|
หัวข้อ: เบื่อกันแล้วหรือ...? เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 22, กรกฎาคม, 2557, 11:25:54 AM บนหนทางที่ย่างผ่านกาลเวลา เสน่หาพาหลงดงอักษร ทุกวันวารจารจดร่ายบทกลอน มิอาทรระยะทางที่ห่างไกล ถึงวันนี้เธอหนีหายมิใคร่เห็น ยังอยู่เย็นเป็นสุขทุกข์ไฉน เกิดเหนื่อยล้าราร้างหรืออย่างไร ถามจากใจห่วงหาอย่าว่ากวน หากยังไม่ลืมกันเช่นฉันนี้ มาเร็วซี...หยิบปากกาขึ้นมาด่วน มาตอบข้อต่อวาทีที่เชิญชวน สงสารคนที่คร่ำครวญว่ายังคอย... ธนุ เสนสิงห์ :a001: หัวข้อ: Re: เบื่อกันแล้วหรือ...? เริ่มหัวข้อโดย: กอหญ้า กอยุ่ง ที่ 22, กรกฎาคม, 2557, 11:55:46 AM รีบวิ่งอ้าวเอาปากกามาจารจด ร่ายเรียงพจนาหวานกว่าอ้อย เนื้อหากลอนอ้อนกันตาวันลอย จนเดือนคล้อยข้ามคืนตาตื่นโต บอกตามตรงสงสารคน ทนคิดถึง ส่งสารซึ้งทรวงภักดิ์มากอักโข บรรยายความคร่ำครวญเดินซวนโซ อยากเข้าโอ๋อาหนุ่มอย่ากลุ้มใจ กอหญ้า (http://upic.me/i/iy/dp_937162244.gif) (http://upic.me/show/1175241) หัวข้อ: Re: เบื่อกันแล้วหรือ...? เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 22, กรกฎาคม, 2557, 01:39:58 PM โดนปาดหน้า หญ้าเจ้า เธอเฝ้าบ้าน โอ่งมัวคลาน หน้าเบิ่น เดินไม่ไหว เห็นแว่บแว่บ วรรณศรี วลีใคร บ่งบอกความ เป็นนัย ไหวอารมณ์ กลิ้งมาจอด สอดตา หาพื้นที่ วางวลี สาดวาจา คาถาข่ม ค่อยค่อยลุก ขึ้นนั่ง ตั้งร่างกลม พร้อมผสม ผสานกลอน อ้อนรำพึง ความในกลอน วอนสื่อ ไร้ชื่อเอ่ย ไม่เฉลย คือใคร ที่คิดถึง ไม่ยอมบอก บาปพา จะรัดตรึง โทษฐานซึ่ง ให้คิดเอง ไม่เกรงจินต์ เอาเป็นว่า คร่ำครวญ รัญจวนจิต เพราะว่าคิด ถึงโอ่ง อ้อนถวิล คร่ำครวญกลอน วอนเพลง บรรเลงพิณ โอ่งได้ยิน รับทราบ วาบชีวา แม้นตัวไกล ใจเรียง อยู่เคียงใกล้ ทุกเนื้อที่ ของใจ ยังโหยหา ทุกคืนคอย ร้อยดาว สาวนภา ทุกเวลา ทุกนาที โอ่งมี..รัก :a002: โอ่งทอง หัวข้อ: Re: เบื่อกันแล้วหรือ...? เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 22, กรกฎาคม, 2557, 03:23:02 PM คิดถึงใครใดเล่าคงเดายาก ขอบอกใบ้ไม่อยากให้คิดหนัก คือนวลนางคนหนึ่งที่ซึ้งนัก มิทึกทัก...ที่เธอคิดไม่ผิดเลย... ธนุ เสนสิงห์ :035: หัวข้อ: Re: เบื่อกันแล้วหรือ...? เริ่มหัวข้อโดย: วรรณดี ที่ 22, กรกฎาคม, 2557, 04:31:14 PM ฮั่นแน่น้องใดหนอพ่อคิดหนัก แอบหลงรักหรือเปล่าสาวไหนเหวย ทำหมองช้ำหัวใจไปหมดเลย ยิ่งไม่เคยอกหักชักยังไง ขอกระแซะแซวบ้างแบบอย่างนี้ เป็นกวีอักษรามานานใหญ่ อาจมีเบื่อเชื่อเถอะไม่ว่าใคร เพราะหัวใจเต้นถี่ดีทุกวัน เป็นคนหนุ่มหรือแก่แค่ทายทัก ต้องมีคึกมีคักทักทายหวั่น ประเดิมลงหน้าจอสารพัน เพียงผูกพันบทกลอนสะท้อนมา วรรณดี |