๑ เมื่อคิดย้อนตอนกาลวารเด็กน้อย
ผู้ใหญ่คอยสอนไว้ไร้สับสน
คอยปรามว่าด่าอยู่หนูอย่าซน
ให้ฝึกตนเรียบร้อยอ่อนช้อยงาม

๒ พอได้ฟังนั่งคิดจิตใฝ่ฝัน
แล้วก็พลันขึ้นบนต้นมะขาม
ฝึกพับเพียบเทียบถอยห้อยโหนตาม
ทุกสี่ยามเช้าสายบ่ายและเย็น

๓ ด้วยอยากงามตามฝันหมั่นเพียรฝึก
โดดขึ้นตึกไต่เล่นเช่นอีเห็น
อรชรอ้อนเร้าเย้าเดือนเพ็ญ
จนกระเด็นหลบรี้หนีไกลตา

๔ เริ่มมีหนุ่มรุมทึ้งตรึงใจด้วย
เพราะหนูสวยฉันเฉกเมขลา
หว่านคารมชมเชยเผยอุรา
บอกลงมาเสียที ....เด็กเวร ฯ