เด็ดดาวเรืองร้อยดวงเป็นพวงใหญ่
ยื่นมาลัยเรืองรองสู่คล้องขวัญ
เจ้าสูงค่าคู่เมืองเรืองอนันต์
ค้อมเคียมคัลจากใจของไอ้เรือง
ขอขมาอย่าโทษโกรธเลยนะ
ที่หนีผละเจ้าไปหันใช้เครื่อง
หลงเชื่อน้ำคำหวานมานคนเมือง
ว่าฟูเฟื่องทันสมัยรถไถนา
งานมากเนื้อน้อยทุนทุ่นรายจ่าย
หากเทียมควายคนคุมมิคุ้มค่า
ไถหว่านเกี่ยวเก็บยุ้งยุ่งยากพา
แสนเชื่องช้าส่งข้าวเข้าจำนำ
รอร้อรอเจ็ดเดือนเหมือนพรรษา
เราชาวนาหน้าเหี่ยวเขี้ยวถลำ
นึกเทพไท้ให้ลาภต้องหลาบจำ
หอบบอบช้ำเคืองแค้นแขวนคอตาย
มามะมามะเราเริ่มต้นใหม่
ที่แล้วมาแล้วไปยังไม่สาย
ต่อนี้ไปไม่พรากจากเพื่อนควาย
คนเคียงควายควายเคียงคนบนคันนา
:a015:
รพีกาญจน์
