หัวข้อ: ^__ลูกนก__^
เริ่มหัวข้อโดย: Thammada ที่ 07, มกราคม, 2559, 11:22:22 PM
(https://i.ibb.co/v1b0zP8/baby-birds-9.jpg) (https://imgbb.com/) ๐ ลูกนก ๐
หากปีกอันเสรีไม่มีสิทธิ์
แม้จะคิดแค่บินก็สิ้นศักดิ์
คงอับอายขายหน้าถ้าใครทัก
หาตระหนักเผ่าพงศ์ให้จงเจน
สืบชีวิตผิดโพ้นกระโจนจับ
ใครรู้อับอายอึ้งถึงหลานเหลน
วัยเจ้าหรือถือว่า.ก็กล้าเกณฑ์
แล้วจะเวรกรรมใดให้กริ่งกลัว
เถิดลูกรักโหยหาแต่ฟ้านั้น
เจ้าจงฝันถึงฟ้าอย่าหดหัว
ตื่นตามรอยพ่อพ้นเมื่อจนตัว
แต่นี้ทั่วท้องฟ้ากล้าเผชิญ
เจ้านกน้อยหน้าหดหมดทางเถียง
ปีกก็เหวี่ยงพับพับกับเก้อเขิน
โก่งก้านคอรอรับความยับเยิน
ก่อนหาเหินให้พบจบกระบวน
ชีวิตนกตกอับอยู่กับปีก
เจริญหลีกหรือล่มกับลมหวน
หลายบทบาทวาดฟ้าท่าทบทวน
แล้วแต่ล้วนลีลาสง่างาม
กลับมาหาลูกนกเดี๋ยวตกหล่น
เพื่อจะพ้นภาพกลัวหัวใจห่าม
เช้าเย็นย่ำคลำหาพยายาม
หวังจะข้ามคำเย้ยเคยได้ยิน
ความหดหู่อยู่ไหนจะไม่แจ้ง
จึงด้วยแรงน้อยนิดชิดถวิล
จะใฝ่ฟ้าหาวหนไม่จนจินต์
คงไม่สิ้นสืบสานการเป็นนก
เมื่อปีกอันเสรีนั้นมีสิทธิ์
ย่อมไม่ผิดเผ่าพงศ์ดงวิหค
ให้หลงฝันหลงฟ้ามาเพ้อพก
เหมือนแนบอกอัมพรอย่างตอนนี้.
ธรรมดา |
"ไม่ทราบจะมีสาระอะไรหรือไม่นะครับ
ผมเขียนเล่นๆตามอารมณ์ไปอย่างนั้นเอง"
หัวข้อ: Re: ^__ลูกนก__^
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 08, มกราคม, 2559, 02:28:09 AM
ดวงจิตอันเสรีย่อมมีสิทธิ์
ปีกความคิดขานตอบมิยอบหนี
หวั่นและหวาดขลาดครั้งแน่ยังมี
ใจจักคลี่คลุมได้ไม่ยากนาน
ใต้แสงแดดแผดกร้าวอันร้าวร้อน
เธอจะร่อนเริงรับเรื่อยขับขาน
เธอจะร่ำรำร้องก้องกังวาน
เธอจะผ่านผายโบกในโลกกลม
ตราบเมื่ออยู่ใต้ฟ้าจงคว้าสิทธิ์
ขยับนิดเขยื้อนหน่อยค่อยสั่งสม
ด้วยดวงจิตทิศปรับกับสายลม
เธอจะบ่มความกล้าอันท้าทาย
จงอาบแสงแรงกล้ามาปรุงเปลี่ยน
และรู้เรียนลมว่อนมิห่อนหาย
ดุจภูษาผ้าแพรที่แผ่พราย
อากาศรายร้อนเย็นเช่นอาภรณ์
เมื่อยังอยู่ใต้ฟ้าว่ามีสิทธิ์
เธอมิผิดเผ่นโผนจะโจนร่อน
ฟ้ามอบปีกฉีกกฏทุกบทตอน
เพื่อเธอฟ้อนฟ้าเล่นดั่งเช่นนก
เหลือที่ใจใฝ่โผนยังโพ้นฟ้า
ปีกอุราเริงร่ายไม่ต่ำตก
จะร่วงหล่นหนทางอย่างช้ำฟก
ยังยงหยกหยัดกล้าในท่าทาง
เมื่อศักดิ์เธอรับรู้อยู่ที่ปีก
ยากจะหลีกความจริงทุกสิ่งอย่าง
ศักดิ์ของใจใฝ่ฝันโลกรางชาง
อย่าเว้นว่างวาดปีกฉีกกฏเกณฑ์
สักวันฟ้าอ่าเผยที่เคยฝัน
เธอจะบั่นบุกเหินข้ามเนินเด่น
อาบภูษาอาภรณ์มิซ่อนเร้น
ประดุจเช่นทวิชาติ.. ผงาดงาม ฯ
:
.
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)
|
หัวข้อ: Re: ^__ลูกนก__^
เริ่มหัวข้อโดย: Thammada ที่ 09, มกราคม, 2559, 02:50:34 PM
(https://i.ibb.co/fvr6tS5/youngbirds.jpg) (https://imgbb.com/) จวบจนสายแสงทองมาส่องสาด
ภาพเคยวาดว่าวันอันอร่าม
ก็ปรากฏกับใจในนิยาม
อยากอยู่ท่ามท้องฟ้าที่ว่าวาว
กางปีกกว้างกับใจจึงไม่หมด
แม้รันทดเท่าทนถึงหนหาว
เติมตระหนักปักษาฟ้าสกาว
ก็ถึงคราวโบกโบยโดยเสรี
จากลูกนกตกคอนอยู่ตอนนั้น
เคยหวาดหวั่นกับวัยไร้แสงสี
เป็นนกหนุ่มกุมกล้าโดยท่าที
สู่วิถีฟ้างามตามใจตน
ท่องโลกกว้างก็แปลกเมื่อแรกรุ่น
ทำใจคุ้นคอยรับความสับสน
หลังผ่านช่วงลวงตาพาวกวน
ใกล้ค่ำจนใจล้า จะพาพัก
ตัดภาพสู่อีกวันอันอุ่นเอื้อ
สายลมเหนือพัดพรูพอรู้จัก
กางปีกป่ายปีนฟ้าลาพำนัก
ยิ้มทายทักเส้นทางข้างหน้านั้น
จะไปไหนนกหนุ่มผู้รุ่มร้อน
เหมือนไฟฟอนสุมใส่หัวใจฝัน
อาณาจักรดอกไม้บานธารพระจันทร์
เขาอยู่กันด้วยดี ไมตรีเติม
ดั่งแดนสรวงร่วงฟ้ามาให้หอม
พร่างพะยอมเย้ายวนอีกส่วนเสริม
ต่างหลายช่วงห้วงหาวและด้าวเดิม
จึงใจเพิ่มภาพฝันวันเป็นจริง
เปลี่ยนเสรีที่ใจให้เป็นปีก
กำลังอีกเอื้ออันขยันยิ่ง
เหนื่อยหนักตักเมฆเหมือนเป็นเพื่อนพิง
ขอแต่มิ่งขวัญฟ้ามาเอออวย
วิหคหนุ่มทุ่มเทเห่ฟ้าใหม่
เมื่อหัวใจเจ้าฝันถึงวันสวย
หวังว่ากล้าถลำจะอำนวย
โชคจะช่วยชูไว้ไม่อับปาง
แต่ฟ้ากว้างกว่าใจเจ้าใฝ่ถึง
ห้วงคำนึงหนักหนาเมื่อฟ้าสาง
เสรีล้าหลับหล่นบนเส้นทาง
ร่วงระหว่างเวิ้งฝันตะวันรอน
สืบชะตากล้าใหม่จึงไม่พบ
สุขสงบเงียบเย็นเช่นวันก่อน
หลงทางฟ้าฝ่าเมฆไม่อาทร
ถลาร่อนลาลับไม่กลับคืน
เหลือรอยฟ้าฝากเตือนแด่เพื่อนพ้อง
เคียงครรลองเรืองหล้าหรือฝ่าฝืน
อันอุดมใดด้าวจะยาวยืน
ที่ดาษดื่นได้ดื่มกิน เท่าถิ่นตน.
ธรรมดา
"เขียนไปเรื่อย..
คลังคำไม่ทำงานครับ ติดเกมส์
Black Ops 3ยังเล่นไม่จบเลย" |
หัวข้อ: Re: ^__ลูกนก__^
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 11, มกราคม, 2559, 12:04:06 AM
๑.
.............
เมื่อวิหคใฝ่ฟ้ามาฝ่าฝัน
แต่ยากยันหยัดกล้าเริ่มล้าร่น
ปีกเคยแผ่ผืนกว้างกลางกมล
ก็ร่อนหล่นลงถิ่นแผ่นดินเดิม
...........................
๒.
แผ่นฟ้ากว้างกว้างใหญ่กว่าใจนก
ในอ้อมอกลมเก่าเคยเฝ้าเสริม
กลับเกรี้ยวกราดผาดผันจนสั่นเทิ้ม
ปีกเคยเหิมหุบร่วงหมุนควงลง
สายพิรุณรื่นฉ่ำเมื่อยามแรก
ก็เปลี่ยนแปลกโปรยฟาดประหลาดหลง
แดดที่อุ่นจุนเจือเอื้อใจจง
กลับแสงส่งปรุปีกแทบฉีกพัง
เมื่อหัวใจไปไม่ถึงแม้ครึ่งฟ้า
ความอ่อนล้าริดรอนบั่นทอนหวัง
เหลียวหาขวัญฝันฟ้ามาประทัง
เพื่อจะรั้งโลมใจกลับไม่เจอ
ปีกเสรีที่ฝันเคยมั่นหมาย
เพียงนิยายยามจิตหลงคิดเผลอ
แต่ปีกปรุผุพ่ายใช่ละเมอ
อาภรณ์เพ้อปรากฏเป็นบทบรรณ
๓.
เมื่อหัวใจโบกบินสู่ถิ่นเก่า
เก็บเรื่องเล่ารายทางระหว่างฝัน
เก็บทรงจำช้ำชอกมาบอกกัน
และฉากชั้นสิ่งดีที่พานพบ
๔.
จึงล้อมวงฟังสารนิทานพ่าย
กับเส้นสายทางนี้ที่ประสบ
เรื่องสองปีกฉีกฟ้ามาทดทบ
ตั้งแต่ต้นจนจบกระบวนใจ
จีงพบค่ากว่าฝันอันฟุ้งเฟื่อง
ทุกสิ่งเรื่องราวผ่านนำขานไข
คือรอยแสงแห่งฤกษ์เธอเบิกไว้
คือรอยทางแห่งนัยมาวาดวาง
หัวใจนกตกฝันอันล้ำค่า
ผู้เบิกฟ้าความจริงทุกสิ่งอย่าง
แม้ไม่ถึงครึ่งซีกของปีกกาง
แต่มิร้างความหมายที่ได้บิน
สิ่งอุดมแดนไหนแม้ไม่เห็น
แต่กลับเป็นประสบการณ์มิรู้สิ้น
ระหว่างดาวหาวหนได้ยลยิน
ทุกแผ่นดินแผ่นฟ้ามาจดจำ
หากโลกถามถึงว่าผู้ฝ่าฝัน
มีจริงไหมหรือนั่นแค่ขานขำ
ผู้วาดปีกฉีกกว้างออกกางนำ
ทั้งเถื่อนถ้ำได้พบจนจบจร
...........................
๕.
เธอวิหคใฝ่ฟ้าผู้ฝ่าฝัน
เธอผู้บั่นบุกทางรกร้างก่อน
เก็บและกอบโลกกฏทุกบทตอน
เธอผู้ร่อนปีกเป็น.. เช่นตำนาน ฯ
.............
:
.
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)
เหมือนกันเลยครับ ตอนนี้เปลี้ยมาก
ไล่ตามจดหมายเหตุเฉินโซ่วอยู่
มึนตึ้บครับผม แง่ก ๆ
:047:
|
|