** ดรุณี กลางไพร **
๑. ดั่งคันฉ่องผ่องประกายสยายแย้ม
ยิ้มเปื้อนแก้มพรายพิมพ์กระหยิ่มย่อง
พริ้มเผยแซมแต้มเขี้ยวเลาะเลี้ยวมอง
ประจักษ์จ้องสรรพางค์สะอางอวล
๒. พี่จรจงหลงป่าพนาโพ้น
ไร้ผู้คนด้นดั้นเพื่อทันหวน
สุรีย์ลอยคล้อยต่ำเผลอคร่ำครวญ
ช่างรัญจวนป่วนจิตติดป่าไพร
๓. เย็นย่ำลงนงรามขอถามหน่อย
ชดชม้อยบ้านอยู่ประตูไหน
ใคร่ขอตามทรามเชยอย่าเลยไกล
โปรดจงได้เมตตาและการุณย์
๔. เดินพลัดหลงพงป่า..ครา..วสันต์
แม่จอมขวัญหน่อเนื้อจงเกื้อหนุน
ได้อาศัยหลับนอนเถิดแม่คุณ
ทิวากรุ่นเช้าเยือนจักเลือนไป
๕. สุดประเสริฐเลิศล้ำยินคำเอื้อ
จินต์งามเหลือพจนาเอ่ยปราศรัย
บ้านน้องอยู่กลางป่าพนาไพร
ขอพี่ได้เยี่ยมเยือนถึงเรือนชาน
๖. เกินเสกสรรพรรณาธรรมชาติ
เพลินพิลาศประหลาดใจไม้ไผ่สาน
ช่างวังเวงเก็บกดเหลือประมาณ
ถิ่นสุสานบ้านผีปอบวิ่งหอบเลย ...ฯ
