มนัสจัง.....♥
.
มิอาจโน้มโลมเล้าเป่ามนต์ขลัง
นะจังงังสั่งใจให้รู้แจ้ง
ธรรมชาติวาดไว้ให้สำแดง
หายเคลือบแคลงแจ้งใจในสำนึก
.
แสงตะวันดันฟ้าลาลับโลก
มีสุขโศกโยกใจไหว้รู้สึก
เก็บมาคิดผิดพลาดบาดทรวงลึก
ตกผลึกปึกหนาถาโถมใจ
.
อบอวลไอในธรรมคำพระว่า
เวทนาพาจิตคิดหวั่นไหว
เกลียดก็ผลักรักชอบมอบใจไป
คอยห่วงใยในรักปักชีวัน
.
สายลมเหงาเป่ามนต์คนรักจาก
พบพลัดพรากยากนักจักขวางกั้น
ธรรมชาติขาดเขาเศร้าจาบัลย์
นั่งโศกศัลย์หวั่นไหวไม่จีรัง
.
อีกหนึ่งก้าวกล่าวถึงจึงอิจฉา
เอ่ยวาจาอาฆาตวาดความหวัง
คนรักเราเอาไปให้ภินท์พัง
รักผิดหวังนั่งเจื่อนเหมือนเราเป็น
.
ถามใจตัวหัวเราะเพราะสมหวัง
มนัสจังนั่งจ้องมองแลเห็น
ดีใจนักรักเขาเศร้าลำเค็ญ
โดดโลดเต้นเย็นซาสาแก่ใจ
ชลนา ทิชากร
