ด้วยความทุกข์ซุกในแทรกใจแน่น
บางขุ่นแค้นพวยพุ่งคิดฟุ้งซ่าน
หวังระบายคายลิ่มถ่อทิ่มมาน
เป็นกลอนกานท์สร้างสรรค์แบ่งปันตรม
ทุกข์วิถีชีวิตบ่อยผิดพลาด
ทุกข์ยังขาดเงินหมุนทุนสะสม
ทุกข์พืชไร่ไม้ผลต้นจวนจม
ทุกข์นาล่มมิเหลือเมื่อฝนพรำ
กินข้าวคำน้ำกลืนฝืนคอฝืด
กระเพาะอืดใจเต้นมิเป็นส่ำ
นอนงอพับหลับดิ้นปลิ้นหงายลำ
ฟ้ามืดดำเลือนลางถึงสางตา
จะก้มของ้อเขาก็เท่านั้น
เสมอกันหมดสุขทุกข์ถ้วนหน้า
พึงตัวแทนแสนดีที่นัครา
สามเดือนกว่าหลบเร้นมิเห็นเงา
สานมือสอดทอดตาฝ่าม่านฝน
ไร้ผู้คนว่าจ้างคงว่างเปล่า
ได้วันร้อยสองร้อยคอยบรรเทา
ไว้ซื้อข้าวปลาเจ่าเอากินกัน
ด้วยความทุกข์คลุกขังฝังตกผลึก
บางครั้งฮึกโกรธกลั้วจนตัวสั่น
พอเมตตามาทดบดบังพลัน
จึงเพียรกลั่นกรองคำนำรายงาน
รพีกาญจน์
