บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอนธรรมะ-สุภาษิต-ปรัชญา-คำคม => ข้อความที่เริ่มโดย: เฟื่องฟ้า ที่ 26, มกราคม, 2558, 08:07:23 PM



หัวข้อ: มืด
เริ่มหัวข้อโดย: เฟื่องฟ้า ที่ 26, มกราคม, 2558, 08:07:23 PM
(http://upic.me/i/98/19513.jpg) (http://upic.me/show/11927012)

มืด
ม่านสีดำคล้ำครอบทั่วขอบฟ้า
ได้เวลาอีกหนวันพ้นผ่าน
ตะวันเดี่ยวเลี้ยวลับกับห้วงกาล
เริ่มสัญญาณราตรีคลี่มณฑล

ระยิบยับวับแสงทุกแหล่งโลก
ตาดาวโบกจับจ้องมองห้วงหน
สุดลึกลับเวิ้งว้างกลางสกล
จนเกินค้นความคิดพิจารณา

สิ้นสุดลงตรงไหนใจใคร่รู้
ไกลเกินกู่เหลือนั่นหวั่นผวา
ไม่สามารถจับต้องมองเพียงตา
มองหาฟ้าไม่เห็นฟ้าแล้วคืนนี้

ธรรมชาติกำหนดบทของกฎ
ไม่เคยหมดเรื่อยไปไม่คงที่
เดี๋ยวหมุนเปลี่ยนเวียนผันวันเดือนปี
ช่วงวิถีแห่งโลกโชคชะตา

เรายังหลงเวียนว่ายอย่างไร้ทิศ
จมมืดมิดอยู่ตลอดใจบอดบ้า
เมื่อไหร่หนอหลุดพ้นมนต์มายา
รู้คุณค่าสัจธรรมนำความจริง

วาริน
๒๓/๑/๕๘


หัวข้อ: Re: มืด
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 27, มกราคม, 2558, 12:51:25 AM

เฉกเช่นกันวันนี้ยังมิเห็น
ร้อนเยือกเย็นเคล้าคลุกไปทุกสิ่ง
มายาโลกโยกย้ายให้ประวิง
เหมือนวนวิ่งเวียนว่ายในตัวตน

สัจธรรมความจริงคือสิ่งไหน
เลี้ยวล่องไหลเร้นลับดูสับสน
หรือมายาแรงฤทธิ์มากจิตดล
จึงต้องมนต์มิอาจจะคลาดคลาย

ดาวระยับวับวาวเหมือนเย้าหยอก
สัพยอกยวนแหย่มิแลหาย
ครั้นจะหยิบวิบวับก็ลับวาย
ดุจยักย้ายห่างเหินเกินจะรู้

หรือสัจจะความจริงทุกสิ่งโลก
อยู่ที่ใจบ่ายโบกรอบตัวอยู่
แต่เมื่อใจปิดใจมิได้ดู
ความพราวพรูจึงมิเห็นที่เป็นไป

เหมือนตามหาตัวตนบนทางแพร่ง
ทุกหนแห่งทางแยกล้วนแปลกใหม่
สัจธรรมนำจิตทางทิศใด
จึงหัวใจว่ายวน.. จนวันนี้ ฯ
:
.
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)