|
หัวข้อ: ๐ อวิชชา ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 12, มิถุนายน, 2557, 10:45:18 AM มิสามารถควบคุมความรุ่มร้อน จิตตะรอนจรจากซากสังขาร กายเป็นบ่าวรับใช้ไร้วิชาญ เกิดอาการผุดผลิปราศตริตรอง ยากควบคุมปสาทะมโนนึก สิ่งตกผลึกเก่าใหม่ในทั้งผอง มันหลั่งไหลเลอลามตามคะนอง พ้นหับห้องพิกลดีปนเลว อันค่าดีมีนิดผิดผกแผก ดีสาแหรกแตกผงลงหุบเหว ยังลุกโลดโชติช่วงดังบ่วงเปลว รอบองค์เอวมากมายร้ายทุรน ยิ่งกำหนดกดดันรั้นทะลึ่ง ในหูหึ่งม้วนกลับส่อสับสน มักล้อเล่นเช่นลิงโยกวิ่งวน เอาผู้คนแสนเบื่อเหลือระอา สนุกทั่วชั่วแวบหลังแลบลิ้น รู้สึกสิ้นหายพลันเปล่าหรรษา ความเสียใจโถมถั่งประดังประดา กราบขมาขอโทษโปรดอภัย สูดหายใจลงลึกผนึกปอด ปล่อยลมลอดระบายคลายสั่นไหว จับไม้กวาดกวาดเหตุกวาดเศษใย ปลอดนอกในปลงปลิดอวิชชา :a013: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ อวิชชา 2 ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 15, กันยายน, 2557, 05:04:26 PM อ้างดีเก่าเข้าสู้รู้กันทั่ว เบื้องหลังชั่วกลั้วบาปคืบหยาบหนา งามแต่นอกในเนื้อเต็มเชื้อรา ปรารถนาพิศวาสอำนาจครอง ด้วยทิฐิมิได้ดังใคร่คิด ผุดความผิดแยบคายอุบายสยอง สร้างสถานการณ์มานลำพอง อาศัยช่องเปิดแง้มเรียกแต้มคืน ภาพปรากฎสดสดส่อหน้าสื่อ เสียงเล่าลือแสกแสกคนแตกตื่น จากเบอร์รองเริ่มเด่นเป็นตัวยืน เพิ่มพันหมื่นชนะถล่มทลาย เป็นผู้แทนทุกครั้งมิพลั้งพลาด ใช้ฉลาดเอาเปรียบเหยียบสหาย ชอบคุยโวโอ้อวดอำบรรยาย ใครขวางร้ายหากตามเยินความดี อวิชชาว่ารู้คู่ปฏิบัติ สารพัดออกร่องหลบช่องหนี จบเบ็ดเสร็จเผด็จการชาญเวที แด่ผู้มีพระคุณคอยจุนเจือ เมื่อถึงดวงล่วงลับชื่อดับสูญ ปฏิกูลมืดมนแบบนเสื่อ โยนบอมบ์ใส่ราวรั้วของตัวเพื่อ คนหลงเชื่อเพื่อนแกล้ง...แย่งคะแนน :045: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ อวิชชา 3 ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 15, กันยายน, 2557, 10:00:11 PM ขอฟันธงตรงตรงแบบเบิร์ดเบิร์ด เขาคงเกิดเดือนดับจับปีขาล คืนวันเสาร์เก้าค่ำดำทั่วดาน เสียงสะท้านกึกก้องฟ้าร้องดัง ร่างลีบเรียวเคี้ยวอ้อยมือห้อยโหน ปากตะโกนวู้วู้กู่เกาหลัง สวมหมวกถองรองเท้าสึกตราสตังค์ ยิงปังปังแล้วเก็บเหน็บปืนปลอม มีสองตาสองหูดูใช่แปลก สวมเสื้อแสกแหวกหน้าเตี่ยวขาส้อม เข้าวัดรวดบวชเณรเถรพะยอม สอนตัวขอมนักธรรมร่ำบาลี ฝึกมือไม้ไวว่องสมองช้า สองบวกสองเป็นห้าว่าเป็นสี่ ชอบเพลงยุทธรุดรบตบต่อยตี พบข้อดีปากเช่นตูดมิพูดคุย เรียนวิชาคาถาอาคมขึ้น ต้องลูกปืนอย่างมากแค่ถากผุย มีนายหน้าว่าจ้างอ้างเอาลุย รับชุ่ยชุ่ยแสนล้านบานตะเกียง จับกดกดไกไกไม่กี่ครั้ง แอบระวังบังเสาเป่าเปรี้ยงเปรี้ยง ชุลมุนวุ่นวายหายลำเลียง โอมเพี้ยงเพี้ยงไม่เหลือเสื้อเตี่ยวเงา :a016: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ อวิชชา 4 ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 16, กันยายน, 2557, 09:38:54 AM หัวขี้ทื่อมือไม้ไม่อยู่สุข ชอบสนุกตามเพื่อนเปื้อนตามเขา ถ้าขำขันปันรักกวนหนักเบา คิดถึงเช้าจดเย็นเห็นจะดี หรือออดอ้อนนอนฝันบรรยายโศก ถูกสับโขกสูญเสียผัวเมียหนี หมดความหวังพลั้งพลาดขาดไมตรี รีบเร็วรี่ทอคำกำลังใจ หรือทักทายฉันเธอเสมอเพื่อน ยลเยี่ยมเยือนไกลถิ่นดินอาศัย ท่องบ่นพร่ำธัมมะพระวินัย ผู้สูงวัยภาษิตขิตคำคม ธรรมชาติวาดวิวงามทิวทัศน์ พืชผักสัตว์ไถพรวนสวนผสม ลึกซาบซึ้งคลึงเพลงเพลินภิรมย์ นั่งดอมดมรินรสซดกาแฟ ส่วนทั่วไปไม่ถนัดประวัติศาสตร์ ใช่นักปราชญ์คางเคราก่องเก่าแก่ ถ้าการเมืองเคืองคักม่วนนักแล ชอบเย้าแหย่เทแกลบพอแสบคัน หัวขี้ทื่อมือไม้ไม่อยู่สุข มักเอาทุกข์มาใส่ภัยมหันต์ น่าสงบจบท้ายปลายชีวัน ดีกว่าสั้นสิ้นคิด...อวิชชา :a015: รพีกาญจน์ อย่าเข้าใจผิด ว่าสั่งสอนตัวเองครับท่าน |