...-๐ วิกาลคล้อยเคลื่อน ๐-...

   ...
   ....-๐ วิกาลคล้อยเคลื่อน ๐-....

   ๑.
   เมื่อดาราวิปโยคอันโศกเศร้า
   มาคลอเคล้าเคียงข้างไม่ห่างหัน
   มาพร่ำพลอดออดอ้อนถอนรำพัน
   เพียงจะบั่นหัวใจให้สิ้นลง

   มาหยิบยื่นอัปยศอันหยดหยาด
   มานวยนาดอิงแอบแนบประสงค์-
   มาตอกย้ำความผิดที่ปลิดปลง
   ยื่นจำนงความหมาย ที่ทายทัก

   " จงหลั่งน้ำตาเศร้าสุดกำสรด
   จงรินรดทดแทนความแน่นหนัก
   จงดำดิ่งมืดหม่นจนใจนัก
   จงจมปลักอย่าฟื้นคืนกำลัง "

   ช่างหว่านล้อมจำนรรจ์กระสันโศก
   ดั่งว่าโลกทั้งโลกสิ้นความหวัง
   ให้จิตหวนรวนเรเห่ประดัง
   แล้วคงนั่งหัวเราะ เมื่อกำชัย
   .........................

   ๒.
   จะเหยียบย่ำก้ำเกินก็เชิญก่อน
   จะยอกย้อนเย้ยกันไม่หวั่นไหว
   ฉันอาจล้าความจริงยิ่งกว่าใด
   แต่จะไม่ยอมแพ้แก่เรื่องราว

   ยังเชิดหน้าองอาจ ไม่ขลาดขาม
   ยิ่งหยันหยามความจริง ยิ่งแกร่งกร้าว
   ฉันยังมีพรุ่งนี้อันแพรวพราว
   ฉันจะก้าวต่อไป ในชีวิต

   ฉันอาจเศร้าอยู่บ้างอย่างวันนี้
   กับสิ่งที่หม่นหมองต้องพลาดผิด
   เวลาล่วงลับไปในความคิด
   ในดวงจิต จะเป็นแค่ ประสบการณ์

   เอาเถิดหนา ดาราวิปโยค
   ฉันจะล่องลมโศกให้กล่าวขาน
   เย้ยพายุโหมเศร้าอันร้าวราน
   ฉันจะผ่าน, ฉันจะฝ่า ไปให้ดู
   .........................

   ๓.
   ประกายพรึกค่อนรุ่งตรงขอบฟ้า
   ดาริกาความหวังยังคงอยู่
   กระจ่างแจ้งกลางใจได้รับรู้
   อาดูรเศร้าอดสู.. จะเสื่อมคลาย ๚ะ๛

   ...
   - Black Sword -
   (หมู มยุรธุชบูรพา)
   ...
   ขอบคุณภาพจาก Internet
   ...

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...-๐ วิกาลคล้อยเคลื่อน ๐-... (อ่าน 6445 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้