วันดี

                                                            
พุธ เบิกบานรุ่งแล้ว.   งามเอย
นอนนุ่มนิ่งฉ่ำเฉย.     บ่ได้
ลุกเถิดเร่งทำเลย.      รวมหมด สิ้นแล
ของเก่าคิดใหม่ไว้.    สั่งสร้างประสบการ

สุขสันติ์เช้าวันพุธ.   งามบริสุทธิ์ดั่งฟากฟ้า
ตะวันเติมเวลา.  รวมกันมาแผ่พลัง
คิดพลันแนวสรรค์สร้าง.  ผิดไม่ร้างราความหวัง
ยื้อไปยามชีพยัง.            ล้มเพื่อลุกสู้ทุกงาน

              เนิน. จำราย

                                                                
                    คิดถึงครู

คำนึงนางหนึ่งนั้น.     แดนไกล  หญิงเอย
โฉมหล่อนคอยสานใจ.    ปั่นถ้อย
โกลนเกลาส่ายจิตไป   นำส่ง   ทวนแล
พิศผ่านเกือบเก่งร้อย.    หาบเข้าลานกลอน

ถึงครูผู้สอน. กำหนดวรรคตอน. ป้อนกรรมวิธื
โคลงกลอนกาพย์ฉัน. ปันเอกโทตรี.  ประโยควลี(อุดรธานี) สมศรีแบบบรรณฯ

นั่งนึกตรึกถึง  หวนข้องคำนึง. คิดถึงครูวรรณฯ
ห่างเหินเนิ่นนาน. พล่านฟุ้งรำพัน. ขมขื่นตื้นตัน ตื่นฝันลอยลม

เนิน จำราย

 แก้วสามงามหยาดเยิ้ม.  ไตรรัตน์
พุทธปฏิบัติ.    ถูกถ้วน
ธรรมปริยัติ.    จิตนิ่ง
สงฆ์ประพฤติหลากล้วน.  มุ่งก้าวนิพพาน

รัตนไตรครบองค์เบ่งบาน.  แจ้งสว่างทุกบ้าน
พบสุขสว่างสดไส
ร่วมทุกข์รับสุขไกล้ไกล.  สามัคคีใน
ชุนชนตื่นตัวทั่วเมือง
ร่วมรัฐพัฒนาทุกเรื่อง.  เงินไม่สิ้นเปลือง
งานเสร็จสมตามต้องการ

เนิน. จำราย