..รอ..
ขอรออยู่ตรงนี้ที่เธอรู้
ฟังเสียงกู่ลมพลิ้วปลิวมาหา
ริมหาดทรายสายน้ำฉ่ำชีวา
ใต้ชายคาเงื้อมเขาเงาตะวัน
จะรอแสงแบ่งปันจากจันทร์ฉาย
ปลอบหัวใจมักง่ายยามไร้ฝัน
มืดสีดำย่ำพลบจบแสงวัน
ดาวอำพันอันละอองก็ล่องลอย
ระยิบยับวับไหวในรู้สึก
ประกายพฤกษ์ห้วงหาวเกินกล่าวถ้อย
ดับสำนึกวันวารการรอคอย
ความสำออยร้อยคำลำนำครวญ
กระซิบเสียงเพียงไหนจะไปถึง
รักเคยซึ้งแสนไกลไม่พัดหวน
แสงหิ่งห้อยพร้อยพร่างช่างเย้ายวน
ให้เรรวนป่วนจิตอนิจจา
หรือแค่ข่าวเล่าขานผ่านความเชื่อ
ว่าดาวเหนือนำทางกลางคลื่นกล้า
เรือสู่ฝั่งโยกโยนโพ้นดวงตา
แสวงหาแผ่นดินจินตนาการ
วาริน
๕/๘/๕๗
