พิมพ์หน้านี้ - โคลงสี่สุภาพ เขียนแสดงคำพ้องรูป (เกือบ) ครบทุกคำ

โคลงสี่สุภาพ
รวมคำพ้องรูป

กรี +กรอด….
เป็นเขาแหลมหนวดกุ้ง…ปลายกรี
ฤๅดั่งงากรี….ชาติช้าง
จนยากบ่พุงพี….กายกรอด
หัวกรอดระเห็จคว้าง…เร่ร้องบินถลา

เขมา….
เขมาเพียงครู่คล้อย…ลาเลือน
มวลทุกข์กลับยกเยือน….ยอกย้ำ
โทรมทรุดโรคฉกเฉือน….. บังเบียด
เจ็บเจียดกระเดียดช้ำ…บ่ร้างยาเขมา

แขม….
หนักเบาเทียวลุกล้ม…ดังแขม
คืนค่ำทนรอนแรม….อกว้าง
แสวงเสาะสอดแนม..พะนองถิ่น
ระเห็จระเหินสร้าง..ออกใต้จวบแขม

ครุ….
แลดังของสิ้นค่า…เลยกาล
เปรียบครุของจักสาน..เลิกใช้
วางผุต่างพาพาล..ไกลห่าง
อีกครุปราชญ์ไร้….คบค้าคนจร

ตนุ….
แรมรอนเดินดุ่งด้น..เดียวดาย
ดังตนุขยับกาย…เชื่องช้า
มุมั่นวิลาศหมาย…มวลสุข
คลานขลุกตนุข้า..บ่ได้หวั่นไหว

ตรุ…
กายใจดังเวี่ยคล้อง…ตรุตรวน
ทนอดเฉกเดียวมวล..แมกไม้
กรรทบหนักเบารวน….โบยบั่น
ตรุฤๅหวั่นไซร้……เฉกนี้ดังกัน

ทิว….
กระสันเชยอาสน์ฟ้า…เวียงสรวง
ทิวอมรปวง…..เทพด้าว
อุปสรรคจักเทียวทวง..ทิวทอด ทางนา
บ่ออาจขวางสยบกร้าว..สะบัดริ้วชัยฉลอง

เทว…..
เทวผองชนเหล่าชั้น… หาวหน
โปรดเถิดอวยพรดล…ชีพข้า
สำเร็จมรรคาผล….ยลศักดิ์
พรากพลัดระเห็จล้า….อย่าได้เป็นเทว

ปถวี….
เพฑูริย์อันเกลื่อนล้น….ปถวี
สำเร็จทรงมณี….เลิศหล้า
ชนชาวอุรพี……แหนแห่
ยอยศองค์เอกข้า…เชิดซ้องปถวี

ปรัก+ปรามาส…
ยินดีทองปรักสร้อย….เสพสนาน
บ่ปรักหักราญ……เสื่อมไซร้
ชนยอมิยลพาล….ปรามาส
ประสบปรามาสได้…เถิดไท้พึงสนอง

ปละ….
ก่อกองเทียวกร่อนก้อน…เกลือกิน
เจียดเก็บพสุสิน….ชีพสร้าง
บัลปละตุลานิล…..ตวงหอบ ออมนอ
บ่ปละละเลยร้าง….เวี่ยร้อยรวงฝัน

ปักเป้า…..
ตะวันคงแผ่เอื้อ……องค์เฉลย
วายุเชลงเชย……..ปักเป้า
สำเร็จฤๅมิเปรย…คนหมั่น
แอ่งทะเลคลื่นเร้า…ปักเป้ายังสนาน

ผิว….
รานกายเผยแผ่กร้าน…..การทำ
วังอบายมินอบนำ….เก็บสร้าง
โภชนะอดออมจำ….จนเจียด
ผิวสำเร็จอ้าง……อวดโอ้สวยผิว

พยาธิ+พลี
โหยหิวพยาธิท้น…..เทียวทน
พยาธิปลอมแปลกปน…ปลุกเร้า
พลีเทพบานบน…วอนกล่าว
เพียรป่าวเชิญพลีเจ้า…..ทิวชั้นคุ้มครอง

เพลา…
ครรลองเหตุแห่งห้วง…..เพลา
กาลผ่านพาลนำพา…..เสื่อมคล้อย
ดังเพลาขับกรำมา…นานเนิ่น
แกนย่อมสึกกร่อนย้อย….ร่อยรี้ลงสลาย

มน…
กายกรำมนพร้อม….จำนน
กาลผ่านหากบ่ยล…เหยียบฟ้า
กอบกำย่ำมืดมน…..นานหนัก
จักหยัดบ่หยุดคว้า…..มุ่งแม้นหัวถวาย

วน…..
วายชนม์หากคร่ำค้น……เพียรการ
ควรจักยอมวายปราณ….ยิ่งแล้ว
เวียนวนประดิษฐ์สาน…งานก่อ
วนจวบเมืองแก้ว…มุ่งแล้วบ่ถอย

สก…..
นวลกลอยเคยคู่ข้าง…คลายหนี
หากเหตุเลือนมณี….โอ่อ้าง
บาทสกหมดราศี….เอาอวด
หากเปรียบสกลว้าง..สกเพี้ยงเพียงสถุน

สระ….
สกุลใดต่ำต้อย…..ใครชม
ประดุจบัวดอกจม…..สระน้ำ
วิชชาสระนิยม…..ฤๅสถิต
ใครสนิทกรายกล้ำ…ย่อมสิ้นหอมระหง

สาน…สุก
วงศจริตด้อย…จักสาน (วงศจริต = ตำนานตระกูล)
สานเฉกจันทาน….ชั่วช้า
บ่มิสุกเสียงขาน…หวานขับ
สุกระเร่คว้า….กลับแห้งเหือดหาย

เสมา…..
เดียวกายประหนึ่งไม้……. มวลเสมา
ศรีศักดิ์ประยูรเรา…..เหลื่อมล้ำ
บรรโลมพระธรรมเนา…..เคียงปลอบ
คอยนอบพิสุทธิ์ค้ำ…. สยบเบื้องเสมา

เหลา…..
ศาสนาพาบ่มแจ้ง….นวลฉลี
เหลาอยู่ประพฤติดี….เลิศผู้
เหลาประพฤติมี…ตรองตรึก
สำนึกสำเนียกรู้…ย่อมพ้นคลายแคลง

แหน….
จอกแหนแปลงปัดสร้าง…..ทรงสวย
เกลาขัดยังจักอวย….ค่าได้
ธรรมะรักษ์อำนวย……แหนอยู่
ทุกข์ยากลำบากไซร้…..บ่อสิ้นคงสนาน

มือสี่

บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล