|
หัวข้อ: ๐ ผู้เสียสละ ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 18, สิงหาคม, 2557, 09:11:30 PM เมื่อหยิบเก่า เอาวัย ใสคละขุ่น เริ่มแรกรุ่น แง้มฝา โลงปราสาท แต้มประดอย รอยหม่น ป่นสีวาด เศร้าฉูดฉาด ดำเหลือง ประเทืองทอง รูปวงรี สี่เหลี่ยม กลมเกียมหน้า สองนัยน์ตา หวานหยด สดสยอง จมูกโด่ง โพรงสัน ดังคันคลอง ปากลำยอง ค้อนขวับ กระจับพราย สูงชะลูด ตูดปอด ต่ำถอดฝัก อ้วนอึกอัก ผอมแห้ง แรงหดหาย ซอกซี่ขาว พราวพริ้ม ยิ้มสบาย ถักทอสาย ยึดมั่น รั้งฟันเทียม ชั่วและดี มีบ้าง พรางปรากฎ แบบหมดจด ผุดผ่อง ยกย่องเยี่ยม ใช้ผงด่าง ล้างออก ซักฟอกเนียม เปรอะเต็มเปี่ยม เปลี่ยนแซ่ เลียนแย้ดง จากสกุล รุนชาติ องอาจกล้า จากใบ้บ้า ทะลึ่ง พึงประสงค์ จากบ่อบาง ห่างไกล ภูไพรพง จากเวียงวง ชุมชน วนนาคร เกาะเป็นกลุ่ม สุ่มสับ จับฉลาก แทนหมู่มาก อ่าโอ่ สโมสร สร้างสดใส สุขสันต์ นิรันดร แล้วจากจร ตอนจบ ครบเวลา :a013: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ ผู้เสียสละ ๐ เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 18, สิงหาคม, 2557, 10:28:26 PM :d03: จากวัยรุ่นแรกแย้มจนแก้มเหี่ยว ความปราดเปรียวหายไปแต่ใจซ่า ดั่งสิงห์เฒ่าแคล่วคล่องคะนองนา เห็นกานดาแย้มยิ้มแอบอิ่มทรวง :d09: พอเข้าบ้านมานหดสยดสยอง สิงห์ลำพองหมองไปเหมือนไก่ง่วง ต้องเสงี่ยมเจียมตนหม่นแดดวง ดั่งถูกบ่วงรัดคอโอ้หนอกรรม :d02: กระแอมไอไม่ดังทำนั่งเศร้า แต่พอเข้าหน้าจอหัวร่อร่ำ ให้หวาดเสียวสากบินทมิฬดำ สงบถ้อยสงบคำอย่างจำทน :d01: วันไหนออกจากบ้านเบิกบานจิต เจอะมิ่งมิตรมากมายคลายหมองหม่น เหอะ สักวันหมดเวรได้เวียนวน จะหนีไปให้พ้น คนแสนดี :d05: ไพร พนาวัลย์ :d06: |