หัวข้อ: พระมะเหลเถไถ
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 21, กันยายน, 2558, 12:27:34 AM
(https://i.ibb.co/HT9y7sv/hqdefault.jpg) (https://imgbb.com/)
ขอบคุณรูปภาพจาก Internet พระมะเหลเถไถ
ผู้แต่ง : คุณสุวรรณ
อธิบายเรื่องบทละครของคุณสุวรรณ
มีผู้ได้ไต่ถามแลเตือนมาเนือง ๆ ว่าเหตุใดหอพระสมุดฯ จึงไม่พิมพ์บทละครของคุณสุวรรณ เหตุนั้นก็บอกได้โดยง่ายว่า เพราะหอพระสมุด ฯ หาฉบับยังไม่ได้ จึงมิได้พิมพ์ มาบัดนี้หาฉบับได้ หอพระสมุด ฯ จึงพิมพ์บทละครของคุณสุวรรณทั้ง ๒ เรื่อง** ไว้ในสมุดเล่มนี้ ให้ได้อ่านกันตามปรารถนา
แต่ผู้ที่ยังไม่ทราบเค้ามูลเรื่องบทละครของคุณสุวรรณเห็นจะมีในชั้นนี้มากด้วยกัน ถ้าไม่อธิบายให้ทราบ น่าจะพากันเห็นเป็นการแปลกประหลาด ที่หอพระสมุด ฯ เอาหนังสือเช่นนี้มาพิมพ์ เพราะที่แท้เป็นบทบ้าแต่งมิใช่บทละครอย่างปรกติ เพราะฉะนั้น จำต้องแจงชี้ให้ทราบเรื่องเดิมและข้อขำของบทละครคุณสุวรรณเสียก่อน
คุณสุวรรณผู้แต่งบทละครนี้ เป็นธิดาพระยาอุไทยธรรม (กลาง) ราชินิกุลบางช้าง มีอุปนิสัยใจรักการแต่งกลอนมาแต่ยังเด็ก ได้ถวายตัวทำราชการฝ่ายในตามเหล่าสกุลเมื่อในรัชกาลที่ ๓ อยู่ที่ตำหนักพระเจ้าลูกเธอ กรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ ในชั้นนั้น คุณสุวรรณได้แต่งกลอนเพลงยาวเป็นนิราศ เรื่องกรมหมื่นอัปสร ฯ ประชวร ยังปรากฏอยู่เรื่อง ๑ นอกจากเพลงยาวนิราศแลบทละครที่พิมพ์ในสมุดเล่มนี้ กลอนของคุณสุวรรณคงมีเรื่องอื่นอีก แต่ยังหาพบไม่ เมื่อกรมหมื่นอัปสร ฯ สิ้นพระชนม์แล้ว คุณสุวรรณก็อยู่ในพระราชวังต่อมา แต่ไม่ปรากฏว่าทำราชการในตำแหน่งพนักงานใด
คุณสุวรรณมามีชื่อเสียงโด่งดังเมื่อรัชกาลที่ ๔ เหตุด้วยเสียจริต แต่ไม่คลั่งไคล้อันใด เป็นแต่ฟุ้งไปในกระบวนแต่งกลอน จึงแต่งบทละคร ๒ เรื่อง ที่พิมพ์ในสมุดเล่มนี้ เรียกกันว่า เรื่องพระมะเหลเถไถเรื่อง ๑ กับอุณรุทร้อยเรื่องคลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6676.msg22916#msg22916)อีกเรื่อง ๑ เล่ากันมาว่า คุณสุวรรณอยู่เรือนที่แถวนอก ใครไปหาถ้าบอกว่าอยากจะฟังบทละครที่แต่งใหม่ คุณสุวรรณก็ว่าบทละคร ๒ เรื่องนี้ให้ฟังโดยจำไว้ได้แม่นยำ ผู้ที่ได้ฟังเห็นขบขันก็พากันชอบ ที่จำได้บ้างก็มาว่าให้ผู้อื่นฟังต่อ ๆ มา เพราะฉะนั้น บทละครของคุณสุวรรณจึงแพร่หลาย พวกผู้ดีชาววังจำกันได้ มากบ้างน้อยบ้างแทบจะไม่เว้นตัว แต่ที่ได้จดไว้เป็นตัวอักษรนั้นน้อยแห่ง ครั้นนานมาจึงหาฉบับยาก
คุณสุวรรณถึงแก่กรรมเมื่อต้นรัชกาลที่ ๕ แต่บทละครของคุณสุวรรณยังมีผู้จำได้เป็นตอน ๆ แลว่าให้กันฟังสืบต่อมา พึ่งพบฉบับที่เขียนไว้ ที่ได้มาพิมพ์ในสมุดเล่มนี้
บทละครของคุณสุวรรณที่เป็นของแปลกนั้น คือ :- บทละครเรื่องพระมะเหลเถไถ คุณสุวรรณแต่งเป็นภาษาบ้าง ไม่เป็นภาษาบ้างปะปนกันไปแต่ต้นจนปลาย แต่ใครอ่านก็ได้ใจความได้ตลอดเรื่อง ความขบขันอยู่ที่ตรงข้อนี้ ส่วนบทละครอุณรุทร้อยเรื่องคลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6676.msg22916#msg22916)นั้น คุณสุวรรณเกณฑ์ให้ตัวบทในละครเรื่องต่าง ๆ มารวมกันอยู่ในเรื่องเดียว ถ้าดูโดยกระบวนความอยู่ข้างจะเลอะ แต่ไปดีทางสำนวนกลอนกับแสดงความรู้เรื่องละครต่าง ๆ กว้างขวาง เพราะในสมัยนั้นบทละครยังมิได้พิมพ์ คุณสุวรรณคงต้องพยายามมากทีเดียวจึงได้รู้เรื่องละครต่าง ๆ มากถึงเพียงนั้น แต่มีอยู่บท ๑ ในอุณรุทร้อยเรื่องคลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6676.msg22916#msg22916)ของคุณสุวรรณ ซึ่งควรสรรเสริญในกระบวนความว่าเป็นความคิดแปลกดี คือบทจำแลงตัว
กรรมการหอพระสมุด ฯ หวังใจว่าเมื่อท่านทั้งหลายได้ทราบบทเค้ามูลของบทละครคุณสุวรรณดังแสดงมา คงจะพอใจอ่านบทละครของคุณสุวรรณทั่วกัน
ดำรงราชานุภาพ
สภานายก
หอพระสมุดวชิรญาณ
วันที่ ๑๔ มกราคม พ.ศ. ๒๔๖๓
** (พระมะเหลเถไถ และ อุณรุทร้อยเรื่องคลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6676.msg22916#msg22916))
ที่มา : รวมวรรณคดี ๕ เรื่อง สำนักพิมพ์เสริมวิทย์บรรณาคาร โดยกรมศิลปากร พ.ศ. ๒๕๑๖
(https://i.ibb.co/F09bQgm/linie-0250-2.png) (https://imgbb.com/)
• กลับสู่ห้องหนังสือบ้านกลอนน้อย คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6682.msg22935#msg22935)
(https://i.ibb.co/F09bQgm/linie-0250-2.png) (https://imgbb.com/)
หัวข้อ: Re: พระมะเหลเถไถ
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 21, กันยายน, 2558, 12:36:30 AM
https://www.youtube.com/watch?v=2nqxc3ySiEA
พระมะเหลเถไถ
ผู้แต่ง : คุณสุวรรณ
ช้าปี่
๐ เมื่อนั้น
พระมะเหลเถไถมะไหลถา
สถิตย์ยังแท่นทองกะโปลา
ศุขาปาลากะเปเล
วันหนึ่งพระจึงมะหลึกตึก
มะเหลไถไพรพรึกมะรึกเข
แล้วจะไปเที่ยวชมมะลมเต
มะโลโตโปเปมะลูตู
ตริแล้วพระมะเหลจึงเป๋ปะ
มะเลไตไคลคละมะหรูจู๋
จรจรัลตันตัดพลัดพลู
ไปสู่ปราสาทท้าวโปลา ฯ ๖ คำ ฯ เพลงช้า
ร่าย
๐ ครั้นถึงจึงเข้าตะหลุดตุด
ก้มเกล้าเค้าคุดกะหลาต๋า
มะเหลไถกราบไหว้ทั้งสองรา
จึงแจ้งกิจจามะเลาเตา
ด้วยบัดนี้ตัวข้ามะเหลเถ
ไม่สบายถ่ายเทกะเหงาเก๋า
จะขอลาสองราหน้าเง้าเค้า
เที่ยวมะไลไปเป่าพนาวัน ฯ ๔ คำ ฯ
๐ เมื่อนั้น
ท่านท้าวโปลากะปาหงัน
กับนางตาลากะปาลัน
ได้สดุบตรุบหันมะเลเท
มะลอกทอกบอกว่าจะลาไป
พนาปำทำไมจะไพล่เผล
มะเลอเตอเป๋อเปื้อนเที่ยวเชือนแช
จึงตรัสห้ามมะเหลเถมะเลทา
เจ้าอย่าไปไชเชกะเปลู
จงเอ็นดูพ่อเถิดมะไหลถา
พระมะเหลไถเศร้ามะเลาชา
ก็จำให้ลูกยามะลาปอง ฯ ๖ คำ ฯ
๐ เมื่อนั้น
มะเหลไถทูลลามาหงองก๋อง
จึงตรัสสั่งเสนากะจารอง
ให้ผูกม้าปาป๋องกะงึงกึง ฯ ๒ คำ ฯ
๐ บัดนั้น
เสนารับสั่งกะงังกึ่ง
ไม่นั่งนิ่งวิ่งไปมะลึงตึง
มะลันตันครั้นถึงจึงบอกกัน
ว่าบัดนี้มีรับสั่งมะเหลเถ
ให้ผูกม้าปาเปกะหงันกั๋น
จะเสด็จเตร็จเตร่มะเลตัน
ว่าแล้วชวนกันมะแลงแตง ฯ ๔ คำ ฯ
ยานี
๐ ผูกเบาะอานพานหน้ามะเหลาะเตาะ
เข็มสลักปักเปาะกะแง๋งแก๋ง
เตรียมทั้งพหลพลแปงแมง
แล้วไปทูลแถลงมะแรงตา ฯ ๒ คำ ฯ
ร่าย
๐ เมื่อนั้น
พระมเหลเถไถมะไหลถา
ได้ฟังเสนาทะเลาปา
เสด็จมาที่สรงมะลงโช ฯ ๒ คำ ฯ เสมอ
โทน
๐ สระสรงทรงสุคนธ์ปนตลึก
ลูบไล้ไป่ปีกกะโง๋โก๋
สนับเพลาเชิงไชกะไรโจ
ภูษาสีสะโรกะโปลัน
เจียรบาดปักทองกะลองเต็ด
ปั้นเหน่งเพชรสายสอดจรอดฉัน
ฉลององค์อย่างน้อยกะปอยลัน
มะลวงชวงปวงปันคั่นทองกร
มงกุฎแก้วแวววาบมาราบรับ
กรรเจียกจันปันกับมะหลอนฉอน
ธำมรงค์จินดากะราชอน
ตลุดฉุดอรชรมะลอนชัน
ดูเลือบเชือบเหลือบแลกะโปงโลง
งามดังปังโปงกำงั๋นกั๋น
กะงวยกวยฉวยพระแสงมะแรงตัน
มอระตอก็รันขึ้นอาชา ฯ ๘ คำ ฯ เชิดฉิ่ง
ร่าย
๐ พร้อมหมู่โยธาพะลาแหน
พลาหับนับแสนแน่นหนา
ได้ฤกษ์เลิกพหลมะลนทา
ออกจากภารากะปาโล ฯ ๒ คำ ฯ กราว
ชมดง
๐ พระชมเขาเนาเนินกะหรกกก
รุกขชาติดาษดกมะโหลโต๋
มะลาตันสาระพันกะลันโป
กะลาปียี่โถมะโยตัน
มะโยติงปริงปรางลางสาบ
ลางสาดหาดหาบมะหลันปั๋น
มะลันปีสีเสียดประเหยียดกัน
ประยงคุ์แก้วแถวพันมะลันดา
มาลีดวงพวงช่อมะลอชร
มาลีชาดมาดซ้อนมะรอนฉา
มะรินชิงจิงจ้อมะยอตา
มะยมเต็มเข็มลามะกาโล
มะกาลิงปิงปุ่มกะทุ่มท้อน
กะทิงถินกลิ่นขจรมะลอนโหว
มลิวันมันโมกกะโหลกโก
กุหลาบแกมแนมโยทกาลี
กาหลงชงโคมะโยแป๋ว
มะโยปมนมแมวมะแลวฉี
มะไลยฉาวสาวหยุดมะลุดลี
มลิลาสารภีมะลีโช
พระชมปักษากาลาชอน
กะลาฉินบินว่อนกะล่อนโฉ
กะลิงเฉียบเหยียบแต้วเค้าแมวโม
เค้าเมงหมิ่นผินโผพะโวตา
พะวาติบจิบจาบคาบไข่
ขาบเคียงเขาไฟไถลถา
ถลาโถมโจมจับมารับกา
รับกันจำพันจากะสาลม
กะสาเล่นเบญจวันมะลันปี
มะลันโปโนรีมะลีสม
มะลาโสนโกญจากะทาทม
กะทาเทืองเงื่องงมมะลมปา
มะลาปิงคลิ้งโคลงอีโลงแล่น
อีลุ้มลี้อีแอ่นกะแรนฉา
กะเรียนฉาบคาบคั้นมะรันบา
มาร่อนบินกินหว้ามะลาแชง
มะลาชัดสัตวากระสาสูง
กระแสเสียงเถียงยูงกะรูงแฉ่ง
กะรอกฉวยกล้วยไม้ดูไวแวง
ดุเหว่าหวานขานแข่งระแวงวัง
ระเวงแว่วแจ้วเจื้อยระเรื่อยร้อง
ระเรื่อยรี่มี่ก้องมะลองกั๋ง
มะเลียบกิ่งทิ้งถ่อนมะลอนกัง
มะเล่นกิ่งชิงรังมะลังโต
มาโลดเต้นเม่นหมีชะนีบ่าง
ชะนีแบดแรดช้างกะงางโก๋
กะแหงนเกยเสยแทงทะโยงโย
ทยานโยกโศกโสทะโลเป
ทลายป่นกล่นเกลื่อนทะเลือนเท่า
ถลาโถมถล่มเท้าทะเลาเส
ถลันสำถลำสวบระยวบเย
ระยำทับเทมะเลทอน
มะไลโทโคถึกมรึกคี
มรึกคาพาชีมะหลอนฉอน
มาลบเชือเสือสิงห์มะหิงษ์จร
มหาใจไกรสรมะลอนชา ฯ ๒๘ คำ ฯ เชิด
|
หัวข้อ: Re: พระมะเหลเถไถ
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 22, กันยายน, 2558, 12:37:36 AM
สมิงทอง
๐ เมื่อนั้น
พระมะเหลเถไถมะไหลถา
เพลิดเพลินฤทัยมะไลทา
ลืมทุกข์ศุขามะลาจี
ละเลิงจนสนธยาหัศดง
หัสดับลับลงคิรีศรี
พระจึงมีสิงหนาทประภาษพี
สั่งพวกเสนีมะลีทา
ให้ยับยั้งพหลกะรนจง
กะร้อมชอมล้อมวงมะรงฉา
แล้วให้ช่วยกันมะรันทา
มะเรทับพลับพลาพนาลี ฯ ๖ คำ ฯ
ร่าย
๐ บัดนั้น
เสนารับสั่งมาลังปี๋
มะลุกปุกคุกเข่ามะเลาตี
มะรันทังดังมีมะลีทา
เกณฑ์กันฟันแฝกมะแลกแจง
คัดขุดลุดแชงมาแลงฉา
กะรับชับสรรพเสร็จมะเร็จตา
สำเร็จตามบัญชามะลาเท ฯ ๔ คำ ฯ เจรจา
๐ เมื่อนั้น
พระมเหลเถไถมะไหลเถ
เสด็จขึ้นพลับพลามะลาเท
มะไหลถอนนอนเอ้ทะเวกา ฯ ๒ คำ ฯ
ช้า
๐ ทะเวศกายคายคันรัญจวน
ร้อนใจใคร่ครวญหวนหา
หวนโหยโดยดิ้นในวิญญา
วิญญากจากปรามะราโท
มาแรมทางกลางป่าพนาดอน
พนาแดนศิงขรมะยอนโฉ
มาเย็นเฉื่อยเรื่อยร้างน้ำค้างโพร
น้ำค้างพรมลมโวมะโรตอน
มารื่นต่างนางในรำไพพัด
รำเพยเพียงเคียงรัตน์ปัจฐรณ์
ปธมที่ศรีใสจะไลชอน
จนหลับชิดสนิทนอนมะลอนชา ฯ ๘ คำ ฯ ตระ
ยานี
๐ มาจะกล่าวบทไป
ถึงท้าวหัสไนยมะไหลถา
สถิตย์ที่วิมานมะลานชา
กายารุ่มร้อนมะลอนจี
จึงเล็งทิพเนตรมะเลดป่า
ในชมพูแผ่นหล้ามะลาถี
เห็นพระมะเหลเถทะเวที
มาแรมร้างค้างที่มะลีไช
เพราะไม่มีคู่จรูสม
เสวยรมย์ราชามะลาไส
ผู้เดียวเปลี่ยวองค์มะลงไต
จำเราจะให้มะไลทา
อันลูกท้าวไทมะไลที
เลิศล้ำนารีมะลีถา
ชื่อนางตะแลงแกงมะแลงกา
วาสนาควรคู่มะลูตอง
อัมรินทร์จินตนาแล้วลาเชด
เหาะระเห็จจากวิมานมะลานถอง
มายังกรุงไกรมะไลทอง
โดยจิตคิดปองมะรองแทง ฯ ๑๐ คำ ฯ เหาะ
ร่าย
๐ ครั้นถึงซึ่งภารามะลาตั๋ง
โกสีย์ลงยังมะลังแต๋ง
เข้าไปในปรางค์มะรางแชง
อุ้มองค์ตะแลงแกงตะแลงมา ฯ ๒ คำ ฯ
๐ เหาะลิ่วปลิวฟ้ามาฉับพลัน
ถึงพลับพลาสุวรรณมะลันถา
วางองค์ลงใกล้มะไลชา
อัมราพินิจมะลิดจู ฯ ๒ คำ ฯ
ชมโฉม
๐ งามดังสุริยันมะลันตอน
เคียงดวงศศิธรมะลอนฉู
จะดูไหนวิไลกะไรตู
สมสองครองคู่จะลูเจ
ดูโฉมตะแลงแกงแมลงกัด
งามดังเพชรรัตน์มะลัดเถ
งามพระมเหลไถมะไลเท
ดังสุวรรณอันเอละเลทา
สมวงศ์ทรงศักดิ์จักรพรรดิ์
สมเชื้อเนื้อกษัตริย์มะลัดถา
สมทรงคงครองกะรองปา
เป็นมหาจรรโลงมะโรงกี
แล้วท้าวหัสไนยมะไลถา
ก็ออกจากพลับพลาพนาศรี
สำแดงแผลงอิทธิ์ฤทธี
ไปสู่ที่วิมานมะลานทา ฯ ๘ คำ ฯ เชิด
ร่าย
๐ เมื่อนั้น
พระมะเหลเถไถมะไหลถา
ผวาตื่นฟื้นจากมะรากปา
เห็นนางกัลยามะลาที ฯ ๒ คำ ฯ
ชมโฉม
๐ พระเพ่งพินิจมะลิดตัก
ประไพพักตร์เพียงจันทร์มะลันถี
อรชรอ้อนแอ้นมะแรนจี
เลิศล้ำนารีมะลีทา
ฤาหนึ่งนางในมะไลจึก
พระไพรพฤกษ์พระไทรมะไลต๋า
แกล้งจำแลงแปลงกายมะไลทา
มาหลอกเล่นเห็นมามะลาตม
ฤาหนึ่งยักษ์ขินีผีไพร
มาคิดปองลองใจมะไลถม
จึงทรงโฉมโสภามะลางม
จำจะปลุกชวนชมขึ้นลมปู ฯ ๖ คำ ฯ
ร่าย
๐ คิดพลางทางอิงมะลิงออง
ค่อยประคองปลุกนางมะลางฉู
เจ้างามชื่นตื่นเถิดมะเลิศตู
แล้วเล้าโลมโฉมตรูมะลูเตา ฯ ๒ คำ ฯ
๐ เมื่อนั้น
โฉมนางตะแลงแกงมะแลงเก๋า
ลืมเนตรเห็นองค์มะลงเทา
นงเยาว์เคืองขัดปัดกร
เออไฉนไยทำกะลำกัก
มาหาญหักไม่เกรงมะเลงฉอน
ข้าอยู่ถึงภารากะลาตอน
ไปลักพามาชอนมะลอนไชย ฯ ๔ คำ ฯ
๐ เมื่อนั้น
พระมะไหลไถเถมะเหลไถ
ได้ฟังพจนามะลาไท
ภูวไนยจึงมีมะลีทา ฯ ๒ คำ ฯ
โอ้โลม
๐ โฉมเฉลา
พี่จะเล่าให้แจ้งมะแลงก๋า
เดิมทีพี่จากมะรากกา
มาเที่ยวเล่นป่ามะลาไช
พอค่ำย่ำแสงมะแลงชอน
พี่ดะหลุดหยุดนอนมะลอนไฉ
เป็นกุศลดลจิตมะลิดไท
เคียงได้เคียงคู่มะลูทอง
ชรอยว่าเทวัญมะลันที
อุ้มองค์มารศรีมาสมสอง
จึงได้ประสบมะลบออง
นวลน้องเจ้าอย่าเขินมะเลินใจ ฯ ๖ คำ ฯ
|
หัวข้อ: Re: พระมะเหลเถไถ
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 23, กันยายน, 2558, 12:41:23 AM
ร่าย
๐ เมื่อนั้น
โฉมนางตะแลงแกงมะแลงไก๋
ได้ฟังถ้อยคำมะลำไท
ทรามวัยจึงตอบมะลอบที
ไปว่าเอาเทวัญมะลันตู
เหมือนหนึ่งใครไม่รู้มะลูถี
เมื่อครั้งไรใครพามะลาชี
ภูมีเก็บเอามาเลาตา
แล้วนางแค้นขัดมะลัดตอน
เคืองค้อนภูวไนยมะไหลถา
น้อยฤานั่นน่าเชื่อมะเรือปา
มาเศกแสร้งแกล้งว่ากะลาเกา ฯ ๖ คำ ฯ
๐ เมื่อนั้น
พระมะไหลไถเถมะเหลเถา
เห็นนางกัลยามะลาเตา
จึงตรัสโลมเล้ามะเลาปอน ฯ ๒ คำ ฯ
ชาตรี
๐ ดูก่อนโฉมตรูมะลูถี
เวทีมิเชื่อมะเหลือถอน
อันพระอุณรุทมะลูดชอน
เทวาก็พาจรมะลอนเกา
ไปสมสร้อยอุษามะลาตึก
โฉมยงจงนึกมะลึกเก๋า
นี่บุญของพี่ยามะลาเตา
จึงพาเจ้ามาสมมะลมเต
ว่าพลางทางถดมะหลดติด
อย่าอายเอียงเบี่ยงบิดมะลิดเป๋
นางป้องปัดหัตถามะลาเท
มะโลโตโปเปมะเลตุง
สองภิรมย์ชมเชยมะเลยปม
สำราญรมย์รื่นเริงมะเลิงตุ๋ง
สัพยอกหยอกเย้ามะเลาชุง
สมสวาดิ์มาดมุ่งมะลุงแชง ฯ ๘ คำ ฯ โลม
ร่าย
๐ ครั้นรุ่งรางส่างแสงมแลงทอง
สกุณาร่าร้องมะรองแฉ่ง
พระตื่นจากไสยาศน์นลาตแทง
ชวนองค์ตะแลงแกงมะแลงกง
สระสรงภักตรามะลาเต็ด
สรรพเสร็จออกจากมะลากก๋ง
พร้อมหมู่ทหารมะลานปง
ก้มเกล้าเค้าคงมะลงแตง
พระจึงมีสิงหนาทมะลาดจู
เหวยหมู่ทหารมะลานแฉง
จงตรวจเตรียมโยธามะลาแกง
ตามตำแหน่งของใครมะไลที ฯ ๖ คำ ฯ
๐ บัดนั้น
เสนารับสั่งมะลังปี๋
ต่างชะแง้แลดูมะลูจี
พาทีเบี้ยวบุ้ยมะลุยตุง
แล้วมาเร่งรัดจัดเจา
พร้อมพรั่งดังเก่ามะเลาปุ๋ง
คอยพระมะเหลไถมะไลทุง
ต่างนายหมายมุ่งจะลูงทา ฯ ๔ คำ ฯ
๐ เมื่อนั้น
พระมเหลไถมะไหลถา
ชวนนางตะแลงแกงมะแลงกา
ขึ้นทรงคชามะลากุย
ออกจากพลับพลามะลาโท
ทวยหาญขานโห่ตะลุ๋ยปุ๋ย
ดัดดั้นบั่นบุกปุกปุย
อีหลุกขลุกขลุยมะลุยปอย ฯ ๔ คำ ฯ เชิด
๐ มาจะกล่าวบทไป
ถึงท้าวไทอสุรามะลาก๋อย
มรายกาดชาดเชื้อสะเรือตอย
สุราต้องกองกอยพะลอยไช
เพราะลอบชมนางฟ้าสลาโสด
ศุลีซ้ำทำโทษมะโดดไข
มาตัวขาดอาจองทะลงใจ
เที่ยวไล่จับสัตว์ไพรสะไรกุง
สุรากินสิ้นซากมายากทุกข์
กำลังอยากบากบุกมะลุกปุ๋ง
มาแลปะมะเหลไถสะไรชุง
สุราชาติมาดมุ่งมะรุงแชง
มราชักยักษ์ย่องมาลองดู
มาลอบด้อมค้อมอยู่พะดูแถง
พอได้ทีลีลามมะหามแทง
มะฮึกทำสำแดงแทลงกี
ถลากายหมายมั่นมะลันจ้อง
มะเหลจับรับรองสะรองกี้
สุราก๋อยถอยท่ามะลารี
มะเหลรุกคลุกคลีประชีไช
ประชิดชิงอาวุธยุทธนา
ยักษ์ทนงทรงคทาตะลาไป๋
ตลบป้องคล่องแคล่วมะแลวไท
มะลวงทีหนีไล่มะไลทอง ฯ ๑๒ คำ ฯ เชิด
หมดฉบับ เข้าใจว่าของเดิมก็จบเพียงเท่านี้
|
พระมะเหลเถไถ
ผู้แต่ง : คุณสุวรรณ
ที่มา : รวมวรรณคดี ๕ เรื่อง สำนักพิมพ์เสริมวิทย์บรรณาคาร โดยกรมศิลปากร พ.ศ. ๒๕๑๖
(https://i.ibb.co/F09bQgm/linie-0250-2.png) (https://imgbb.com/)
• กลับสู่ห้องหนังสือบ้านกลอนน้อย คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6682.msg22935#msg22935)
(https://i.ibb.co/F09bQgm/linie-0250-2.png) (https://imgbb.com/)
หัวข้อ: Re: พระมะเหลเถไถ
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 23, กันยายน, 2558, 08:12:37 AM
คุณภาพคับแก้วจริง ๆ ค่ะ
นี่ถ้าลุงหมูไม่นำมาให้อ่าน
เดี๊ยนคงไม่มีวันรู้ว่า กลอนตลก
เขามีเขียนกันตั้งแต่สมัยกะโน้น
ซึ่งสมัยกะนี้ ไม่เห็นมีใครนิยมเขียนกัน
เห็นมีแต่กลอนรัก กลอนอกหักชักกระตุก
ได้เห็น ได้อ่าน วรรณกรรม สมัยโบราณ
รู้สึกปลื้ม ดีใจ และภูมิใจมากมาย
ที่บรรพบุรุษ บรรพสตรี ของเราสมัยเก่าก่อน
ท่านมีฝีมือ มีความสามารถมาก จนคาดไม่ถึง
ซึ่ง สมัยกะนี้ หาคนที่เขียนได้ดีแบบสมัยกะนั้น ยากส์ม๊วกกกก
ขอบคุณลุงหมูที่นำมาให้อ่านจ้ะ
รออ่านชิ้นงานต่อไป
(http://upic.me/i/s1/d5l11.gif) (http://upic.me/show/41798106)
หัวข้อ: Re: พระมะเหลเถไถ
เริ่มหัวข้อโดย: กร กรวิชญ์ ที่ 23, กันยายน, 2558, 08:56:27 AM
สนุกครับลุงหมู เอ้ยย คุณหมู
เป็นกลอนน่ารัก แหวกแนวได้เยี่ยม
ช่วงนี้ก็น่ารักครับ
"ว่าพลางทางถดมะหลดติด
อย่าอายเอียงเบี่ยงบิดมะลิดเป๋
นางป้องปัดหัตถามะลาเท
มะโลโตโปเปมะเลตุง"
ก็มีอีกหลาย ๆ บทที่เขียนได้น่ารักนะครับ
ขอบคุณที่นำมาให้อ่านครับผม
:a002:
หัวข้อ: Re: พระมะเหลเถไถ
เริ่มหัวข้อโดย: ศรีเปรื่อง ที่ 23, กันยายน, 2558, 10:50:48 AM
:d23:
ขอบคุณครับคุณหมู
ขอ "อุณรุทร้อยเรื่อง" ต่อได้รึเปล่าครับ
:d25:
เปรื่อง
หัวข้อ: Re: พระมะเหลเถไถ
เริ่มหัวข้อโดย: กอหญ้า กอยุ่ง ที่ 23, กันยายน, 2558, 11:07:17 AM
น้าเปรื่องทำไมใจตรงน้าหมูเลย
น้าหมูเคยคุยกะหญ้าว่า จะเอาอุณรุทร้อยเรื่องมาลงต่อ
เห็นว่าเป็นของคุณสุวรรณเหมือนกันอ่ะจ้ะ
คราวแล้ว น้าหมูก็บอกหญ้าว่า
ระเด่นลันได จบ จะเอา พระมะเหลเถไถ มาลง
ก็ใจตรงกันมาแล้ว แปลกจังเลย
มีอะไรเหมือน ๆ กันหรือป่าวน๊อออ
นี่เป็นหนังสือของน้าหมู ที่ให้หญ้าดูอ่ะคะ
หญ้ามีความคิดในใจว่า สักวันจะไปขโมย :019:
(https://i.ibb.co/bWb5Vx2/12021940-590106184460656-900710697-n.jpg) (https://imgbb.com/)
หัวข้อ: Re: พระมะเหลเถไถ
เริ่มหัวข้อโดย: ก้าง ปลาทู ที่ 23, กันยายน, 2558, 01:31:32 PM
ขอบคุณค่ะพี่หมู
รออ่านเรื่องต่อไป
:a015:
หัวข้อ: Re: พระมะเหลเถไถ
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 23, กันยายน, 2558, 11:41:57 PM
ขอบคุณหลาน ๆ เอ๊ย! มะช่าย! พี่ ๆ น้อง ๆ เพื่อน
สำหรับทุก ๆ กำลังใจครับผม
:a013:
|