เอาความรักถักสายใยใส่คุ้งฟ้า
เอาห่วงหามาร้อยเรียวเกี่ยวเมฆใส
เอาคิดถึงฝากธาราป่าพงไพร
เอาห่วงใยให้สายลมห่มกายเธอ

ฝากดาวพริบวิบวาวแววพรายแพรวฟ้า
คอยสบตาส่งอุ่นไอให้เสมอ
ฝากดวงจันทร์ส่องสว่างทางพบเจอ
คอยเสมอ ณ เรือนรักที่พักใจ

      มุกดาริน

   

เหตุอันใดให้ร้ายว่ารักแกล้ง
รักเสแสร้งหลอกช้ำน้ำตาร่วง
เรือนหลังนี้มีรักไม่หักทรวง
ไออุ่นลวงไม่กลายกล้ำซ้ำเติมใจ

น้ำบนเรือนใสสดหมดจดกระจ่าง
ดุจน้ำค้างกลางเวหานภาใส
ยามเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจากโพยภัย
ดื่มชิมได้คลายดับทุกข์นานา

     มุกดาริน