คนละทาง




อย่าร้องไห้ ให้น้ำตา ทำพร่ามัว
อย่ามัวกลัว จะผิดหวัง เพราะความรัก
ถ้าจะช้ำ คงเพราะเรา พึงตระหนัก
ที่หลงรัก ภักดี มีแต่เธอ
อยู่กลางฝน ทำอย่างไร ก็ต้องเปียก
อย่าร้องเรียก ให้ฝนหยุด เพราะไร้ร่ม
อย่าวิ่งหนี หาที่หลบ เราต้องทน
เพราะเป็นคน เดินเข้ามา กลางฝนเอง
จะเรียกร้อง ให้เขาอยู่ ดูสมเพช
เขาเนรเทศ เราออกไป จากใจเขา
อยู่ทำไม ให้มันรก ไปเถอะเรา
เขาไม่เอา เราอยู่ได้ ไม่ง้อใคร
เราก็หยิ่ง ในศักดิ์ศรี ความเป็นคน
ไม่อับจน ต้องพึ่งพา ให้อายเขา
ค่าเรามี และมากพอ ขอไม่เอา
จบเถอะเรา ต่างขอแยก ไปตามทาง



(ขอขอบคุณภาพสวยๆจากเน็ตค่ะ)

กำลังใจคือเรากับเงาคู่
คอยเฝ้าดูเฝ้าเรียงอยู่เคียงข้าง
อีกไม่นานหรอกหนาฟ้าฝนบาง
ภาพที่ลางกลับชัดถนัดตา

พบกับสิ่งดีงามท่ามแสงสี
พบกับสิ่งดีดีที่คอยหา
ก้าวต่อไปด้วยใจให้เวลา
หมุนตามหารักแท้ไม่แพ้ใจ

 
หนูหนุงหนิง