ลงหลุมปลัก ตักดิน สิ้นวันหยุด
จอบเสียมขุด ลากกอง ต้องโทษฐาน
กินมะพร้าว ข้าวหลาม ยามวิกาล
ประคุณท่าน ลงทัณฑ์ ให้ปั้นดิน
พระเณรมี สี่รูป รูปพันก้อน
เผาสุกร้อน ไม่จับ นับหักบิ่น
ห้ามอุทธรณ์ ผ่อนผัน กรรณยลยิน
เด็กวัดรวม ทั้งสิ้น อีกหกคน
เป็นคำสั่ง เบ็ดเสร็จ ความเด็ดขาด
เจ้าอาวาส ผ่านไป แสร้งไม่สน
เวลานาน ผ่านปี ที่ทุกข์ทน
จึงจักพ้น หมื่นก้อน ซ้อนเรียงราย
เรื่องอาหาร การกิน ศีลบัญญัติ
ต้องเคร่งครัด ติดใจ อย่าให้หาย
กินพอดี มีคุณ เจือจุนกาย
กินมากมาย ร้ายโขก โรคลุกลาม
หยุดบ่นพร่ำ ทำโทษ แสนโหดร้าย
ปั้นอิฐขาย ใช่หรือ คือคำถาม
ใจลึกลึก ฝึกเจ้า เฝ้าพยายาม
ชนะความ ลำบาก ด้วยพากเพียร
กรานกฐิน สิ้นวัน ออกพรรษา
พร้อมศรัทธา ร่วมก่อ หล่อพระเศียร
สร้างศาลา อาคาร การเปรียญ
จะให้เขียน แผ่นติด อิฐของเธอ
ทุกครั้งที่เข้าวัด ปลาบปลื้มใจไม่รู้ลืม
รพีกาญจน์
