บาปมิสิ้นวิญญาณนานเร่ร่อน
เตร่ตะรอนล่องลอยคามดอยป่า
หวังปัจจัยใบบุญหนุนนำพา
ลัดเลาะหาชูคอรอเศษโยน
ประชุมเลี้ยงเหล้ารินกินเนื้อสัตว์
สุกดิบแดงแย่งหยัดสัมผัสโหน
หลุดจากมือยื้อยุ่งพุ่งกระโจน
ชามช้อนโดนหล่นพลัดปัดกระจาย
เทศกาลงานวัดจัดสารทตรุษ
รีบเร็วรุดแล่นลิ่วหิวกระหาย
ก่อนหนึ่งวันพลันท่าปรากฏกาย
เห็นเลือนลายหมาเห่าหอนสุดคืน
หากปะเหมาะเพราะรู้มีผู้เฒ่า
แกจะเอาใบตองวางรองพื้น
ใส่อาหารหวานคาวข้าวกินกลืน
หยิบยกยื่นเรียกเปรตราวเจ็ดโมง
ผีเก่าใหม่ไร้ญาติขาดเพื่อนพ้อง
บางตนต้องอาชญาฆ่าตายโหง
สิ้นคุณงามความถูกผูกเชื่อมโยง
ไร้เรือนโรงแหล่งรักที่พักพิง
แม้เป็นสัมภเวสีผีชั้นต่ำ
จะคิดทำชั่วชังยังเกรงกริ่ง
กรรมมิหมดชดใช้ไม่ประวิง
อดอยากจริงผ่ายผอมไม่ยอมโกง
:004:
รพีกาญจน์
