(ต่อหน้า ๓/๘) ประมวลธรรม : ๖๑. จูฬเวทัลลสูตร

    ๓๓.โดยทุกขเวท์นารุก..........................จะประลุทุกข์เพราะตั้งอยู่แล
เปลี่ยนเป็นสิสุขได้แฉ...............................เพราะทุขะแปรมิเที่ยงฉาย

    ๓๔.กราย"อทุกขมสุขฯ"ชี้......................สุขมี เหตุใด
เป็นสุขเพราะทราบดี.................................ชอบรู้
จะเป็นทุกข์ทวี..........................................ทราบไป่ ความจริง
หาเที่ยงมิหลงจู้.........................................ยึดข้อง"กลาง"เฉย

    ๓๕.อารมณ์กิเลสมัวไหน........................สยนะไซร้ซิ"สุขเวท์ฯ"เอ่บ
"ราคานุสัย"กำหนัดเกย.............................ลุรติ"ราคะกาม"ติดใจ

    ๓๖.อนุสัยกิเลสแปล้..............................อันใด นอนเฮย
ในทุกข์เวท์นาไว.......................................ท่วมท้น
"ปฏิฆาฯขัดเคือง"ใจ..................................นอนนิ่ง ทุกข์เวท์นา
"อวิชชาฯ"มิทราบพ้น.................................อทุกข์ฯแล้"กลาง"แฉ

    ๓๗.ราคานุสัยไม่ได้นอน.........................ณ สุขะชอนซิทั้งหมดแล
เช่นกัน"ปฏิฆาฯ"แล้....................................มิศยะ"ทุกขเวท์ฯ"หมดเผย

    ๓๘.เกย"อวิชชาฯ"ไม่ได้..........................นอนแล หมดจด
ใน"อทุกขม์สุขฯ"แฉ....................................ครบไร้
ลุฌานสี่ละทุกข์แด.....................................ละสุข
สติสะอาด"วิชชา"ไซร้.................................ห่างพ้นตามนอน

    ๓๙.มีธรรมอะไรทิ้งเผล่...........................ณ สุขะเวทนาได้ทอน
ราคานุสัยพึงถอน.......................................ซิมละ"ราคะ"เหตุหมดหนา

    ๔๐.หาธรรมใดตัดทิ้ง.............................เวทนาทุกข์
"ปฏิฆาฯ"สลัดหนา.....................................รู้แท้
อดทนไม่โกรธพา......................................สติมั่น
กิเลส"ปฏิฆาฯ"แล้......................................หมดสิ้นทุกข์สลาย

    ๔๑.มีธรรมอะไรตัดชุก...........................มละ"อทุกขม์สุขเวท์ฯ"วาย
สงฆ์มีลุ"วิชชาฯ"ฉาย.................................ก็ลิ"มิสุข,มิทุกข์,กลาง"ผลาญ

    ๔๒.สงฆ์กรานอวิชฯทิ้ง..........................โทษ,คุณ เกิด,ดับ
เวทนามตามจริงรุน...................................สลัดพ้น
"มิเพลินเพลิดคิด"อดุลย์............................"กลาง"จ่อ ดีแล
ครา"วิชชา"เกิดล้น....................................อทุกข์ฯสื้นหมดไป

    ๔๓.สงฆ์ตัดลิกามชั่วผลาญ....................จะประลุฌานปฐมสุขไว
มี"ปีติ,ตรึก,ตรอง"ไกล................................เจาะมละ"ราคะฯ"เสียได้ครัน

    ๔๔.พลันสงฆ์ละทุกข์ได้.........................สุขวาง ตัดปลง
โสมนัส,โทมนัสจาง....................................ดับแล้
ลุฌานสี่ทุกข์ถาง.......................................สุขห่อน
"อุเบกขา"มีแท้...........................................ย่อมทิ้ง"อวิชชา"

    ๔๕.คู่เปรียบเจาะแย้งกันรุก....................ก็ดุจะ"ทุกข์"กะ"สุข"เทียบนา
คู่เปรียบสิคล้อยตามหนา...........................ประลุ"วิมุตติ,นิพพาน"แล

    ๔๖.แฉใดเป็นคู่แม้.................................เวทนาสุข
ก็ทุกข์เวทนาพา........................................เปรียบแย้ง
"อทุกขม์สุขฯ"หนา.....................................ทุกข์ปราศ มิสุข
มี"อวิชชา"เปรียบแกล้ง..............................ไม่รู้ความจริง

    ๔๗.คู่เปรียบ"อวิชชา"คือ........................ก็ภวลือเจาะ"วิชชา"ดิ่ง
ผู้มีกิเลสหนายิ่ง.........................................กะนฤชนกิเลสสิ้นผลาญ

    ๔๘.พานวิชชาคู่น้อม..............................คือใด
วิมุตติเปรียบไกล.......................................หลุดแปล้
อีกวิมุตติ์เทียบไว.......................................เคียงมุ่ง กับใด
"วิมุตต์"แกนธรรมแท้..................................สุดท้าย"นิพพาน"

 

ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

สดุดีวีรชน

     ไม่ว่าท่าน จะเป็นใคร ในการนี้
ขอมอบจิต สดุดี ทุกแห่งหน
ร่วมรักษา ปฐพี สยามชน
ไทยทุกคน เทิดไว้ ตลอดกาล
     ทหารบก เรือ-อากาศ ประกาศทั่ว
คนเลวชั่ว อย่าได้หวัง เข้าล้างผลาญ
พร้อมปกป้อง อธิปไตย ใครรุกราน
พร้อมสังหาร ให้หมดสิ้น แผ่นดินไทย
     เหล่าตำรวจ ชายแดน แสนเก่งกล้า
พร้อมไล่ล่า ผู้บุกรุก ทุกสมัย
ร่วมต่อกร กลางสมร เคียงบ่าไหล่
ไม่ยอมให้ เหล่าริปู ได้ดูแคลน
     อีกองค์กร อิสระ ประชาไทย
ร่วมดวงใจ เข้มแข็ง แกร่งเหลือแสน
พร้อมเกื้อหนุน อยู่แนวหลัง ทั้งดินแดน
กำลังใจ ทดแทน ความห่วงใย
     ผู้ประสบ ภัยสงคราม ไร้ขามเกรง
พึ่งตนเอง ด้วยใจแกร่ง แห่งสมัย
อริราช หวังครอบครอง แผ่นดินไทย
พร้อมร่วมใจ ต่อสู้ กู้ชายแดน
     ขอยกย่อง เชิดชู เหล่าผู้กล้า
ยอมสละ ชีวา สิ่งหวงแหน
จักจารึก วีรกรรม เป็นแก่นแกน
เพื่อทดแทน ความรัก ภักดีไทย

คนเรียนไพร
๓๐ ธันวาคม ๒๕๖๘

 

ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

ของขวัญปีใหม่

     เทศกาล สุขสันต์ วันปีใหม่
หลายเรื่องราว จากไป ไว้เล่าขาน
เรื่องเลวร้าย เรื่องดี มีตำนาน
ทั้งสุขศานติ์ โศกศัลย์ บ้างหวั่นใจ
     หนึ่งขวบปี มีสิ่งใด เกิดขึ้นบ้าง
ไพรอ้างว้าง ถูกทำลาย หลายเงื่อนไข
ทั้งบุกรุก แผ้วถาง ทั่วถิ่นไทย
ครอบครองไว้ เป็นสมบัติ ผลัดกันชม
     มวลสัตว์ป่า ถูกไล่ล่า ระทมจิต
หลายชีวิต ต้องจากไกล ใจขื่นขม
พลัดแม่ลูก เคยพันผูก ทุกข์อกตรม
ไร้สุขสม เพราะหมู่เหล่า ทุรชน
     เป็นเหตุการณ์ ซ้ำซาก มานานปี
หวังวันดี ก่อกำเนิด ทุกแห่งหน
ทั้งผืนป่า สัตว์วนา ทั่วทณฑล
สุขเหลือล้น เป็นของขวัญ วันปีใหม่

คนเรียนไพร
๒๙ ธันวาคม ๒๕๖๘

(ต่อหน้า ๒/๘) ประมวลธรรม : ๖๑. จูฬเวทัลลสูตร

    ๑๗.มรรคอัฏฐะเป็นธรรมตั้ง....................ลุภว"สังขต์ธรรม"ปรุงพาน
ไม่เป็น"อสังข์ธรรม"กราน...........................เจาะอนะ"ปัจจยา"ปรุงแต่ง

    ๑๘. แจงพุทธ์องค์จัดชี้...........................มรรคผอง ณ ขันธ์สาม
ศีล,สมาธิ์,ปัญญ์ฯครอง...............................ต่างแล้
"วจี,ทำชอบ,ชีพ"ตรอง................................สีลกลุ่ม พฤติวจี
ประพฤติกาย,ใจแท้...................................จุ่งพร้อมดีงาม

    ๑๙."วายา,สตีสัมมาฯ".............................และปะสมาธิจัดลงตาม
ในกลุ่มสมาธิ์ขันธ์ผลาม..............................ลุฐิติปราศกิเลสเร็วหนา

    ๒๐.สัมมาทิฏฐ์ฯเพ่งช้อย.........................สัมมา-สังกัปป์
"เห็น,คิดชอบ"สองหนา...............................เลิศค้ำ
ทรงรวมจัดคงมา........................................ณ กลุ่ม ปัญญาขันธ์
นำสู่ญาณสูงล้ำ.........................................วิมุติพ้นสังสาร

    ๒๑.ใดเป็นสมาธิ์ตอบว่า..........................หทยะหนาอะรมณ์"หนึ่ง"พาน
ภาพใดสมาธิ์สืบขาน..................................ก็สติปัฏฐ์ฯนะอำนวยเอย

    ๒๒.เปรยธรรมใดช่วยแท้........................สมาธิ์ไว
"สัมมัปปทาน"ไข........................................เร่งย้ำ
เพียรละบาปรานไกล..................................กรรมชั่ว มิทำ
เพียรก่อกรรมดีซ้ำ.....................................เพิ่มขึ้นอีกหนา

    ๒๓.การเสพสมาธิ์ทำเพลิน......................ภวเจริญซิมากขึ้นนา
เสพเกิดสิจิตเดียวพา..................................เจาะอกุศล,กุศลได้ฉาน

    ๒๔.สังขารปรุงแต่งแท้............................เท่าใด มีสาม
กายก่อลมหายใจ.......................................ออกเข้า
วาจามั่นพูดไว............................................วิตก วิจาร
จิตมุ่งปรุงเกิดเร้า.......................................ระลึกรู้เวทนา

    ๒๕."สัญญานิโรธฯ"ใดเอย......................ภณะเฉลยวะสงฆ์นิ่งพา
ไม่คิดจะต้องเข้าหนา.................................ก็ภวฝึกจะนำเข้าแฉ

    ๒๖.แลสงฆ์ครามุ่งเข้า............................สัญญาฯ ธรรมดับ
วจี,พูดดับแรกพา.......................................ก่อนแท้
กายปรุงแต่งตามมา...................................จึงดับ
และ"จิตต์สังขาร"แล้..................................ดับพร้อมหลังนา

    ๒๗.การออกผละ"สัญญาเวฯ"..................ก็มิตริเตร่จะออกเลยพา
ด้วยออกสิพลันเลยหนา..............................ก็ภวธรรมซิบ่มนำเผย

    ๒๘.สงฆ์เอยครันออกลี้............................สัญญาฯ
แรกจิตปรุงเกิดมา.......................................ก่อนพร้อม
ตามกายแต่งปรุงพา....................................ตามเกิด
วจีพูดหลังสุดด้อม......................................กลับฟื้นสภาพเดิม

    ๒๙.สงฆ์ออกผละ"สัญญาฯ"ชัด................จะปะทะ"ผัสสะ"สามอย่างเติม
"ไร้ภาพ"เจาะ"สุญญ์ตา"เจิม........................."นิรสถานและที่ตั้ง"แฉ

    ๓๐.แลสงฆ์พึงออกแล้..............................สัญญา- เวทยิตะ
จิตมุ่งตรงสงบนา.........................................วิเวกน้อม
จิตโอนสู่สงัดหนา........................................ถึงวิเวก
ใจผ่องใสประณีตพร้อม...............................ระดับพ้นโลกหนา

    ๓๑.ด้วยเวทนาแบ่งสาม............................"ลุสุขะ"ลามซิ"กาย,ใจ"นา
กาย,ใจระทมทุกข์กล้า................................."มิสุขะหรือ,มิทุกข์,กลาง"เฉย

    ๓๒.เปรยเวทนาสุขรู้.................................เหตุใด
เป็นสุขเพราะคงไว.......................................อยู่ยั้ง
เกิดทุกข์ท่วมไฉน".......................................เพราะสุข แปรไป
สภาพสุขมิยงตั้ง..........................................เที่ยงไร้ปรวนแปร