บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24, ตุลาคม, 2557, 10:19:29 PM



หัวข้อ: เรียงความ เรื่อง ฉัน
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24, ตุลาคม, 2557, 10:19:29 PM


ฉันโชคดีมีนาห้าหกไร่
สวนลำไยใหญ่ย้อยร้อยกว่าต้น
มีรถถีบรถเครื่องและรถยนต์
บ้านล่างบนครึ่งไม้ใช้ปูนทราย

ฉันเลี้ยงวัวตัวใหญ่หมูไก่เป็ด
เช้าเก็บเห็ดเด็ดผักตักปลาขาย
นาให้เช่าข้าวแบ่งพอแลงงาย
ลำไยหมายพ่นดอกนอกฤดู

อากาศเช้าสุขสันต์ปั่นรถถีบ
ยามร้อนรีบควบมอไซด์เร่งไปสู่
กระบะเก่าเข้าสวนลุยควนคู
รถเก๋งหรูอยากได้ไม่มีตังค์

ลูกหญิงชายสามคนพ้นหัวอก
สอนปอหกโรงเรียนของฝรั่ง
ทำเทสโก้โลตัสสต็อกคลัง
ห้วยน้ำดังวนอุทยาน

หลานหญิงชายสี่คนซุกซนมาก
วิ่งกระชากลากกันดังลั่นบ้าน
เตะตะกร้อเดาะบอลนอนสำราญ
กินข้าวน้ำอาหารหวานเปรี้ยวมัน

ถึงวันหยุดตรุษสารทยาตรพร้อมหน้า
เสียงเฮฮาตลกยกขบขัน
วันนี้เล่าเขาไปอยู่ไหนกัน
ละให้ฉันสองเฒ่าเฝ้าคร่ำครวญ

 :a014:

รพีกาญจน์




หัวข้อ: Re: เรียงความ เรื่อง ฉัน
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 25, ตุลาคม, 2557, 10:00:54 AM

เล่าเรื่องฉันครั้นวัยรุ่นวุ่นชีวิต
จำต้องคิดจากถิ่นใต้บ้านไร่สวน
หมายสร้างตนให้งามตามกระบวน
มิเรรวนขึ้นรถไฟไปเมืองกรุง

ยี่สิบปีผ่านไปมิได้ผล
พาสาวกรุงหนึ่งคนกลับคืนทุ่ง
หัดค้าขายหลายอย่างอีนังนุง
ถึงมิรุ่งแต่ก็ยังพอกิน

ทุกวันนี้มีครบหมดที่ รถ บ้าน
แต่ก็พอบาลานซ์กับหนี้สิน
มอบลูกเต้าสืบสานฐานชีวิน
ส่วนฉันวางมิถวิลทรัพย์สินใด

อยากปล่อยใจปล่อยตนเป็นคนว่าง
ทำงานอย่างที่ชอบเป็นกรอบใหญ่
ยังเดินทางสร้างฝันอันยาวไกล
สร้างผลงานกลอนกานท์ไว้แทนกายตน

ธนุ  เสนสิงห์

  :057:


หัวข้อ: Re: เรียงความ เรื่อง ฉัน
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 27, ตุลาคม, 2557, 03:02:53 PM

ฉันชักนำทำเห็นเป็นตัวอย่าง
ก่อแนวทางวางไว้ไร่นาสวน
ตั้งแต่เล็กเด็กรุ่นกระชุ่นกวน
ฝึกคราดพรวนร่วนเรียบย่ำเหยียบโคลน

สอนเกี่ยวกะตระเตรียมจับเสียมจอบ
แบกกระสอบฟันไม้ปีนไต่โหน
โรยน้ำปุ๋ยลุยตมสมฮอร์โมน
ค้ำกิ่งโอนเอนไหวให้ตั้งตรง

รู้จูงวัววนเทียบเทียมคันไถ
ถือเชือกไล่ชักลากล้อเกวียนส่ง
มือกำเคียวเกี่ยวข้าวคาไพรพง
จับจิ๊กก่งรมรูอุดหนูนา

เหลาไม้คานสานบุงข้องปุ้งกี๋
ผ่าซีกซี่กลมกลัดขัดตะกร้า
ถักตาข่ายห่ายไหไซดักปลา
ยกยอท่าอยู่โยงปักโพงพาง

ล้วงล้างท่อบ่อสระบึงประโยชน์
ปล่อยน้ำหยดตามสายจ่ายลงล่าง
รักถนอมซ่อมแซมเสร็จแขวนวาง
ของทุกอย่างจัดพวกสะดวกใช้

ลูกช่วยงานหลานเคียงมิเลี่ยงหลบ
พอเรียนจบพากายหายไปไหน
เช้ารุ่งรางย่างยากลำบากใจ
เดินไหวไหวสองเฒ่าเฝ้าเลี้ยงควาย

 :a014:

รพีกาญจน์



หัวข้อ: Re: เรียงความ เรื่อง ฉัน
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเพลิง ที่ 27, ตุลาคม, 2557, 04:31:41 PM
เรียงความเรื่องฉัน

ฉันนี้เป็นลูกหลานคนบ้านนอก
ไม่เคยออกห่างวิถีที่เรียบง่าย
มีป่า เขา ทุ่ง คลอง ตระกองกาย
มีตายายปู่ย่าพร้อมหน้ากัน

พ่อเป็นครูแม่ทำร้านเสริมสวย
มีน้องด้วยเป็นชายอีกหนึ่งนั่น
อยู่บ้านนอกแต่ใจข้างในนั้น
มีสุขสันต์ล่องลอยมิน้อยเลย

ถึงตอนนี้ชีวิตฉันจากบ้านนอก
มาอยู่เมืองบางกอกอันผ่าเผย
ไม่เห็นคลอง ท้องทุ่ง รุ้งอย่างเคย
แม้คำเอ่ยจากใครทักเลยสักคำ

มุ่งมาเรียนมาทำงานสานความฝัน
ความหวังอันแฝงเร้นเต้นระส่ำ
เพลงแห่งเมืองต้อนรับขับลำนำ
หลายครั้งน้ำมันไหลจากปลายตา

ฉันยังยืนหยัดสู้อยู่ที่นี่
หวังจะมีวันหวานกลับบ้านป่า
โอบอ้อมกอดแผ่นดินถิ่นมารดา
ให้วิญญาณ์แห่งบ้านนอกผลิดอกใบ

เรียงความฉันจบที่ตรงนี้หนอ
ชีวิตจริงเขียนต่อไปอีกได้
อนาคตยังไม่เห็นว่าเช่นไร
จึงเขียนให้เข้าทีเท่านี้เอง

.................................

เปลวเพลิง



หัวข้อ: Re: เรียงความ เรื่อง ฉัน
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 28, ตุลาคม, 2557, 09:52:40 PM

ยามหนุ่มแน่นแขนขากล้ามกล้าแกร่ง
เดี๋ยวนี้แรงร่อยหรอห่อหดหาย
ยกของหนักหักนิดเบี้ยวบิดกาย
ยืดเส้นสายงอพับจับตะคริว

กะเกียมผุดจุดการเพื่อสานฝัน
ต้องมีอันล้มเหลวเปลวฉุนฉิว
ขาดทุนรอนอ่อนจิตหวังปลิดปลิว
ยืนหน้านิ่วตามองจ้องฝนพรำ

แก้วหูอื้อมือชาตาสวมแว่น
จมูกแบนหูกางคางย้อยต่ำ
วัวกระชากลากตัวหัวคะมำ
รั้งไถลก้นจ้ำตำคันนา

เนื้อหนังบางฟางทิ่มแดงยิ้มเลือด
ผิวแห้งเหือดโดนแดดร้อนแผดจ้า
มัวหม่นหมองต้องลมตมติดทา
เหงื่อเข้าตาปวดแปลบทั้งแสบคัน

สอยมะม่วงร่วงเกลื่อนเก็บใส่เข่ง
หิ้วกระเตงถอกเทเซถลัน
ปีนลำไยไต่กิ่งทิ้งตัวพลัน
มือไม้สั่นเท้าเมื่อยหอบเหนื่อยจัง

ลูกทำงานหลานเรียนไม่ใช่เกษตร
พอสำเร็จยากหวนทวนกลับหลัง
เลิกก้มหน้าอาดูรปูนผุพัง
ประกาศปัง ขายด่วน! สวนที่นา

 :sri0008:

รพีกาญจน์




หัวข้อ: Re: เรียงความ เรื่อง ฉัน
เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 30, ตุลาคม, 2557, 06:51:01 PM
 
:AddEmoticons00942:


ข่าวประกาศก้องไกลถึง'ชัยศรี
อ้ายขายที่มิน้อย ร้อยล้านกว่า
รีบจัดแจงแต่งตัวมิมัวช้า
ย่ามหนึ่งใบสะพายบ่าท่ารถไฟ

รีบตีตั๋วขึ้นนั่งแสนหวังเหวิด
ปลิวเตลิดหวั่นจิตคิดยกใหญ่
ขอจินต์อ้ายอย่ามีศรีสาวใด
มาปันใจไปครองน้องคงครวญ

ถึงก็ชั่งไม่ถึงก็ชั่งนั่งกระส่าย
ใจกระวายกระวนจนปั่นป่วน
ห่วงอ้ายนี้ยิ่งนักจักเรรวน
ขอทบทวนให้ดีนะที่รัก

ภาวนาสาธุบรรลุผล
โชคช่วยดลจิตอ้ายให้แน่นหนัก
คงมิช้าดอกหนอรอสักพัก
ขอเจ็ดหลักร้อยล้านนะ..กว่าไม่เอา

Sasi
:AddEmoticons00936: :AddEmoticons00935:


หัวข้อ: Re: เรียงความ เรื่อง ฉัน
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 01, พฤศจิกายน, 2557, 06:22:58 PM

ยืนจดจ้องมองป้ายไม่ขายแล้ว
ของพ่อแก้วแม่แก้วเดิมก่อนเก่า
มรดกตกเติงเถิงรุ่นเรา
กลัวปู่เฒ่าคำรามตามหักคอ

สู้กระสนทนเถิกแผ้วเบิกถาง
เสียค่าจ้างขวานมีดกี่ขีดขอ
หลังก้มเงยเคยตรงคดก่งงอ
ตำเสี้ยนตอกี่แผลแถฟาดฟัน

ติดคลองคูกูปราบจนราบโล่ง
ที่สูงโปร่งปรับแปลงแต่งตามขั้น
ที่ร่วนซุยปุ๋ยน้อยลงอ้อยมัน
ข้าวเหนียวพันธุ์พื้นเมืองเม็ดเขียวดำ

แกบนบานกรานว่าถมนาไร่
ปลูกลำไยพืชพวงมะม่วงต่ำ
โค่นก้ามปูพลูหมากเมี่ยงระกำ
บรรทุกข้าวจำนำกะร่ำรวย

ปลูกพอแรงแข่งใครให้ท้อแท้
คิดเห็นแก่แค่เงินจึงเมินขวย
ดีเริ่มแรกแตกกลางสุดทางซวย
อกหน้าขาวสาวหมวยชอบฉวยตังค์

เออแบบนี้ดีไหมแบ่งให้เช่า
ที่ดินเราเขาปลูกครัวลูกฝัง
อย่าทะลึ่งรีบขายตายนะฟัง
กูจะเกิดอีกครั้งหวังลุยงาน

รพีกาญจน์

ขออภัยใช้คำว่ากู ปู่เฒ่าพูดเช่นนี้เสมอ

 :a015:



หัวข้อ: Re: เรียงความ เรื่อง ฉัน
เริ่มหัวข้อโดย: มุกดาริน ที่ 04, พฤศจิกายน, 2557, 07:03:24 PM
(http://upic.me/i/y4/1473424_458308660946340_1000215562_o.jpg) (http://upic.me/show/53409753)

มุกดารินเป็นลูกหลานคนบ้านนอก
สวยไม่หยอกอยู่ริมโขงโยงประสาน
สาวนคร'คิ้วโก่งลำโขงตระการ
พระธาตุพนมคู่บ้านแต่นานเนาว์

ไปร่ำเรียนอยู่เมืองฟ้ามหานคร
จึงจำจรจากบ้านนาลาถิ่นเก่า
หวังความรู้มาช่วยฟื้นคืนบ้านเรา
ให้แม่พ่อสบายเข้ายามชรา

แต่ชีวิตในเมืองกรุงแสนฟุ้งเฟ้อ
หากเผลอเรอคงจนยากลำบากหนา
เราบ้านนอกดูบ๊องตื้นแสนตื่นตา
คิดถึงนาคิดถึงบ้านดอกจานจาง

คนมากมายสับสนดิ้นรนฝัน
วุ่นวายกันลวงหลอกตะคอกกร่าง
นอนร้องไห้คิดถึงแม่จวบรุ่งราง
ฟ้าสว่างใจบอกสู้ให้รู้กัน

และแล้ววันผันผ่านงานเรียนเสร็จ
ฉันสำเร็จการศึกษาที่บากบั่น
นำความรู้ที่เล่าเรียนพากเพียรนั้น
มามุ่งมั่นพัฒนาบ้านนาเรา

    มุกดาริน

p.s หน้าวัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร ถ่ายภาพนี้เมื่อปลายปีที่แล้ว 56


หัวข้อ: Re: เรียงความ เรื่อง ฉัน
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 06, สิงหาคม, 2558, 10:00:34 PM

ชั่วอึดใจ ไก่ขัน กระชั้นเสียง
ลุกจากเถียง ขยี้ตา คว้าไฟฉาย
เดินคันคลอง ส่องลำ น้ำระบาย
ล้นลงฝาย เข้าคู สู่ท้องนา

ไหลซึมซาบ อาบอิ่ม นาปริ่มน้ำ
จะปลูกดำ ลำพัง หลังถอนกล้า
พรุ่งลากคราด ปาดราบ เรียบสุดตา
กลบรากหญ้า ต้นใบ เน่าในดิน

เงยมองแถน แหงนหน้า ท่าคอยฝน
นานผ่านพ้น สองเดือน หวังเลือนสิ้น
อภิวันท์ อันเต วอนเทวินทร์
คงยลยิน ร้อนอาสน์ สาดทันกาล

กะว่าเกี่ยว เก็บยุ้ง แยกแบ่งขาย
เงินใช้จ่าย ปูปลา ปรุงอาหาร
ชำระหนี้ ในนอก ดอกเบี้ยบาน
ส่งให้หลาน สองหน่อ ซื้อมอไซค์

สร้างเท่าจริง สิงห์คู่ ประตูวัด
รวมเพื่อนจัด ฉัตรศรี เจดีย์ใหม่
ตั้งโรงทาน งานบุญ จุนปัจจัย
รับผ้าไตร เทศน์สวด สังฆธรรม

นั่งชันเข่า เท้าคาง มือวางห้อย
ตาล่องลอย ข้าวบิ บ่จิจ้ำ
เกาะขอบถ้วย กล้วยแกง แมงวันดำ
เร็วกินข้าว ตาคำ ไปทำนา

ทราบแล้วจ้า รีบไปละจ้า...รพีกาญจน์