|
หัวข้อ: เหนื่อยหน่าย เริ่มหัวข้อโดย: เฟื่องฟ้า ที่ 13, มีนาคม, 2558, 06:02:14 PM (http://upic.me/i/2c/swallowed_in_the_sea_by_ntscha.jpg) (http://upic.me/show/18454956)
เหนื่อยหน่าย ความรักที่เฉยเฉื่อยและเหนื่อยล้า ไม่มีค่าอันใดให้ไถ่ถาม เห็นแต่ทุกข์รุกโถมทุกโมงยาม มันลวนลามปั่นป่วนกวนหัวใจ หนาวน้ำค้างรางอรุณอุ่นไอเช้า ยังไม่เท่าหนาวกมลเกินทนไหว หนาวเหน็บลึกสุดขั้วรัวระไว ทั้งนอกในไม่เหลือเชื้อชีวิต เหลือเพียงร่างยังคงดำรงอยู่ ความหดหู่ข่มเหงวังเวงจิต แต่ละวันผ่านคล้อยเหมือนน้อยนิด คืนมืดมิดจืดชืดช่างยืดยาว รักตั้งต้นหนแรกแตกใบหน่อ รอชูช่องามลออล้อลมหนาว รุ้งดวงแดดแผดดอกออกเม็ดพราว สิ้นแวววาวร่วงโรยประโปรยดิน รักลงเอยเฉยเฉื่อยและเหนื่อยล้า รอเวลาเพื่อจะจบลบให้สิ้น รักเคยหวานเคยหวังกลับพังภินท์ น้ำตารินไหลพรูไม่รู้ตัว วาริน 13/3/58 |