|
หัวข้อ: - หมดที่ซึ่งจะพึ่งพา - เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 23, กุมภาพันธ์, 2560, 12:01:42 AM (http://upic.me/i/os/bhdan-400x325.jpg) (http://upic.me/show/60374126) - หมดที่ซึ่งจะพึ่งพา - เกิดอึดอัดขัดข้องในคลองจิต เมื่อความผิดเป็นความถูกทุกข้อหา หมดสิ่งดีที่ซึ่งจะพึ่งพา ด้วยผีห่าเป็นใหญ่ไล่เทวัญ แต่ก่อนนี้มีเรื่องขุ่นเคืองขัด ก็เข้าวัดพึ่งพระคลายคับขัน พระล้วนดีชี้ทางสว่างครัน ถูกผิดพลันสะสางกระจ่างใจ บ้านพึ่งวัดวัดจึงได้พึ่งบ้าน มิขัดค้านพึ่งพาต่างอาศัย “ทั้งบ้านวัดผลัดช่วยกันอวยชัย” สังคมไทยร่มรื่นทุกคืนวัน สังคมกลายคลายขลังกลางลาภยศ ปรับเปลี่ยนกฎเกณฑ์ใหม่ตามใจฉัน เห็นกฎเก่าขวากหนามที่สำคัญ คอยกีดกันผลประโยชน์ต้องปลดทิ้ง จึงเกิดเรื่องเน่าเหม็น“ผิดเป็นถูก” ด้วย“รักลูก”ตามใจทั้งขายหญิง คอยปัดป้องปกปิดความผิดจริง เปิดแต่สิ่งดีงามมาสำแดง ครั้นคลางแคลงแหนงจิตคิดอึดอัด จะเข้าวัดให้พระสะสางแจ้ง ก็มืดมัวหม่นหมางยิ่งคลางแคลง เป็นยุคแห่งหมดที่ซึ่งจะพึ่งพา เต็ม อภินันท์ ๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐ / ๑๑.๕๙ น. * ขอบคุณเจ้าของภาพในเน็ต |