จะหักห้ามแหนหวงคอยห่วงหา
อะไรนักจนหนักหนามิ่งสมร
พี่กินเหล้าน้องไล่ให้เข้านอน
พี่อยากจรน้องฮึดฮัดขัดประจำ
แสงเสียงสีมีผ่านตามางอนง้อ
น้องกลับขอให้พักผ่อนตอนหัวค่ำ
พี่ตั้งวงกับเพื่อนพ้องแล้วร้องรำ
น้องหน้าง้ำบ่นว่า.."น่ารำคาญ”
เกรงใจน้องต้องหลีกไกลมิให้เห็น
อ้างจำเป็นงาน สังคมประสมผสาน
แวะเที่ยวบาร์ คาราโอเกะบ้าง สร้างสำราญ
กลับถึงบ้านดึกดื่นเป็นฟืนไฟ
พี่ยังพอมีพลังมั่งวันนี้...
ต้อง”ทู่ซี้”ทนรอต่อเมื่อไหร่
หรือต้องทนจนชีวินพี่สิ้นใจ
ค่อยบอกให้ “ไปที่ชอบ( ๆ )”...ไม่ขอบคุณ
ธนุ เสนสิงห์
:004:
