สายฝนกับอารมณ์
มองสายฝนวนหวิวปลิวละล่อง
หวีดเสียงก้องกับลมผสมผสาน
น้ำจากฟ้าโปรยปรายเป็นสายธาร
ชะลอม่านเรียงริ้วผิวแผ่วครวญ
สีทึมเทาเนาทาบระนาบโพ้น
ส่ายโยกโยนเนิ่นนานปานกำสรวล
สุดสายเนตรสังเกตเห็นเป็นขบวน
ผกผันผวนไหลหลั่งยังแผ่นดิน
ละอองหนาวขาวนวลเหมือนยวนยั่ว
รายรอบตัวเหน็บหนาวเฝ้าถวิล
เกิดความเหงาย่างกรายภายในจินต์
เข้าเกาะกินเกินปรามห้ามอารมณ์
ฝันละไมใจเตลิดบรรเจิดจ้า
ว่าสบตาใครเขาเราสุขสม
หลับอยู่กับภวังค์ดังเมืองพรหม
สิ้นทุกข์ถมปัญหาสารพัน
มาลัยทิพย์กลิ่นกรุ่นละมุนหอม
ค่อยโน้มน้อมทีละภาพอาบความฝัน
จำเรียงรื่นชื่นคำเพ้อรำพัน
โอษฐ์จำนรรจ์เทพธิดาเจ้าพาที
มองสายฝนวนหวิวปลิวเวหน
เคยมืดมนกลับกลายระบายสี
ฤดูผ่านกาลหม่นชลธี
หทัยนี้ของเราเขาเคียงครอง
22/7/65
