คำสุดท้าย
โอ้นวลนาง ใยหมางเมินพี่
ตัดไมตรีไม่มีเหลือความรักกัน
เคยหยอกล้อทุกคืนทุกวัน
วิมานที่ฝันเคยคิดกันไว้ก่อน
บ้านสักหลังพอฝังกายอยู่
ไม่ต้องหรูพอมีที่ซุกหัวนอน
เป็นแม่ศรีเรือนอันสุนทร
ฉันหาบคอนไม่บ่นเลย
ตกตอนเย็นเห็นน้ำพริกปลาทู
รสมือนางเลิศหรุเจ้าไม่เคยอยู่เฉย
พอค่ำลงเราจู๋จี๋ดังเคย
ที่แนบเขนยคือตักกานดา
นั่นคือความฝันนั้นไงเล่า
กลับหลอกเราให้จมทะเลน้ำตา
คำสุดท้ายที่เธอขอลา
เย้ยฝากมาว่าเสียใจ
