บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 18, มกราคม, 2561, 06:27:35 AM



หัวข้อ: เธอลำเอียง
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 18, มกราคม, 2561, 06:27:35 AM
(http://www.buriramtoday.com/imgs/1498448.jpg)

ถามรู้จักมักจี่ดีแค่ไหน
ตอบออกไปใกล้ชิดสนิทสนม
ข้าเหนือวัดถัดลานบ้านเอวกลม
เรียนประถมเราสองห้องเดียวกัน

พ่อให้มาอาภัพผีจับด้ำ
ผิวเขียวคล้ำต่ำต้อคางคอสั้น
จมูกทู่หูกางห่างซี่ฟัน
คิ้วดกมันผมบางตาต่างโต

อยากเรียนต่อพ่อจนทนทำสวน
จับจอบพรวนลำไยเช้าไก่โห่
ตากแดดเดินท่อมท่อมร่างผอมโซ
สาวคนโก้นิยมชมชื่นใจ

พาหงุดหงิดผิดเขาควงคนนั้น
หล่อล่ำสันสักตัวลายหัวไหล่
คุยหัวร่อระริกเซ้าซิกไป
รถคันใหญ่แล่นลับชั่วพับตา

สวมเสื้อเขียวเตี่ยวเทาเก่าขาลีบ
ปั่นรถถีบเบาะหนังอกตั้งท่า
ดีดกระดิ่งติงตองล่องกองมา
เอิ้นถามหาบ้านมิดปิดประตู

จะเลิกคบพบหน้าข้าไฉน
รีบหลบไวไม่พ้นเห็นก้นอยู่
คบคนจนทนหมิ่นกินปลาทู
อ๋อเพิ่งรู้ใจดำ เธอลำเอียง

รพีกาญจน์



หัวข้อ: Re: เธอลำเอียง
เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 18, มกราคม, 2561, 04:53:18 PM
(http://upic.me/i/eu/3-2-1300x722.jpg) (http://upic.me/show/61925166)


พวงมาลัยหอมสวยด้วยมะลิ
ยิ้มแก้มปริยื่นให้อ้ายเดินเลี่ยง
น้องยังเก้อก่อนนั้นเคยฝันเคียง
ก็รอเพียงเอื้อนเอ่ยไยเฉยชา

ผ่านหลายปีดีดักไม่ทักถาม
วันน้องตามไปพบยังหลบหน้า
มีหนึ่งนางแนะนำนามกานดา
บอกว่าคือ  ภรรยา...อ้ายสามี

ตกตะลึงพรึงพรั่นตัวสั่นริก
กำมือจิก จุก,ชา น้ำตาปรี่
สองมือปาดหยาดใสไหลทวี
รับโดยดี...ด้อยค่ากว่าคนนั้น

บังเอิญพบพาอ้ายในครั้งนี้
หนอยดูซีแสร้งพร่ำคำเสกสรร
มิเคยปอง  มอง"ดิน"สิ้นสำคัญ
เดี๊ยะกำปั้นปลายคางง้างความจำ

เขานั้นมาทีหลังอ้ายยังรัก
ขั้นลงหลักร่วมเตียงเคียงเช้าค่ำ
น้องมาก่อนเกี่ยงท่าว่าตัวดำ
นึกถึงคำทิ่มแทงแสลงใจ

อย่ามาพร่ำลำเอียงเสียงค่อนขอด
รอตลอดเรื่อยมา..ล้ารู้ไหม
พอจะมีชายอื่นยื่นเยื่อใย
จะหวนมาทำไม..กลับไป๊ซะ!!?

Si


 :d10:


หัวข้อ: Re: เธอลำเอียง
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 19, มกราคม, 2561, 06:07:22 AM

เขียนฟายฟุ้งตุงนังตั่งเตียงหมอน
คลิปละครออนสะเปะสะปะ
เรื่องรักเก่าเป่าประทุปะทะ
ฮิตฟูเฟื่องเมืองพระส้มมะโอ

ก่อนอยู่โยงโด่งดังบ้านหลังใหญ่
ชายหลงใหลหน้ามนสาวคนโก้
อยู่เดี๋ยวนี้สี่บ้านอาคารโต
วิ่งรอกโร่ไปมายิ้มหน้าบาน

หนุ่มกลางแก่แห่ห้อมล้อมหน้าหลัง
จึงชิงชังเบื่อหน่ายหน้าอ้ายหนาน
ตอบต่อกลอนวอนตีรพีกาญจน์
ห้าปีผ่านนัวเนียเคยเคลียคลอ

เคยยืนยันภรรยาน่ารักยิ่ง
เอาขึ้นหิ้งไว้บนต้นพ.ศ.
ขนิษฐีสีลาอ่าลออ
ดูห้องหอสะอาดปัดกวาดครัว

เสร็จลำไยไหล่เจ็บเก็บมะม่วง
ระหว่างช่วงอดออมปลูกหอมบั่ว
หลังผ่าตัดต่อเอ็นสามเส้นชัวร์
จับรถทัวร์มาแน่แม่พระจันทร์

น้องจะหลบคบใครอ้ายไม่สน(ใจ)
จะบุกค้นควานหาจ้าละหวั่น
อักษรย่อ จ. ช. ซ. บ่สำคัญ
แลกชีวันชิงน้องละอองดิน

 :a016:

รพีกาญจน์