กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้

- อานามสยามยุทธ ๑๓๗ -

ญวนประณามหยามเขมรเป็นพาลไพร่
ล้วนสิ้นไร้กตัญญูผู้หนุนหลัง
ญวนชุบเลี้ยงกลับทิ้งคุณชิงชัง
รวมหัวตั้งกลุ่มกบฏคนคดงอ

ยุญวนชิงแดนดินถิ่นสยาม
ญวนไม่ตามคำร้ายอ้ายอิ่มล่อ
จึงจับไปใส่คุกตรวนผูกคอ
เป็นเหตุก่อเกลียดชังญวนทั้งปวง

อภิปราย ขยายความ ..........................

ความในอานามสยามยุทธในเล่มที่ ๑ ที่ ๒ ว่าด้วยไทยรบกับลาวต่อด้วยรบกับญวน ที่ท่านเจ้าพระยาบดินทรเดชา (สิง) บันทึกลงสมุดไทยไว้ จากนี้ไปเป็นความในเล่มที่ ๓ ซึ่งเมื่อวันวานนี้ให้อ่านกันถึงตอนที่... องต๋าเตียนกุนเสนาบดีกรุงเว้แม่ทัพใหญ่ญวนเมืองพนมเปญ มีหนังสือตอบเจ้าพระยาบดินทรเดชา แม่ทัพใหญ่ไทย ณ เมืองพระตะบอง ใจความตอนต้นก็กล่าวฟื้นความหลังเหมือนพระราชสาส์นและหนังสือแม่ทัพญวนฉบับก่อน ๆ แต่กล่าวมาถึงตอนหลัง องต๋าเตียนกุนได้แฉเรื่องที่นักองด้วง นักองอิ่ม มีหนังสือไปถึงญวน เป็นความที่ไทยไม่ทราบมาก่อน วันนี้มาอ่านหนังสือตอบของเสนาบดีญวนกันต่อครับ.....

“......ฝ่ายแม่ทัพญวนก็พาอ้ายพระยา,พระ เขมรหลายคนกับคำให้การอ้ายอิ่มส่งขึ้นไปกรุงเว้ พระเจ้าเวียดนามมินมางได้ทรงทราบความตามคำให้การอ้ายอิ่ม และถ้อยคำพระยา, พระ เขมรผู้ใหญ่แล้วก็ไม่โปรดเลย ทรงพระราชดำริเห็นว่า ถ้าจะเชื่อถ้อยฟังคำอ้ายอิ่มแล้วก็จะเป็นการขุนเคืองข้อบาดหมางกันกับไทยต่อไปอีก หาต้องการไม่ เพราะพระเจ้าเวียดนามทรงระลึกถึงทางพระราชไมตรีที่สนิทกันมากับไทยแต่ก่อนก็มาก จึงหาเชื่อคำอ้ายอิ่มยุยงไม่ เพราะฉะนั้นทรงพระราชดำริเห็นว่า ถ้าไม่ทำตามคำอ้ายอิ่มยุยงแล้ว อ้ายอิ่มก็จะกลับหนีไปหาไทย ก่อเหตุการณ์วิวาทร้าวฉานกันขึ้นเป็นแน่ เพราะฉะนั้นจึงมีรับสั่งให้องเตียนกุนแม่ทัพ ส่งอ้ายอิ่มไปไว้เสียที่เมืองไซ่ง่อน ให้ห่างไกลเขตแดนไทย แล้วอ้ายอิ่มก็คิดจะหนีลงสำเภาไปอีก จึงได้ให้ส่งอ้ายอิ่มไปจำคุกไว้ในกรุงเว้ตามความผิดของมัน แต่พวกพระยา,พระเขมรและครอบครัวเขมรที่ไม่ใช่พวกพ้องอ้ายอิ่มนั้น มันก็ได้พึ่งพระบารมีอาศัยทำมาหากินอยู่ในแว่นแคว้นแผ่นดินของญวนมาช้านาน พระเจ้าเวียดนามทรงพระมหากรุณาเมตตาปรานีแก่เขมรให้อยู่เย็นเป็นสุขสืบมา และมีน้ำพระทัยใสบริสุทธิ์โอบอ้อมแก่ท้าวพระยาพระเขมร ได้พระราชทานเสื้อผ้าและกะแปะยศศักดิ์

อนึ่งเมื่อนักพระองค์จันทร์เจ้ากรุงกัมพูชาถึงแก่พิราลัยนั้น นักพระองค์จันทร์ไม่มีราชบุตรชาย มีแต่พระบุตรีสี่องค์ พระเจ้ากรุงเวียดนามทรงพระราชดำริเห็นว่า ราชบุตรชายนักพระองค์จันทร์ไม่มีจะสืบเชื้อวงศ์เจ้าแผ่นดินเขมรต่อไป จึงทรงตั้งงอกแป้นบุตรีใหญ่ของนักพระองค์จันทร์ให้เป็นเจ้าเมืองเขมรแทนบิดา แล้วให้งอกมี, งอกเภา, งอกสงวน บุตรีนักพระองค์จันทร์ผู้น้อย ๆ นั้นเป็นเจ้าเวียนกุน คือเจ้ารองกันลงมาเป็นลำดับยศต่อจากงอกแป้นเจ้าแผ่นดินใหญ่ กับได้ชุบเลี้ยงขุนนางเขมรให้มีเต็มตามที่ตำแหน่งเดิมของเขมร ได้จ่ายเงินกะแปะเบี้ยเลี้ยงให้เจ้านายฝ่ายเขมรและขุนนางเขมรกินเสมอทุกคน อยู่มาครั้งหนึ่งงอกแป้นเจ้าแผ่นดินเขมรมีหนังสือลักลอบใช้ให้คนไปให้อ้ายหมาแก้วผู้น้า นัดหมายให้อ้ายหมาแก้วเป็นผู้ร้ายคุมไพร่พลเขมรคิดกบฏต่อญวน ให้ยกมารบญวนที่เมืองพนมเปญ แล้วจะให้อ้ายหมาแก้วน้าชายพางอกแป้นหนีญวนไปเมืองไทย เพื่อจะไปหาแม่งอกแป้นที่อยู่เมืองไทยแต่ก่อนแล้ว ขุนนางญวนจับหนังสือลับงอกแป้นได้ จึงรู้ว่างอกแป้นเป็นคนใจร้าย แล้วได้คุมเชิงงอกแป้นไว้โดยมั่นคงยิ่งนัก จึงได้มีใบบอกขึ้นไปกราบทูลพระเจ้าเวียดนาม พระเจ้าเวียดนามทรงตอบท้องตรามาถึงองเตียนกุนแม่ทัพที่เมืองพนมเปญใจความว่า งอกแป้นคิดการดังนั้น ผิดด้วยอย่างธรรมเนียมที่ทรงชุบเลี้ยงให้ใหญ่โต หาควรจะเป็นดังนั้นไม่ จึงให้องเตียนกุนจัดจำทำโทษแต่งอกแป้นส่งไปกรุงเว้ แต่ไม่ถึงกรุงเว้ พอเรือที่พางอกแป้นไปถึงเมืองล่องโห้สมิถ่อ งอกแป้นก็ป่วยลงแดงตายในเรือ จึงได้นำศพงอกแป้นคนโทษทิ้งน้ำเสีย หาได้ฆ่างอกแป้นเหมือนคำไทยว่าไม่ แต่งอกมี งอกเภา งอกสงวน น้องสาวงอกแป้นทั้งสามคนนั้นไม่มีความผิดสิ่งไร ก็หาได้ทำโทษไม่ แต่ว่าถ้าจะให้เจ้าหญิงทั้งสามคนนี้อยู่ที่เมืองพนมเปญเขมรต่อไป ก็จะมีพวกพ้องเขมรมายุยงให้เป็นเสี้ยนแผ่นดินเหมือนงอกแป้นพี่สาวอีก จึงโปรดให้องเตียนกุนส่งเจ้าผู้หญิงทั้งสามย้ายไปอยู่เสียที่เมืองไซ่ง่อน เพราะจะให้ไกลกับพวกเขมรที่จะมาก่อการยุยงอีก การที่ยักย้ายเจ้านายผู้หญิงเขมรไปให้พ้นจากเมืองเขมรนั้น ก็เพื่อจะให้เจ้าหญิงทั้งสามมีความสุข บรรดาขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยเมืองเขมรนั้น พระเจ้าเวียดนามก็ทรงพระเมตตาตั้งแต่งให้มียศตามความชอบมากและน้อยเหมือนขุนนางญวนเหมือนกัน มิได้ลำเอียงว่าญวนและเขมร สุดแล้วแต่ผู้ใดได้ราชการบ้านเมืองก็จะพระราชทานบำเหน็จรางวัลเนือง ๆ ทั้งไพร่พลเขมรก็ทรงพระเมตตา ปกครองโอบอ้อมอารีให้มีความสุขสำราญ พระเจ้าเวียดนามทรงพระมหากรุณาแก่เจ้านายขุนนางและราษฎรเขมรเสมอทั่วหน้า หาได้ทรงคิดว่าเขมรจะเป็นผู้คิดคดทรยศต่อญวนไม่

บัดนี้พวกพระยา,พระเขมรพากันเที่ยวเกลี้ยกล่อมไพร่บ้านพลเมืองเขมรให้เข้าร่วมคิดเป็นกบฏต่อญวน พวกเขมรที่เป็นพวกอกตัญญูก็ยอมเข้าเป็นพวกกบฏก็มีบ้าง พวกเขมรที่มีความกตัญญูรู้จักบุญคุณญวนก็ไม่ยอมเข้าเป็นพวกกบฏด้วยก็มีบ้าง พวกที่ไม่ยอมเข้าด้วยก็ต้องถูกกดขี่ข่มเหง ให้ไปเข้าด้วยพวกเหล่าร้าย การเป็นดังนี้หาถูกที่ทางยุติธรรมไม่ พระเจ้าเวียดนามจะทรงนิ่งเฉยเสียก็มิบังควร จึงมีรับสั่งแก่ท่านอัครมหาเสนาบดีผู้ใหญ่ให้เกณฑ์กองทัพไพร่พลสี่หมื่นเศษ โปรดให้เราชื่อ องต๋าเตียนกุนเสนาบดี มีตำแหน่งรักษาทหารในกรุงเว้ เป็นแม่ทัพถืออาญาสิทธิ์มาเกณฑ์ไพร่พลหัวเมืองเพิ่มเติมอีกตามชอบใจเรา จะใช้ราชการศึกสงครามจนพอการที่ควร โปรดให้เรายกมาปราบปรามพวกเขมรเหล่าร้ายที่เป็นกบฏต่อแผนดินญวน ให้ราบคาบเรียบร้อยลงด้วยอำนาจเราให้จงได้ ถ้าพวกเขมรรู้สึกตัวกลัวความผิดจะกลับใจมาสวามิภักดิ์ลุแก่โทษรับผิดเสียโดยดีแล้ว เราก็จะยกโทษให้ ไม่ยกไปลงโทษ ทำให้บ้านเมืองได้ความพินาศฉิบหายเดือดร้อนแก่ไพร่ฟ้าข้อขอบขัณฑเสมาอาณาจักรกรุงเว้หาควรไม่ ถ้าไพร่บ้านพลเมืองเขมรเรียบร้อยเป็นปรกติดีอยู่แล้ว ไม่เป็นกบฏ เราก็จะให้ราษฎรอยู่ทำมาหากินตามภูมิลำเนาเดิมสืบต่อไป เราหาใช่ใจยักษ์อยากจะฆ่าฟันกินเลือดเนื้อพวกเขมรไม่ ยกมาทั้งนี้ก็เพราะเป็นประเพณีราชการแผ่นดินจึงต้องมา การงานทั้งนี้โดยจึกก็ย่อมรู้อยู่สิ้นแล้ว เมื่อโดยจึกยกกองทัพไทยไปตีค่ายอ้ายอันภู่และอ้ายเดดกที่เมืองโปริสาดนั้น โดยจึกก็ได้มีหนังสือมาว่ากล่าวจะใคร่เป็นทางไมตรีกันนั้น ฝ่ายโปนจึกก็ได้รับหนังสือบอกขององเตียนกุน บอกข้อราชการขึ้นไป ณ กรุงเว้ โปนจึกได้นำขึ้นทูลพระเจ้าเวียดนามมินมางได้ทราบ ทราบแล้วมีรับสั่งว่า ทั้งสองพระนครจะเป็นทางพระราชไมตรีกันนั้นก็เป็นประโยชน์นานาประเทศซึ่งจะได้ไปมาค้าขาย และเป็นคุณประโยชน์แก่ราษฎรทั้งสองพระนครด้วยกันทั้งสิ้น ......”

** ความในหนังสือตอบจากองต๋าเตียนกุนยังไม่จบ ขอยกไปให้อ่านกันต่อในตอนต่อไปนะครับ.

(ขออธิบายข้อความในหนังสือญวนบ้าง คำที่ว่างอกแป้น งอกมี งอกเภา งอกสงวน คือเจ้าหญิงเขมรทั้งสี่องค์ คำที่ว่าโดยจึกคือเจ้าพระยาบดินทรเดชาอัครมหาเสนาบดีแม่ทัพไทย คำที่ว่าโปนจึกคือองต๋าเตียนกุนอัครมหาเสนาบดีแม่ทัพญวน คำที่ว่าอ้ายหมาแก้วคือนักองแก้วน้านักพระองค์แป้น คำที่ว่าอ้ายอิ่มนั้นคือนักพระองค์อิ่ม คำที่ว่าอ้ายด้วงนั้นคือนักพระองค์ด้วง )

(..................... อ่านต่อวันจันทร์หน้า .....................)

¤ เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๑๒ มิถุนายน ๒๕๖๒
ขอขอบคุณเจ้าของภาพที่นำมาประกอบนี้ในเน็ต

3 คำประพันธ์ แยกตามประเภท / กลอน ร้อยกรองหลากลีลา / Re: ..ขอบาทเดียว.. เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 09:48:36 PM
เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย Black Sword
แล้วหลบแอบบังเงามุมเสาเรือน รอดูเพื่อนไถลลื่นครึกครื้นใจ

4 คำประพันธ์ แยกตามประเภท / กลอน ร้อยกรองหลากลีลา / Re: ..ขอบาทเดียว.. เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 09:48:03 PM
เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย Black Sword
ต้องแก้คืนคิดพลางวางเปลือกกล้วย หากโชคช่วยรอชมคนล้มเกลื่อน

5 คำประพันธ์ แยกตามประเภท / กลอน ร้อยกรองหลากลีลา / Re: ..ขอบาทเดียว.. เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 08:21:35 PM
เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย เนิน จำราย
เขาคนนั้นเด็ดขาดนัยมาดแมน สุดคับแค้นเก็บคำเดี๋ยวย้ำเตือน

6 คำประพันธ์ แยกตามประเภท / ห้องนั่งเล่นพักผ่อน / Re: เก็บตก..ยกมาเล่า เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 07:48:36 PM
เริ่มโดย ปลายฝน คนงาม - กระทู้ล่าสุด โดย ฟองเมฆ

7 คำประพันธ์ แยกตามประเภท / กลอน ร้อยกรองหลากลีลา / Re: ..ขอบาทเดียว.. เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 05:16:46 PM
เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย ขวัญฤทัย (กุ้งนา)
คุณหมูโดนแกล้งกันทุกวันนี้ ทั้งจับจี๋ตีหัวแยกตัวแขน

8 คำประพันธ์ แยกตามประเภท / ห้องนั่งเล่นพักผ่อน / Re: ข้องใจ เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 12:51:22 PM
เริ่มโดย ปลายฝน คนงาม - กระทู้ล่าสุด โดย ก้าง ปลาทู
จินตนาการทูเตลิดเลยนะเนี่ยพี่หมู ตอนเป็นเด็กมีความฝันอยากอยู่บ้านช็อกโกแล็ต จะนอนแทะกินบ้านแทนข้าวเลยล่ะค่ะ ทุกครั้งที่ทูเห็นเพื่อนใหม่มาบ้าน ทูจะรีบยกน้ำวิ่งเอาไปให้ บางทีก็รีบเกินไป สะดุดขาตัวเองล้ม แก้วน้ำขวดน้ำก็กลิ้งนำหน้าไปก่อน ทูลุกได้ก็วิ่งตามแก้วไป แล้วจับแก้วจับขวดใส่ถาด ยื่นให้เพื่อนใหม่ เขาก็ไม่มอง ไม่รับ ไม่อะไรเลย เฉย สรุป ทูนั่งดื่มน้ำเอง พุ่งป่องเลยค่ะ

9 คำประพันธ์ แยกตามประเภท / กลอน ร้อยกรองหลากลีลา / Re: ..ขอบาทเดียว.. เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 02:35:56 AM
เริ่มโดย บ้านกลอนน้อย - กระทู้ล่าสุด โดย ศรีเปรื่อง
สาวบ้านนี้แกล้งคุณหมูอยู่ร่ำไป ทำกันได้ลงหนอ...เฮ้อ!! ท้อแทน