เขาก็คนเดินดินกินแกงร้อน
รู้พักผ่อนหนาวเนื้อเสื้อหนาใส่
ชอบดีดสีตีเป่าเพลงเร้าใจ
รุ่งวันใหม่ว่ากลอนฟ้อนตุ้มมอง
ร่างหล่อล่ำทำงานคร้านวิ่งหนี
เพราะเกิดปีมะเมียกลัวเสียของ
สู้มิร่นชนศึกคึกคะนอง
นั่งจ๋อจ๋องก้มเงยเฉยเงียบเจียม
สบโอกาสฟาดปังชิงจังหวะ
หวัวฮ่าฮะชอบใจได้เต็มเปี่ยม
ยิ้มแก้มแดงแสร้งรักจั๊กกะเดียม
ถึงคราเหี้ยมแบบโหดโกรธหน้าดำ
ต้องร้อนเล่ห์เทกวนเย้ยยวนยั่ว
ยากขืนตัวบ่ายหันทันถลำ
รับศัตราคารมคมครอบงำ
จึงหลุดคำแรงจัดประหัตปราย
พอเหตุการณ์พล่านพลพหลพลิก
อีกาจิกแร้งจกนกเค้าจ่าย
ข่าวเฉลยเผยแพร่แชร์กระจาย
สำทับอายทั่วฟ้าทุกธานิน
เขาก็คนสองขามีตาหู
ไยข่มขู่คุกคามหยามติฉิน
พลั้งเดียวพูดปูดเปรี้ยงเสียงฤายิน
เห็นด่าวดิ้นบนทรายกี่รายนับ!
รพีกาญจน์
