รำพึง
เมฆสีขาวไกลตาสุดฟ้าโค้ง
เป็นแนวโยงทอทอดโอบกอดหล้า
ฟ้ากับดินไกลกันสุดพรรณา
แต่ยังมาบรรจบได้พบกัน
ทะเลเห่ลมกล่อมล้อมล้อคลื่น
ยังครางครืนระงมไปกลางใจฝัน
ทิวมะพร้าวไหวขยับรับตะวัน
หาดทรายอันเงียบเหงายังเฝ้ารอ
น้ำเซาะทรายกระจายชะทีละเม็ด
ประกายเกล็ดเปล่งแสงแต่งแต้มต่อ
ยามคิดถึงตากหน้ามาตัดพ้อ
จะให้รอก็เกินแก้แพ้ใจตัว
18/8/64
