โคลงสี่สุภาพ ยอดไม้ คนสูง

เขียนยามว่าง ไม่รู้จะเขียนอะไรเอาที่ โพสไปมาเติมใหม่
และทำให้สำหรับผู้ฝึกโคลงสี่สุภาพมือใหม่ ให้จำตำแหน่งเอกโท
ให้เกิดความแม่นยำในตำแหน่งเอกโท
โดยฉบับนี้ขอเขียนให้บังคับเอกโทตามฉันทลักษณ์
คือลงรูปไม้เอกไม้โทตามตำแหน่ง เมื่อชินแล้วจึงใช้คำตายลหุอะไรก็ว่าไป
แต่มือใหม่โดยเฉพาะสี่จะเริ่มต้นแบบนี้ก่อนเพื่อความแม่นยำ

…..โคลงสี่สุภาพ………

ยอดไม้คนสูง

๐ สูรย์แสงโลมเหล่าเนื้อ……..ลามกาย
ฤาผ่อนเงาเพลาผาย……….…แผ่พื้น
พิรุณหล่นรินราย…………......พรายฉ่ำ
สัตว์เหล่าคงริกรื้น……...….….ร่นซ้นอาศัย

ไหวไหวไกวแกว่งเข้า….….......โรมรัน
เกิดก่อพายุอัน…………..……เก่งกล้า
โงนเงนกิ่งตามกัน…………….ตนอ่อน
เพลาผ่อนฤาจักท้า…..……….ต่อต้านแรงลม

เชยชมชนเหล่าด้าว………..…เลอคน
สูงส่งเปรียบยอดยล……....….หมู่ไม้
จารีอยู่ยังตน………………....เพราผ่อง
อวลอุ่นเอมอกไซร้…….…..….เผ่าผู้อนาถา ฯ

๐ ชาวนราแหล่งร้อน..............โลมไฟ
เหตุแห่งชนเกรียงไกร.............เล่ห์ร้าย
เลอศักดิ์บ่คลาไคล.................เทียมดั่ง ปราชญ์นอ
โอษฐ์โอ่องค์ละม้าย...............ด่างพร้อยทรงเฉลา

เขาสูงฤๅบ่งชี้.........................โอฬาร
สูงส่งฤาอุทาร........................กล่อมหล้า
เทียวพจน์แพร่งประหาร..........ตนใหญ่
พลไพร่ฤาอาจกล้า.................ร่อยลี้เลือนสนอง

ศักดาครองห่มให้……………..เริงหลง
กามกลิ่นเนืองเนาคง…….....…อยู่ยั้ง
โลภาก่อยืนยง……………..….เสาะสู่
ฉินหมิ่นคลายรึงรั้ง…………….เสื่อมสิ้นสร่างศรี

ราคีควรกิ่งไม้………............…เพียงดิน
กายแกร่งฤๅโรยริน….......……อ่อนก้าน
วาโยกล่นกลืนกิน……….....…ราญเกลื่อน
สัตว์เหล่าแลเปรียบบ้าน………ถ่มถุ้ยมูตรฝัง ฯ

๐ เงนเงาดังกิ่งก้าน.................เยโยน
สูงส่งพึงเงนโงน......................อ่อนน้อม
สูงฤาบ่เอนโอน.......................อาจเพลี่ยง แลนา
อวดโอ่มิเอนค้อม....................ย่อมชี้เทียมสถุน ฯ

หลวงสี่

	ผู้เขียน	หัวข้อ: โคลงสี่สุภาพ ยอดไม้ คนสูง (อ่าน 6387 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้