๐ คำอำลาของลาโง่ ๐

ว่าเจ้าเป็น เช่นลา หน้าโง่งั่ง
ทุกวันหลัง รับแดด ที่แผดจ้า
หน้าสู่พื้น ยืนร่าง นั่งบางครา
อยู่กับนา.ไร่.สวน พรวนดินดาน

แค่สนุก สุขใจ กับไอฝน
ต้องลมบน หวาดหวั่น สั่นสะท้าน
ขับไล่กา ด่าแมลง แทงดอกบาน
กินอาหาร ตามรั้ว ต้ม.คั่ว.แกง

มีจิ้งหรีด กรีดก้อง ร้องเพลงกล่อม
ดำมืดห้อม ฤดี ไร้สีแสง
นอนหน้าทับ พับฝัน ถึงจันทร์แดง
เงียบเหงาแฝง เข้ามา ในราตรี

เจ้ามีใจ ให้รัก สุนัขน้อย
เป็นเพื่อนคอย ตามไป ในทุกที่
ชอบล้อเล่น เห็นท่า อารมณ์ดี
ทำตาหรี่ ลงหมอบ เหมือนปลอบโยน

เจ้าเคยเล่น เป็นลิง ยิงสะบ้า
อยู่ในป่า ตัวลอย เกาะห้อยโหน
ว่ายผุดดำ คลำหา ปลาในโคลน
รีบกระโจน จูงวัว วิ่งทั่วลาน

เจ้าคงเป็น เช่นลา หน้าโง่งั่ง
เข้าสู่วัง วนเวียน หัดเขียนอ่าน
เฝ้าร้อยรัก ถักอักษร จิ้มกลอนกานท์
หลายปีผ่าน เจ้าสุข.ทุกข์ อย่างไร

หลายปีผ่าน หันขวับ กลับบ้านนา

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๐ คำอำลาของลาโง่ ๐ (อ่าน 5532 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้