ชาวดง...พงไพร...ไกล...ตะวัน...?
**********
อรุณพรายส่องไพรในสวนศรี
รัศมีแผ่ปกนกส่งเสียง
เชื่อมสัมผัสร้อยรับศัพท์สำเนียง
แจ้วจำเรียงปกคุมพุ่มพฤกษ์ไพร
.
โชกชุ่มฉ่ำลำคลองในร่องสวน
แสงแดดนวลฉายส่องงามผ่องใส
ขับหนาวเย็นเลือนรางจางหายไป
อบอุ่นไอพื้นดินสินธานี
.
คราวขุ่นหมอกจางหายสลายสิ้น
แปลงพื้นดินเป็นทรัพย์นับเศรษฐี
การไม่พอใจจนหม่นราคี
พอแล้วมีสินทรัพย์นับอนันต์
.
ต้นรักถูกปลูกไว้ให้สวนสวย
แล้วแซมด้วยพุดน้อยคอยกลางคั่น
เก็บมาร้อยเสียบไม้ใส่แจกัน
พอถึงวันพระใหญ่ไปทำบุญ
.
เนินนานวันเช่นนี้มีความสุข
ค่ำสนุกเขียนกลอนวอนเกลื้อหนุน
กับเพื่อนฝันปั่นเอื้อเกื้อการุณย์
ก่อนจะหนุนก่ายหมอนนอนหลับไป
.
รู้ว่าจันทร์คือเธอเสมอมั่น
ยังแบ่งปัน...ไออุ่น...เกื้อหนุน...ให้
พอรุ่งสางแดดจ้าฟ้าอำไพ
ความพอใจ...ฉันเป็น...เน้นเพียงพอ
-------------
เฒ่าธุลี
