๐ สัจธรรมชีวิต ๐

อันสังขารมีมาครากำเนิด
เราต่างเกิดบนโลกีย์ที่สถาน
ต้องประสบพบเจอเผลอบ่วงมาร
กาลผันผ่านต้องเฒ่าเก่าชรา

เปรียบดั่งธารธาราใสไหลเสียดสี
และมิมีสิ่งทวนหวนคืนหา
แลให้ควรคำนึงถึงกายา
จะโรยราอ่อนแรงทั้งแข้งกร

วัย ๑๐ ปีนี่เห็นเล่นสนุก
แสนซนซุกพ่อแม่แกรับต้อน
คอยอบรมบ่มนิสัยได้สั่งสอน
เมื่อแต่ก่อนอาบน้ำเย็นไม่เป็นไร

๒๐ ขวบจวบจนล่นจีบสาว
สืบเรื่องราวความรักประจักษ์ไว้
หาวิชาเรียนรู้คู่ตนไป
เอาไว้ใช้ในช่วงห้วงชีวี

วัย ๓๐ ทริปเที่ยวเลี้ยวลัดเลาะ
แท้จริงเนาะไร้ทุกข์จินต์สุขขี
สหายเยอะเปรอะเปื้อนเพื่อนนักดี
พากันนี่ชวนเราเข้าคลับบาร์

๔๐ ขวบทำงานการหนักหน่วง
เหนื่อยอกทรวงเริ่มแก่แท้จริงหนา
เอ็นไขข้อก็เจ็บเหน็บอุรา
ออก *โรงยา* พานำเข้าบวร

วัย ๕๐ บางอย่างเสื่อมบ้างแล้ว
โอ้น้องแก้วต้องฟังธรรมคำพระสอน
ครึ่งอายุลุไซร้ใกล้ม้วยมรณ์
ร่างแออ่อนซบซาหน้าเหี่ยวนวล

๖๐ ขวบ  ไอดังระวังนะ
เอาเถิดม๊ะบ่ให้ใจกำสรวล
เดินกะเผลกเกือบสิ้นดับดิ้นมวล
พวกเธอควรออกกำลังวังชากาย

วัย ๗๐ โรคามาท้วงถาม
ฮัดชิ้วจามตามวรรษาหาห่างหาย
โรครุมเร้าเศร้าจิตคิดวางวาย
ล้วนล้มตายนายนังทั้งผู้คน

๘๐ ขวบก้าวยากลำบากสุด
ก้มคลาดมุดหทัยใจสับสน
ปลงเสียเถิดบุญสร้างวางสกนธ์
อันตัวตนถึงบั้นปลายชายหญิงเรา

วัย ๙๐ สุญชนม์พ้นกรรมก่อ
เสียงสะล้อซอซึงจึ่งแผดเผา
ผลาญปราสาทราชวังพังหมองเศร้า
ละทิ้งเหย้าเจ้าเรือนเตือนกายิน

*โรงยา คือ โรงพยาบาล

                      ตุลาเทพ

           (ด.ช.สรวิศ แสนจันศรี)

             ๒๘ กันยายน ๒๕๖๒

ขอบคุณภาพจาก Facebook

อายุเท่าไดไปได้ทั้งชายหญิง
สมบัติทิ้งสมมตกายปลดสิ้น
กลับสู่ทางอย่างเดิม ไฟ ลม น้ำ ดิน
เหลือทรัพย์สิน ดี ชั่ว ทุกตัวตน

เนิน จำราย