|
หัวข้อ: ...วันนี้...ยังหดหู่ใจ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 27, กรกฎาคม, 2557, 08:12:07 PM (http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTSHZG6qZew1kGCqtr0DCvqYeoAo5XiP8ofVL9R33SdksVp2UBg) จ้องตาแป๋วแวววาวเกาะราวผ้า ข้างล่างหมากรรโชกโฮกโฮกใส่ หยุดสงบกบนิ่งประวิงไว เมื่อพ้นภัยโดดลงเข้าพงพี ก็เห็นแต่ตัวเดียวปราดเปรียวนัก กระแอมทักเบาเบาเอ้ารีบหนี ไหนละพ่อหนอแม่แลมิมี หรือแมวผีค้นหาอาหารกิน แอบหน้าต่างข้างหอชูคอจ้อง ยกเท้าย่องประหวั่นหันหน้าผิน เรียกตามหลังอย่างไรไม่ยลยิน คงชาชินลักลอบชอบผจญ ให้ปลาทูหมูปิ้งเหมือนทิ้งขว้าง เบี่ยงตัวห่างจากไปทำไม่สน พอบ้านเงียบเงี่ยสดับลับตาคน คุ้ยของบนโครมครามชามกระจาย อยากกอดรัดฟัดเหวี่ยงเลี้ยงดูเฝ้า อยู่กับ"เจ้าโชคดี"มีสหาย เช้าวิ่งเล่นเย็นย่ำออกกำลังกาย ช่วงสายบ่ายเข้าสวนหมู่ม่วนงัน คงเพราะกรรมนำให้ได้พานพบ และแล้วจบง่ายจังดังหลับฝัน เจ้าหมอบหลังล้อรถเมื่อไรกัน พอถอยพลันทับกลางร่างบี้แบน รพีกาญจน์ วานวาถอยรถทับแมวตาย เสียใจมากไม่อยากแต่งกลอน :026: เจ้าโชคดี - หมาตัวโปรด ม่วนงัน - สนุก |