชยหา เพียงปรากฏบาศบ่วงอันลวงตา ประหนึ่งว่าโคถึกคึกคะนอง
พ่ายเนื้อนิ่มยิ้มยวนกระอวนหวาน พ่ายหมู่มารมิตรหมายอบายผอง พ่ายลุ่มหลงมัวเมาจึงเจ่าจอง พ่ายเหล่าผองสิเน่หามรรคาทราม
พ่ายกิเลสเหตุผลาญบันดาลโลก พ่ายวิโยคความอยากเทียวถากถาม คงเพลี่ยงแพ้แม้นจิตพินิจปราม บ่อาจห้ามครู่ครั้งจึ่งพลั้งใจ
เปรียบดังเงาทาบคลื่นกลางผืนริ้ว เพียงลมพลิ้วแผ่พัดกระหวัดไหว ย่อมกวัดแกว่งเงาคลายสลายไป สิ้นเงาใสบรรจงอันคงเดิม
สติเลือนเจื่อนจางทางมนุษย์ บ่เผยผุดเพียรวางคอยสร้างเสริม มนุษย์ผองท่องเที่ยวแต่เดียวเดิม หมั่นพูนเพิ่มเติมเหตุกิเลสพา
รูปกลิ่นรสยศเสียงสำเนียงขับ สุขประดับแหนเห่สิเน่หา เกิดภิรมย์ครู่เคลื่อนกลับเลือนลา รู้,,,แต่ว่าบ่อาจยั้งยอมพลั้งใจ
ยอมรุ่มร้อนบันเทิงกลางเพลิงเผา เปรียบดั่งเงาแตกซ่านกลางธารไหล คลื่นสงบสุขสู่เป็นครู่ไป จวบลาลัยสิ้นสลายกับกายตน
๐ เพียงปรากฏยั่วเย้า.............เยือนตา บริบทอกอุรา...........................ร่ำร้อง เพียงบาศบ่วงโสภา..................ลวงฉุด ประดุจโคถึกก้อง......................กู่พร้องคะนองชิม
๐ พ่ายกระหยิ่มนิ่มเนื้อ.............นวลหวาน พ่ายอบายมิตรมาร.....................หมู่พ้อง พ่ายโมหะระราน.........................จองจับ พ่ายระยับเสน่ห์คล้อง.................เที่ยวค้นทางทราม
๐ พ่ายนิยามเล่ห์ร้าย.................โลกา พ่ายยุอยากโถมถา.....................ครั่นคร้าม พึงปองปราบยังอุรา....................อกพลาด บ่มิอาจหาญห้าม........................จึ่งน้อมจำนน
๐ เปรียบเงาบนแผ่นพื้น............ธารา ลมกระหวัดพัดพา......................แผ่พลิ้ว กระแสคลื่นมรคา.......................ไหลหลาก เงาประจงแหลกริ้ว.....................บ่ได้คงเดิม
๐ สติเดิมเจื่อนแจ้ง....................มนุษย์ผอง บ่ฝักใฝ่เพียรประคอง.................ก่อเกื้อ ต่างยลย่ำเยือนจอง...................เดิมดั่ง หอบประดังสืบเชื้อ.....................เอ่ยเอื้อกามพา
๐ รสยศถากลิ่นพร้อม..............รูปเสียง สุขประดับพรั่งเพรียง.................เชิดซ้อง ภิรมย์อยู่ครองเคียง....................เพียงครู่ ตระหนักนักหักป้อง...................แต่พลั้งจนใจ
๐ ยอมหทัยเร่าร้อน....................โลมเพลิง เดียวดั่งเงากระเจิง.....................พ่ายน้ำ สงบคลื่นบันเทิง.........................คราวครู่ ยอมเสพสู่กรายกล้ำ...................สืบสิ้นสูญขษัย ฯ
หลวงทวด สี่
|
|