|
หัวข้อ: ความเศร้าโศกโลกเสมือน เริ่มหัวข้อโดย: มยุเรศ เมรี ที่ 05, กุมภาพันธ์, 2560, 12:43:56 PM (https://i.ibb.co/VxGZByf/57879403126.jpg) (https://imgbb.com/) เห็นเขาเขียนกลอนคู่เลิศหรูสุข อ่านสนุกสนานประสานฝัน หญิงแสร้งงอนให้ชายง้อ พ้อรำพัน บรรจงสรรค์สร้างภาพซึมซาบซึ้ง บทต่อบทต่อบาทต่างวาดไว้ ชวนหลงใหลเล่นคำขอบข่ายขึง ทั้งบทรักบทร้อยถ้อยรำพึง บทบึ้งตึงโต้ตอบแอบชอบชม ให้อิจฉายามฉายประกายแสง สื่อแสดงบทด้วยช่วยผสม หัวใจใส่ตามสิทธิ์จิตนิยม ดูกลืนกลมเกี่ยวกลอนชะอ้อนอิง แต่ตัวเราเหงาเพียงคนเคียงข้าง ความเวิ้งว้างหวิวไหวสู่ใจหญิง กลอนน้ำเน่าเขาเบื่อเหลือประวิง เนื้อหาจริงกลอนจึง ไม่ซึ้งใจ เพ้อลำนำลำพังคาดหวังว่า เทวดาฟ้าดิน ได้ยินไหม กลอนบทโศกวิโยคยับ ขยับไป ตามจังหวะหวามไหวหัวใจนี้ ความเศร้าโศกโลกเสมือน ยังมีค่า ปลายปากกาตวัดวนบนวิถี ไม่ลาร้างห่างหายสายวลี แม้นไม่มีใครต่อ..ก็ขอเดิน . . มยุเรศ เมรี ขอบคุณภาพทางกูเกิลค่ะ หัวข้อ: Re: ความเศร้าโศกโลกเสมือน เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 06, กุมภาพันธ์, 2560, 01:38:37 PM สำนวนกลอนผ่อนคลายเรือนใจสร้าง ไพเราะวางเห็นชัดไม่ขัดเขิน มากคุณค่ามหาศาลคนอ่านเพลิน ใครจะเมินอย่าแคร์แค่สายตา กลอนเขียนจากชีวิตดวงจิตกล่อม คือเพียบพร้อมความเข้มเต็มเนื้อหา ประสบการณ์ชีวิตประดิษฐ์มา ให้ศึกษาค้นพบประสบการณ์ ความงดงามของกลอนสะท้อนเห็น ความเยือกเย็นในรสบทที่อ่าน ยังคงครอบหัวใจไปแสนนาน กลอนไม่หวานแต่รื่นชุ่มชื่นใจ :AddEmoticons00918: ปลายฝน คนงาม (https://i.ibb.co/0cBgZcQ/04722.png) (https://imgbb.com/) หัวข้อ: Re: ความเศร้าโศกโลกเสมือน เริ่มหัวข้อโดย: มยุเรศ เมรี ที่ 08, กุมภาพันธ์, 2560, 11:51:04 AM มีเหงาบ้างบางครั้งเส้นทางนี้ สร้อยวลีร่ายบทฤๅสดใส จึงเหาะเหินเดินเดี่ยวมิเกี่ยวใคร มิหวังใดหวังดีวจีกลอน ในความงามยามเรียงสำเนียงส่ง มากใหลหลงเรือนลักษณ์สื่ออักษร เพราะโบราณสานสืบต่อคืบตอน สมัยก่อนเก็บกำให้ทำนอง สาดความคิดประดิษฐ์ลิขิตวาด มโนสาดสื่อสร้างทางสมอง ได้เท่านี้ที่พร่ำไม่ช่ำชอง หมดสิทธิ์ร้องเรียกใครสนใจเรา ขอเดินอยู่คู่เพื่อน ณ เรือนน้อย ไม่ขอถอยห่างหายเพื่อคลายเหงา นอกสายตาบางคนปะปนเงา อาจบรรเทาทุกข์ใดที่ใจมี มยุเรศ เมรี |