รูปก็ชั่ว ตัวก็ดำ ทั้งต่ำศักดิ์
ยังคิดรัก เขาอยู่ได้ หัวใจนี่
สอนเท่าไร ก็ไม่จำ ทำอวดดี
สมแล้วที่ ชอกช้ำ ระกำทรวง
กลับบ้านเก่า กาญจน์บุรี ดีกว่าไหม?
เพราะอยู่ไป ก็ทุกข์ท้น ไร้คนห่วง
ไปขุดดิน เผาถ่าน ต้านคนลวง
อย่าทักท้วง เลยหัวใจ ไม่อยากฟัง
เพราะใจดื้อ ถือดี ไปมีรัก
หลายคนทัก ห้ามไว้ ใจก็หวัง
น้ำตาเช็ด หัวเข่า เศร้าพอยัง
หรือต้องฝัง กายดับ ไปกับใจ
เตือนกันแล้ว ก็เชื่อบ้าง อย่าขวางโลก
ลองชะโงก มองเงา เราแค่ไหน
เก็บความรัก ฝังดิน หินทับไว้
อย่าเผลอไผล ได้ปลื้ม จนลืมตน
ความจริงใจ ในโลกนี้ มันมีน้อย
คนเฝ้าคอย ได้รับ อาจสับสน
ใจหนอใจ ทำไม ไม่อดทน
ไปหลงมนต์ คนที่ ไม่มีใจ
ทั้งรูปชั่ว ตัวดำ ทั้งต่ำศักดิ์
ใครจะมอบ ความรัก ภักดีให้
ถ้ายังดื้อ ถือดี ต่อนี้
จะถวาย หัวใจ ให้วัดเลย
