บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

ห้องเรียน => ห้องหนังสือ บ้านกลอนน้อย => ข้อความที่เริ่มโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 26, มกราคม, 2559, 02:19:14 PM



หัวข้อ: สักระวาน่าหนาว
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 26, มกราคม, 2559, 02:19:14 PM

                   (https://i.ibb.co/WyZBKcN/5cover.jpg) (https://imgbb.com/)


สักระวาน่าหนาว
พระราชนิพนธ์: ศรีอยุธยา (พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว (ร.๖))

บทที่ ๑
๏ สักระวาน่าหนาวชาวสยาม                ค่อยมีความปรีดิ์เปรมเกษมสันต์
ฤดูร้อนอ่อนแท้แพ้แรงครัน                    ยามเหมันต์แรงทวีฤดีสบาย
พิศนภางค์เห็นสว่างกระจ่างแจ่ม           แสนอะแร่มเรืองอร่ามยามเดือนหงาย
ลมระรวยอวยกลิ่นผกากราย                 แสนสบายทั่วหน้าประชา เอย ฯ
                  
บทที่ ๒
๏ สักระวาข้าขอแถลงเรื่อง                    ให้ต่อเนื่องเปนกลอนสุนทรว่า
แถลงเล่าเปนเค้าสักระวา                     เช่นที่เคยเล่นมาแต่ก่อนกาล
ขอผู้เปนกะวีมีความรู้                          โปรดอภัยให้ดนูผู้แต่สาร
แม้มิถูกเยี่ยงแยบแบบโบราณ               ขอให้ท่านเมตตาข้าเถิด เอย ฯ
                  
บทที่ ๓
๏ สักระวาโบราณท่านย่อมว่า               แม้หนาวลมห่มผ้าก็อุ่นได้
หนาวน้ำฟ้าท่านว่าจงผิงไฟ                  หนาวอารมณ์ห่มอะไรจึ่งจะวาย
หนาวอารมณ์โอ้ระทมระทดจิต             ไร้มิ่งมิตร์พิศวาสอันมาตร์หมาย
หนาวตลอดทรวงร้าวหนาวทั้งกาย        หนาวแทบวายชีวิตปลิดไป เอย ฯ
                  
บทที่ ๔
๏ สักระวาต่อกลอนสุนทรถ้อย               ถึงหนุ่มน้อยบุญปลูกถูกสมัย
ชื่อสวัสดิ์วัฒวงศ์เผ่าพงศ์ไทย                อย่าอึงไปข้าจะบอกซึ่งความลับ
บิดาเขาชื่ออาเก๊าอยู่ตรอกแดง              ติดป้ายแดงขอบลายขายจันอับ
มารดาเขาชาวสยามนามแม่ทรัพย์        ฉะนั้นนับว่าถูกลูกไทย เอย ฯ      
                  
บทที่ ๕
๏ สักระวาอนุสนธิ์นิพนธ์พัจน์                ถึงสวัสดิ์วัฒวงศ์พงศ์ไทยใหม่
รูปเขางามเอี่ยมโอ่โก้กระไร                   ผิวเขาใสสะพรั่งดังเงินยวง
จากโรงเรียนอะซัมชั่นนั้นผ่านมา           โรงศึกษามหาดเล็กเด็กในหลวง
ชุบตัวใหม่ได้แน่สมแดดวง                    ชนทั้งปวงย่อมนิยมชมเขา เอย ฯ
                  
บทที่ ๖
๏ สักระวานายสวัสดิ์ชงัดเพียร               อยู่โรงเรียนมหาดเล็กหกเดือนเล่า
ก็สอบไล่ได้ที่ดีไม่เบา                            ไม่ช้าเขาสมจิตติดแผงคอ
ลองรับใช้อยู่ในราชสำนัก                      แต่เพียงสักหกเดือนเท่านั้นหนอ
เห็นว่าเปลืองวิชาการงานไม่พอ             เขาจึ่งขอลาออกนอกเทียว เอย ฯ
                  
บทที่ ๗
๏ สักระวานายสวัสดิ์ชัดฉกาจ                พ้นจากราชสำนักไม่พักเหี่ยว
เพราะเงินเขารวยดขโก้นักเทียว             หาเพื่อนเที่ยวได้ถนัดไม่ขัดทาง
เช้าเขาตื่นไม่สู้สายราวบ่ายโมง              แต่งโอ่โถงฟรีถนัดไม่ขัดขวาง
เสื้อแพรริ้วงามเด็ดเมล็ดมะปราง            พันคอพลางแกว่างไม้เท้าก้าวไป เอย ฯ
                  
บทที่ ๘
๏ สักระวาน่าดูสวัสดิ์โก้                          ขึ้นขี่โมเต้อร์ไซค์แล่นไปจี๋
ไปเที่ยวก๋าน่าพระลานสำราญดี              ทั้งมีช่องได้พบพวกเพื่อนยา
เห็นเพื่อนเก่าเขาออกมาจากวัง               สวัสดิ์ตั้งท่าเหมาะเยาะในหน้า
สงสารจังถูกขังในโน้นนา                        ไม่โก้ฟรีปรีดาเหมือนเรา เอย ฯ
                  
บทที่ ๙
๏ สักระวายามค่ำย่ำเย็นลง                      สวัสดิ์คงแต่งโอ่โก้นักหนา
แล้วรีบเร่งเร็วไปมิได้ช้า                            หาภักษากินโก้ที่โฮเตล
แล้วไปดูภาพยนตร์สนใจจินต์                   จำชาร์ลีแชปลินไว้เลียนเล่น
อีกมองดูนารีที่งามเด่น                            หนังเลิกเล่นแล้วชวนหล่อนไป เอย ฯ
                  
บทที่ ๑๐
๏ สักระวาพานางสำอางค์องค์                   ไปถนนราชวงศ์ลุ่มหลงใหญ่
กินเข้าต้มอิ่มหนำสำราญใจ                      แล้วเลยไปเคหาแม่นารี
ปลื้มประโลมอรไทยที่ในห้อง                     ประทีปส่องมรกฎแสนสดสี
อีกสองวันต้องไปหามิตานี                        เออเช่นนี้สิสนุกแสนสุข เอย ฯ

บทที่ ๑๑
๏ สักระวาอาเก๊าแสนเศร้าจิต                   รำพึงคิดถึงบุตร์สุดสงสาร
เฝ้าแต่เที่ยวร่ำไปไม่ทำงาน                      ไม่ได้การจะฉิบหายและขายตน
จึ่งปฤกษาอาทรัพย์และปรับทุกข์              ลูกเรารักแต่สนุกจะปี้ป่น
ฉันใดจะได้เห็นมันเปนคน                        อั๊วนี้จนใจแม้แม่ทรัพย์ เอย ฯ

                  
บทที่ ๑๒
๏ สักระวาแม่ทรัพย์รับปฤกษา                  จึ่งตอบว่าลื้อเหนอเซ่อไปได้
เอาไปฝากเจ้าคุณท่านเปนไร                   ให้เข้ารับราชการงานโอพีซ
ในไม่ช้าจะได้เห็นเปนขุนนาง                   คงมีทางสมหมายนายชอบจิต
ลงทุนของกำนัลท่านสักนิด                      คงสมคิดเราแท้แน่ละ เอย ฯ
                  
บทที่ ๑๓
๏ สักระวาไม่ช้านายสวัสดิ์                        ก็ได้พลัดไปเข้ากระทรวงหนึ่ง
อย่าออกนามดีกว่าข้าคำนึง                     ถึงกฎหมายหมิ่นประมาทมิอาจโว
เปนเสมียนสำรองท่านลองใช้                   เงินเดือนหาได้ไม่แต่ก็โก้
ทำท่าเปนขุนนางวางภูมโต                      เที่ยวคุยโอ้จึงโอพีซติดปาก เอย ฯ
                  
บทที่ ๑๔
๏ สักระวามชายงามผู้ทรามเปลี่ยว             มีเพื่อนเที่ยวพร้อมพรั่งดังถวิล
ช่วยสนุกสุขสนานในการกิน                      อีกชี้ถิ่นที่เล่นอย่างเย็นใจ
แต่ละคืนกลับดึกพิลึกแท้                          แต่พ่อแม่จะว่าก็หาไม่
เชื่อว่าเขาคงติดงานการท่านใช้                 สองดีใจชมบุตร์สุดรัก เอย ฯ
                  
บทที่ ๑๕
๏ สักระวาอยู่มามิช้านัก                            สวัสดิ์รักกัญญามารศรี
ชื่อว่าสาวสร้อยระย้ายอดนารี                    เรียนอยู่ที่แหม่มโคล์ก็นักแฮะ
ตาขำคมผมมวยสรวยสมหน้า                   ฟันมุกดาเด่นขาวราวกับแกะ
สะเอวกลมนมเต่งเก่งจริงและ                    น่าต้องแตะกายกอดยอดหญิง เอย ฯ
                  
บทที่ ๑๖
๏ สักระวาคอยหาซึ่งโอกาส                        รู้จักนาฎนวลละอองผู้ผ่องศรี
คอยด้อมมองจ้องอยู่ดูท่วงที                      จนโชคดีได้สมอารมณ์ปอง
ไปพบหล่อนในห้างอันกว้างใหญ่                หล่อนนั้นไซร้ชุลมุนวุ่นซื้อของ
ผ้าเช็ดหน้าหล่อนหล่นปนลออง                  สวัสดิ์จ้องจ้วงหยิบคืนหล่อน เอย ฯ
                  
บทที่ ๑๗
๏ สักระวาคราเมื่อรู้จักแล้ว                        เพียรจะพบนางแก้วไม่หยุดหย่อน
ไม่พบสมปราถนาแสนอาวรณ์                   เขียนอักษรแถลงแจ้งจิตไป
ว่าไมเดียร์พี่ละเหี่ยในดวงจิต                     เมื่อไรจะได้คิสส์พิสมัย
ไอลัฟหล่อนบังอรจงเชื่อไอ                        โอริไปลให้ดีสักที เอย ฯ
                  
บทที่ ๑๘
๏ สักระวาสร้อยระย้าได้รับสาร                   แม่นงคราญนึกขันหาน้อยไม่
หล่อนรู้ชัดว่าสวัสดิ์นั้นคือใคร                    จึ่งจงใจล้อเล่นเปนอาทิ
จึ่งเขียนตอบขอบใจเปนนักหนา                แต่ตูข้าเปนอนงค์จงตรองตริ
จะใจง่ายดายฉะนั้นแล้วกันซิ                    ชนจะติแต้มร้ายอายเขา เอย ฯ
                  
บทที่ ๑๙
๏ สักระวาหนุ่มตะกอพอรับสาร                  ยิ่งทราบสร้านทรวงรักเปนนักหนา
ตอบย้อนไปไมเดียร์เฮียร์ไอว่า                    โอแม่ดาร์ลิงสร้อยผู้กลอยใจ
อันตัวพี่มีเอดุเคชั่น                                    ได้เรียนจบครบสรรพ์ทันสมัย
หล่อนก็เปนนารีซีวิไลซ์                               ฉะนั้นไซร้ควรคู่ดูเหมาะ เอย ฯ
                  
บทที่ ๒๐
๏ สักระวาทรามเชยเฉลยสาร                     จดหมายวานนี้อ่านก็นึกขัน
คุณคงนึกว่าสร้อยรู้น้อยครัน                      เพราะฉะนั้นจะหลอกเล่นตามใจ
เมื่อแต่งงานกับสร้อยเรียบร้อยแล้ว             อันแม่แก้วเมียเก่าเอาไว้ไหน
จะไว้บ้านเดียวกันหรือฉันใด                      ขอจงได้แถลงแจ่มแจ้ง เอย ฯ


หัวข้อ: Re: สักระวาน่าหนาว
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 27, มกราคม, 2559, 03:28:36 PM

บทที่ ๒๑
๏ สักระวาตอบถ้อยแม่สร้อยถาม               ขอบอกความสัจจาอย่าฉงน
นางแก้วกับงามปลอดยอดกมล                 คนละชั้นไม่เทียบอย่าเปรียบกัน
เมียเกเรเกเสทั้งเพไซร้                               เปนห่วยใยนิ่มน้องจงเชื่อฉัน
เมียคนที่พาโชแบบโก้นั้น                          คือแจ่มจันทร์สร้อยระย้ายาใจ เอย ฯ
                  
บทที่ ๒๒
๏ สักระวานารีมีสารตอบ                           ว่าฉันขอบใจพี่หาน้อยไม่
แต่ดิฉันตั้งจิตคิดมั่นใจ                              ว่าจะไม่ร่วมผัวกับใครเลย
ดิฉันนี้มีวิชาอยู่พอตัว                                คงหาผัวไม่ยากนะพี่เอ๋ย
ทั้งขุนหลวงพระพระยาพอหาเชย                ได้เสบยเปนแน่แท้เทียว เอย ฯ
                  
บทที่ ๒๓
๏ สักระวานายสวัสดิ์ออกขัดจิต                   ย้อนลิขิตว่าน้องจงตรองหน่อย
อยากได้ผัวแก่ชราอายุร้อย                         แม่สาวสร้อยจะสุขได้ฉันใด
หวังสบายกลับจะกลายเปนรำคาญ             คอยแต่นั่งพยาบาลสามีไข้
จะเปนสุขสนุกได้ฉันใด                               ขอสายใจไตร่ดูให้ดี เอย ฯ
                  
บทที่ ๒๔
๏ สักระวาสาวสร้อยตอบถ้อยว่า                 ภัสดาหนุ่มน้อยก็อาจไข้
เช่นคุณเองก็เก่งหยอกเมื่อไร                      เคยได้ไปแอบหามิตานี
อันผัวแก่แม้ไข้ขอให้เพียง                          บำรุงเลี้ยงฟุ่มเฟือยเรื่อยเต็มที่
ก็จะได้เปนสุขสนุกดี                                 ทรัพย์สินมีมากใช้พอใจ เอย ฯ
                  
บทที่ ๒๕
๏ สักระวานายสวัสดิ์แสนขัดจิต                  นางมิ่งมิตร์ตอบตัดและขัดขวาง
เฝ้าคะนึงอึ้งอ้ำคลำหาทาง                        ที่ให้นางจึกรักสมัคใจ
ตามเชื้อเก่าเขาย่อมดูถูกหญิง                   นึกว่าสิ่งที่พอจะล่อได้
คืออวดมีอวดมั่งตั้งหน้าใหญ่                     นึกแน่ใจคงสมอารมณ์ เอย ฯ
                  
บทที่ ๒๖
๏ สักระวาต่อมาสวัสดิ์โง่                           ก็แต่งตัวฟรีโก้ยิ่งกว่าเก่า
คอยเที่ยวกรอล่อตาแม่นงเยาว์                  ทุกค่ำเข้าเฝ้าคิดยวนจิตนาง
หล่อนออกปากอะไรหาให้สิ้น                    ทั้งเพ็ชร์นิลแหวนกำไลไม่ขัดขวาง
นางจะไปหนไหนไฝ่ตามนาง                     จนราร้างกิจการงานหมด เอย ฯ
                  
บทที่ ๒๗
๏ สักระวาท่านมหาอำมาตย์ใหญ่              ได้ลองใช้นายสวัสดิ์หกเดือนกว่า
เห็นว่าไม่เปนเรื่องเคืองอัชฌา                   เข้าก็มาแสนสายบ่ายกลับวัน
ครั้นตักเตือนก็ง้อขอแก้ตัว                        แต่เมามัวลืมคำที่ร่ำมั่น
เตือนจนเบื่อไม่เชื่อไม่ฟังกัน                      ออกจากกระทรวงฉันดีกว่า เอย ฯ
                  
บทที่ ๒๘
๏ สักระวานายสวัสดิ์สะบัดหน้า                คำนับลาเจ้าคุณขุ่นไปบ้าน
บอกบิดาว่าลาออกจากงาน                     เพราะนายท่านไม่ชอบตัวลูกยา
อันลูกไซร้ไม่เปนหัวประจบ                       ไม่นอบนบลีนเตียเคลียเปนข้า
ทุกวันนี้คนดีมีวิชา                                  ต้องเสียท่าคนช่าง ป.จ. เอย ฯ
                  
บทที่ ๒๙
๏ สักระวาอาเก๊าไม่เข้าจิต                        มิได้คิดว่าลูกกล่าวมุสา
เห็นว่าเปนคนดีมีวิชา                              ไหนจะมาพูดปดสดๆ ฉะนี้
จึ่งปลอบว่าลูกยาอย่าเสียใจ                    เตี่ยจะช่วยลูกให้เจริญศรี
จะพาไปฝากตัวเจ๊สัวฮี้                             มิช้าทีสมหวังมั่งมี เอย ฯ
                  
บทที่ ๓๐
๏ สักระวาแม่ทรัพย์กลับฉงน                     หรือลูกตนจะหลอกตาเตี่ยให้
แกอุส่าห์พยายามสืบถามไป                     มิช้าใยแจ้งจริงทุกสิ่งอัน
แกแสนโกรธติโทษนายสวัสดิ์                    ปดถนัดน่าเฆี่ยนเจียนอาสัญ
อันเงินทองของใช้ไม่ให้ปัน                        จนกว่ามันนี่นะจะดี เอย ฯ
                  
บทที่ ๓๑
๏ สักระวานายสวัสดิ์ข้องขัดจิต                  แต่สุดคิดขัดแม่หรือแปรผัน
ทั้งนายเตี่ยกลัวเมียเสียมากครัน                เพราะฉนั้นหมดท่าหาอุบาย
จึ่งก้มกราบมารดาว่าลูกชั่ว                       ละเลิงตัวเล่นล้วนจวนฉิบหาย
ขอคุณแม่เมตตาแก่ลูกชาย                       โปรดภิปรายช่วยชี้วิถี เอย ฯ
                  
บทที่ ๓๒
๏ สักระวาแม่ทรัพย์รับลูกยอ                      แกก็พอใจมากหาน้อยไม่
จึ่งตอบว่าลูกยาก็เติบใหญ่                        ควรตั้งใจแล้วเจ้ามีเย่าเรือน
นี้ก็เปนธรรมดามารดาไซร้                         ย่อมมั่นใจว่าแม้ลูกมีเพื่อน
เสนหายาจิตอยู่ติดเรือน                            ย่อมคิดเหมือน ๆ กันทั้งนั้น เอย ฯ
                  
บทที่ ๓๓
๏ สักระวานายสวัสดิ์ยกหัตถ์ไหว้                แล้วถามไปว่าเมียของดิฉัน
จะหาได้ที่ไหนลูกใครกัน                           และหล่อนนั้นรูปร่างเปนอย่างไร
ขอคุณแม่รู้นาว่าลูกนี้                               เปนคนฟรียังสยามตามสมัย
ต้องขอเลือกหญิงงามตามพอใจ                จะจัดไปอย่างเก่าไม่เอา เอย ฯ
                  
บทที่ ๓๔
๏ สักระวาแม่พ่อหัวร่อร่วน                        ฟังสำนวนลูกเราเขาเก่งก๋า
เขาจะตามใจตนคันภรรยา                       แต่ว่าเงินทองเขาเอาจากใคร
โตปานนี้ไม่มีอาชีวะ                                จะเลี้ยงครอบครัวนั้นฉันใดได้
ไม่ให้เราเลือกให้ก็ตามใจ                         หาเองเราไม่ให้ทุนเรา เอย ฯ
                  
บทที่ ๓๕
๏ สักระวาหนุ่มตะกอฟังพ่อแม่                 นึกว่าแย่เสียทีแกปี้ป่น
ต้องยินยอมอ่อนน้อมดูสักหน                  พอให้พ้นทุกข์ไปในครานี้
จึ่งตอบว่าข้าขออภัยโทษ                         อันจะโปรดปลูกฝังทั้งทีนี่
สุดแท้แต่จะเมตตาปรานี                         ตัวลูกนี้ประนอมพร้อมใจ เอย ฯ
                  
บทที่ ๓๖
๏ สักระวามารดายินดีแท้                        จึ่งตอบแก่ลูกชายสายสมร
แม่เห็นว่ากิมลี้ศรีบังอร                            ลูกอากรไล่เห่าเขาเหมาะดี
เขามั่งมีเงินทองเข้าของถม                     แสนอุดมมั่งคั่งทั้งดินที่
ผืนโต ๆ อะโขเขามากมี                          ผัดพรุ่งนี้จะไปขอให้พ่อ เอย ฯ
                  
บทที่ ๓๗
๏ สักระวานายสวัสดิ์ข้องขัดจิต                รำพึงคิดถึงวิวาห์น่าใจหาย
นึกถึงสาวสร้อยระย้าน่าเสียดาย              แทบจะตายเพราะเศร้าเหงาวิญญา
โอ้อกเอ๋ยหวังเชยพักตร์แฉล้ม                  หวังจูบแก้มกอดดมชมเกศา
หวังฟังคำพริ้งพร้อยกลอยอุรา                 แต่นี้นาจะต้องพรากจากกัน เอย ฯ
                  
บทที่ ๓๘
๏ สักระวายิ่งคิดจิตยิ่งไข้                         ถอนใจใหญ่หยิบกระดาษวาดอักษร
ถึงแม่สาวสร้อยระย้าสง่างอน                  ขอบังอรเมตตาอย่าข้อนเคาะ
ด้วยแม่พ่อจะขอภรรยาให้                       จะคำนึงฐานใดไม่เห็นเหมาะ
ต้องจำทนก้มหน้าเปนคราเคราะห์            อย่าเยาะเลยแก้วตาปรานี เอย ฯ
                  
บทที่ ๓๙
๏ สักระวาสาวสร้อยตอบถ้อยว่า               ช่างเจรจาพลอดพล่อยน้อยไปฤา
คุณเปนชายสมัยใหม่ใคร ๆ ลือ                คุณมีชื่อว่าโก้นะเจ้าคะ
เหตุไฉนยอมให้เขาบังคับ                        จับแต่งงานปานเป็ดหรือไก่ล่ะ
หรือเต็มใจแต่ไถลหลอกเล่นนะ                ชรอยจะลวงสร้อยหนอยแน่ เอย ฯ
                  
บทที่ ๔๐
๏ สักระวาหนุ่มน้อยตอบถ้อยเฉลย             โอ้อกเอ๋ยดาร์ลิงกริ่งใจได้
อันนางสาวกิมลี้ดีอย่างไร                         จึ่งจะได้เปรียบสร้อยกลอยวิญญา
สร้อยเหมือนแสงสุริยงยามส่งศรี               ส่วนกิมลี้เหมือนหิ่งห้อยน้อยนักหนา
สร้อยคือหงส์สกุณีลี้คือกา                        ฤาจะมาแข่งขันกันได้ เอย ฯ
                


หัวข้อ: Re: สักระวาน่าหนาว
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 28, มกราคม, 2559, 04:14:08 PM

                  
บทที่ ๔๑
๏ สักระวาบังอรย้อนตอบถ้อย                     พ่อหนุ่มน้อยฉอเลาะเหมาะเฉลย
ช่างค้นหาสิ่งเทียบและเปรียบเปรย              กระไรเลยนึกว่าเขาไม่เข้าใจ
อันแสงสูรย์และหงส์องค์อุดม                      เอาไว้ชมดูเล่นเห็นพอได้
แต่ที่แท้สูรย์แพ้แสงโคมไฟ                          หงส์อุไรแพ้นกขุนทอง เอย ฯ
                  
บทที่ ๔๒
๏ สักระวาชายอ่านดาลดวงจิต                     ตอบมิ่งมิตร์หน้าแฉล้มช่างแนมเหน็บ
ทุก ๆ คำตำใจได้ดังเล็บ                               หล่อนหยิกเจ็บเลือดอาบทราบสรรพางค์
แม้เลือกได้ฤาจะไม่สนธิน้อง                         เคียงประคองคู่ใจไม่เหินห่าง
ถึงตัวไกลใจยงคงคู่นาง                                รักไม่วางวายกระสันสักวัน เอย ฯ
                  
บทที่ ๔๓
๏ สักระวาสาวสร้อยตอบถ้อยแถลง                แม้ไม่แสร้างเสรหลอกจะบอกให้
เวลานี้ยังไม่มีซึ่งชายใด                                 จะมาไฝ่ขอน้องคู่ครองกัน
แม้สมัคจะดำรงคงไมตรี                                ก็ไม่มีผู้ใดจะเดียดฉัน
จะโต้ตอบสาราไปมากัน                                เชิงฉันมิตร์นั้นไม่เปนไร เอย ฯ
                  
บทที่ ๔๔
๏ สักระวานายสวัสดิ์วัฒวงศ์                         กำลังหลงสร้อยระย้าหาน้อยไม่
ครั้นได้รับสารตอบแสนชอบใจ                       ยิ่งรักใหญ่ทุกวันพันทวี
ถึงแต่งงานแล้วก็ปานมิได้แต่ง                       ทุกหนแห่งเที่ยวรอกรอโฉมศรี
สิ้นเกรงใจในส่วนแม่กิมลี้                              ประพฤฒิฟรีโก้เล่นเช่นก่อน เอย ฯ
                  
บทที่ ๔๕
๏ สักระวาอยู่มามิช้านัก                                เกิดขลุกขลักเปนการรำคาญใหญ่
เจ๊สัวฮี้ตรวจบาญชีเงินหายไป                        โกรธเปนไฟว่าจะร้องฟ้องคดี
แต่อาเก๊าเว้าวอนขอผ่อนใช้                           เงินนั้นให้แทนบุตร์จนเต็มที่
การค้าขายกำไรก็ไม่มี                                   พอหมดณี่นายเตี่ยเอี้ยเทียว เอย ฯ
                  
บทที่ ๔๖
๏ สักระวานายสวัสดิ์ขัดข้องใหญ่                   เจ๊สัวไล่แล้วหนอพ่อหมดท่า
อันการงานใด ๆ จะไฝ่หา                              ก็ลำบากเลือดตาแทบกระเด็น
แต่กระนั้นตามวิสัยคนใจแตก                        ก็ไม่แปลกเปลี่ยนใจในทางเล่น
เล่นม้าเล่นตีผีไม่มีเว้น                                  เพราะเปนเย็นตลแมนแสนโก้ เอย ฯ
                  
บทที่ ๔๗
๏ สักระวาอาชีพหามีไม่                                 ฉนั้นไซร้นายสวัสดิ์ขัดสนเหลือ
ครั้นไปขอเงินพ่อมาจุนเจือ                            เงินก็เมื้อหมดเสร็จเจ็ดวันไป
คิดอุบายย้ายยักชักชวนมิตร์                          ช่วยกันคิดลวงพ่อเห็นพอได้
ช่วยกันหนุนอาเก๊าเช่าเรือไฟ                          ขนเข้าไปซัวเถาเอาทุน เอย ฯ
                  
บทที่ ๔๘
๏ สักระวาเจ้าท่าตรวจกำปั่น                          เห็นว่ามันเก่าเกินเดินไม่ได้
จึ่งห้ามเรือมิให้ออกทเลใหญ่                          ฉนั้นไซร้อาเก๊าก็เข้าร้าย
เจ้าของเรือไม่ยอมจะคืนทรัพย์                       ฝ่ายโรงสีก็ปรับเอาฉิบหาย
อาเก๊าแก่แย่ยับอีกอับอาย                             รากเลือดวายชีวามิช้า เอย ฯ
                  
บทที่ ๔๙
๏ สักระวาแม่ทรัพย์นับว่าดี                           รักสามีจริงหนาน่าสงสาร
ยามวิโยคโศกใจดังไฟราน                            ปริเวทนาการอยู่หลายวัน
แล้วรำพึงถึงธรรมดาโลก                              มีแต่โศกเสื่อมสุขทุกสิ่งสรรพ์
ไม่มีสิ่งเที่ยงแท้แต่สักอัน                              เหตุฉะนั้นยอมสละจะดี เอย ฯ
                  
บทที่ ๕๐
๏ สักระวาคิดฉะนั้นแกผันผาย                      หาลูกชายชี้แจงแถลงไข
อันตัวแม่นี้แก่ลงแล้วไซร้                              จะอยู่ไปไม่สราญนานกี่วัน
แม่จึ่งคิดสะสมบ่มกุศล                                ไว้ช่วยตนเดินจบภพสวรรค์
อันสมบัติพัสถานทุกสิ่งอัน                           ขอมอบพลันให้ลูกปลูกฝัง เอย ฯ
                  
บทที่ ๕๑
๏ สักระวาฟังแม่แกขานไข                           นายสวัสดิ์ดีใจเปนนักหนา
เห็นแต่ตัวเปนใหญ่ไฝ่เงินตรา                      นึกแต่ว่าจะได้โก้โอ่เต็มตัว
จึ่งตอบว่าคุณแม่แก่ปานนี้                          บวชเปนชีดีละจะยังชั่ว
ไม่ควรห่วงเงินทองของพันพัว                      อย่าได้กลัวลูกจะเลี้ยงเพียงพอ เอย ฯ
                  
บทที่ ๕๒
๏ สักระวามารดาไปบวชแล้ว                      ฝ่ายลูกแก้วเปนสุขสนุกโข
เลี้ยงเพื่อนฝูงจูงหญิงวิ่งเที่ยวโช                  แสนจะโก้ก๋าใหญ่ไม่วายวัน
ของดี ๆ มีราคาค่าไม่น้อย                          ซื้อกำนัลสาวสร้อยทุกสิ่งสรรพ์
หล่อนอิดเอื้อนเตือนให้รับไว้พลัน                ฉนั้นหล่อนเกรงใจรับไว้ เอย ฯ
                  
บทที่ ๕๓
๏ สักระวาไม่ช้าสมบัติเหี้ยน                      ใช้จนเตียนแต่ยังไม่กลับจิต
อ้อนวอนขอพ่อตามาเปนนิตย์                   เพราะสิ้นคิดสิ้นท่าจะหาเอง
ในที่สุดไล่เห่าแกเว้าว่า                             เตือนก็กลับโกรธาทำตาเป๋ง
ครั้นแกโกรธโกรธตอบไม่ชอบเพลง             ลุกผางเผงเดินออกนอกบ้าน เอย ฯ
                  
บทที่ ๕๔
๏ สักระวาพ่อตาอุราร้าว                            เรียกลูกสาวออกมาว่าลูกเอ๋ย
ผัวของเจ้ามันใช้ไม่ได้เลย                          ขืนนิ่งเฉยจะยิบฉิบหายไป
เหมือนคบเหี้ยพลอยเสียราศีเปล่า              อีกตัวเจ้าเขาจะรักก็หาไม่
จะคงอยู่กับมันไปฉันใด                            อย่ากันเสียเปนไรลูกรัก เอย ฯ
                  
บทที่ ๕๕
๏ สักระวาอย่าจากนางกิมลี้                      นายสวัสดิ์ยินดีหาน้อยไม่
เขียนจดหมายถึงสร้อยผู้กลอยใจ               ว่าโอไมสวี๊ตหาร์ตไออ๊าสก์ยู
ทูบีแกล๊ดวิดมีที่ฟรีแล้ว                              ได้เชยแก้วกนิษฐามหาหรู
โดยเต็มที่ไม่มีใครกีดอยู่                            จะได้ลัฟแต่ยูผู้เดียว เอย ฯ
                  
บทที่ ๕๖
๏ สักระวาสาวสร้อยค่อยคำนึง                    ถึงฐานะของสวัสดิ์แสนขัดสน
อันการที่มีผัวเปนตัวตน                              ต้องหาคนมั่นคงยงยืนนาน
อันสวัสดิ์ขัดสนจนปานนี้                            เปนเมียเขาไม่มีซึ่งหลักฐาน
จะพลอยพากันฉิบหายแทบวายปราณ        ไม่เปนการเลิกทีดีกว่า เอย ฯ
                  
บทที่ ๕๗
๏ สักระวาตรึกตราเช่นนั้นไซร้                     จึ่งตอบนายสวัสดิ์ไปเปนคำว่า
ฉันขอโทษเธอโปรดกรุณา                          จะขอแจ้งกิจจาโดยจริงใจ
ดิฉันชอบสนุกและสุขสพรั่ง                         แสนเกลียดชังความจนทนไม่ไหว
อันสิ่งของดี ๆ ที่คุณให้                                ดิฉันได้รวบรวมส่งคืน เอย ฯ
                  
บทที่ ๕๘
๏ สักระวาน่าสงสารนายสวัสดิ์                     อ่านสารทราบความชัดก็มืดหน้า
หวลคำนึงถึงตัวแสนชั่วช้า                           เลวยิ่งกว่าเดรฉานสามาญแท้
ครั้นเมื่อค่อยวายคลายกำสด                       ไปประณตนบราบกราบกรานแม่
ขออภัยที่ได้ผิดมากแท้                                ขอคุณแม่ช่วยข้าครานี้ เอย ฯ
                  
บทที่ ๕๙
๏ สักระวาแม่ทรัพย์รับขวัญบุตร์                    ความรักยุดยึดใจไม่แปรผัน
อันตัวลูกได้สติสิดีครัน                                 ต่อแต่นี้ทีจะหมั่นในการงาน
ลูกจงจิตคิดอยากทำการใด                          ณแห่งไหนแม่จะพาไปฝากท่าน
แต่ลูกต้องตั้งสัตย์ปฏิญาณ                          จะทำงานยืดไปไม่ทิ้ง เอย ฯ
                  
บทที่ ๖๐
๏ สักระวานายสวัสดิ์ยกหัตถ์ไหว้                  แล้วตอบไปว่าลูกไม่แลเห็น
ว่าจะพึ่งแห่งใดได้ร่มเย็น                             เช่นพระราชสำนักพระจักรา
ลูกเคยอยู่ภายในไพล่วิ่งออก                        มาข้างนอกเพราะคิดผิดนักหนา
บัดนี้เห็นโทษตัวอันชั่วช้า                             นึกอายหน้ามิอาจกลับไป เอย ฯ
                  
บทที่ ๖๑
๏ สักระวาแม่ทรัพย์รับปากว่า                      แม่จะลองไปหาท่านผู้ใหญ่
ท่านมีความเมตตาหาน้อยไม่                      ไม่ไฝ่ผูกเวราลูกอย่ากลัว
รุ่งขึ้นไซร้แกไปหาเจ้าคุณ                             ขอพึ่งบุญบารมีไว้เหนือหัว
พ่อสวัสดิ์รู้สึกสำนึกตัว                                 จะละชั่วเปนแท้แน่แล้ว เอย ฯ
                  
บทที่ ๖๒
๏ สักระวาท่านผู้ใหญ่ใจอารี                         นึกเห็นแก่แม่ชีน่าสงสาร
จึ่งรับนายสวัสดิ์ไว้ให้ทำงาน                        เปนสำรองราชการในกองกลาง
สังกัดกรมมหรศพลองดูที                            เงินเดือนญี่สิบไซร้ใช้ต่าง ๆ
แม้งานแขงแรงดีอาจมีทาง                          ได้ขเยื่อนเลื่อนอย่างพอใจ เอย ฯ
                  
บทที่ ๖๓
๏ สักระวานายสวัสดิ์วัฒวงศ์                        สมประสงค์เข้าสำนักหลักฐานได้
ก็ทำงานขันเข้มอย่างเต็มใจ                         บ่อมิได้มัวเล่นเช่นเคยมา
สมัคประจำการกรมพรานหลวง                   ในเวลาทั้งปวงแต่งเสือป่า
เลิกแต่งกายโก้ฟรีที่เคยมา                           กิริยาเสงี่ยมเจียมตัว เอย ฯ
                  
บทที่ ๖๔
๏ สักระวากล่าวกลอนสุนทรแถลง                 มิได้แสร้งกล่าวเปรียบเทียบใครหนอ
หวังแต่จะสำแดงแถลงพอ                            ช่วยแนะข้อคติแห่งโบราณ
อันผู้ใดไฝ่ตามแต่ใจตน                                มักต้องทนทุกข์ภัยไร้สุขศานติ์
แม้รู้จักข่มใจไม่ยากนาน                              ได้พ้นทุกข์สุขสราญยั่งยืน เอย ฯ
                  
บทที่ ๖๕
๏ สักระวาจำลาสหายแล้ว                            ขอเกลอแก้วอยู่สุขสนุกสนาน
กลอนนี้เพียงเรียงเล่นเปนประมาณ               แก้รำคาญระหว่างว่างกิจจา
อันบทกลอนกระท่อนกระแท่นบ้าง                และแต่งอย่างสัประดนปนภาษา
ขอเพื่อนจงใจดีมีเมตตา                               โปรดอภัยให้ข้าบ้างเถิด เอย ฯ
                  
บทที่ ๖๖
๏ สักระวาหนาวจิตคิดไฉน                           จะห่มผ้าผิงไฟก็ไม่หาย
ได้แต่ขอนบนอมและมอบกาย                      กราบถวายแทบเบื้องบาทบงสุ์
ขอพึ่งพระบารมีโมลีโลก                               บุญโศลกอุ่นอารมณ์สมประสงค์
ขอพระมงกุฎเกศประเทศตรง                        พระยศยงยืนอยู่คู่ฟ้า เอย ฯ

- จบบริบูรณ์ -

สักระวาน่าหนาว
พระราชนิพนธ์: ศรีอยุธยา (พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว)  

(https://i.ibb.co/F09bQgm/linie-0250-2.png) (https://imgbb.com/)

• กลับสู่ห้องหนังสือบ้านกลอนน้อย คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6682.msg22935#msg22935)

(https://i.ibb.co/F09bQgm/linie-0250-2.png) (https://imgbb.com/)