ชายช้ำ ๕ ตอน ละเมอรัก

ชายช้ำ 5
..ตอน ละเมอรัก..

ลดองค์แอบ แนบเนื้ออุ่น ละมุนใส
แล้วลูบไล้ โลมลิ้น ชื่นกลิ่นหอม
ช้อนสองปราง อันงามสม เข้าดมดอม
โน้มตัวน้อม ชมผ่องผุด ดุจยองใย

เธอเขินขวย อายเอียง เพียงเล็กน้อย
สองมือค่อย ป่ายแปะ กระแซะไซ้
ปากก็พร่ำ ครวญเพ้อ ละเมอไป
จิตลุ่มใหล พิศวาส บ่ขาดครา

พลัน! เสียงฟาด ฉาดลง ตรงกกหู!
จนอึ้งอู้ สะดุ้งพรวด ด้วยปวดปร่า
มืดแปดด้าน สนิทแสง แยงอุรา
รีบลุกคว้า ปุ่มสวิทซ์ บิดเปิดไฟ

เห็นเมียจ้อง ทำตาเขียว แยกเขี้ยวอยู่
เลยถามดู ”’นี่ตบฉัน! งั้นใช่ไหม!”
นางบอกว่า ””เออว่ะ จะทำไม!
หนอย! เอาใหญ่ ไม่เห็นหัว พ่อตัวดี!

(เมีย) ”กอดหมอนข้าง ฟัดเหวี่ยง เตียงแทบหัก!
……….”รำพันรัก กับน้องหนู ปากจู๋จี๋! ”
……….”ลูบหัวเตียง จนมันวับผัวอัปปรีย์”
……….”มันเหลือที่ จะทนเห็น มึงเป็นไป!”

(เมีย) ”.บอกกูมา ! มึงดำริ ใครมิทราบ”
……….”เดี๋ยวขนาบ ด้วยดุ้นค้อน นอนหลับไหล”
……….”บอกเดี๋ยวนี้! ที่เรียกนั้น มันผู้ใด! ”
……….”มันอยู่ไหน บอกเดี๋ยวนี้! งั้นมีเฮ!! ”

(สามี) ”โธ่เมียจ๋า อย่าอะไร ให้มันเยอะ”
……….”แค่ฝันเปรอะ เรื่อยเปื่อยไป ไยไขว้เขว”
……….”มิมีหรอก บอกกี่ครั้ง ยังโอเค”
……….”เรื่องหันเห บอกได้เลย มิเคยเอียง..จ้า”

(เมีย) ”แกอย่ามา อ้ากลบ ตลบหลอก!
……….”เดี๋ยวอีกดอก เดี๋ยวเถอะมึง เดี๋ยวถึงเดี้ยง
……….”หากกูรู้ กูเห็น เป็นนอนเตียง!
……….”ได้ขึ้นเขียง ตายโหง อยู่โลงเย็น!”
………………………………………………

คลานหมอบลง ตรงหมอนข้าง อย่างสงบ
กัดกรามขบ คั่งแค้น สุดแสนเข็ญ
นี่แค่ฝัน มันประกบ ตบกระเด็น
ถ้ามันเห็น เช่นในฝัน นั้นกูตาย…… กำ

มือสี่ ลูกตาเหงี่ยม

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ชายช้ำ ๕ ตอน ละเมอรัก (อ่าน 7554 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้