รือนกาหลง..( สะกิด ละคร )
...........
เรือนหลังนี้ พี่สร้าง ต่างชีวิต
น้องมีสิทธิ์ ลิขิตรัก ด้วยศักดิ์ศรี
ตราบตัวตาย กายสิ้น หมดชิ้นดี
กลายเป็นผี ผุ-พัง หวังเฝ้าชาน
เด็ดผักบุ้ง นุ่งสไบ ใจห่วงหา
ตัดกล้วยไข่ ใส่ตะกร้า ถ้าจะหวาน
สุกคาต้น ล้นเครือ เมื่อไม่นาน
แขวนขื่อคาน บ้านเรา เอาไว้กิน
บัวชมพู ดูสิ สีสวยสด
มิโป้ปด พี่จ๋า หน้ากระถิน
จำได้ไหม ใกล้ค่ำ น้ำค้างริน
หิ่งห้อยบิน ริมคุ้ง ฟุ้งกระจาย
วิ่งไล่ขับ จับมือ ยื้อหัวไหล่
พี่ลูบไล้ แก้มนวล ชวนใจหาย
เพราะความรัก หนักอก ปรกเรือนกาย
แม้วางวาย ดายดิ้น สิ้นชีวี
จะขออยู่ ..คู่..เคียง เพียงเราสอง
แม้ตัวน้อง ต้องตาย กลายเป็นผี
จิตคงมั่น ฝันใฝ่ ในกรรมดี
ฟ้าปรานี ปล่อยวิญญาน กลับบ้านมา
....
พี่ไม้ จ๋า า า า า..
:a020:
:037:
วุ้ย ขนลุกจ๊ะ
