ฉันมันก็แค่ผู้หญิงอ่อนไหว
จะให้เป็นยังไง...ก็ทำได้แค่นั้น
อย่ามาแคร์ไม่ต้องตอแยกัน
ถ้าสิ่งเหล่านั้น...คุณไม่เข้าใจ
 
ฉันจึงไม่เคยเชื่อ
ฉันถึงไม่เคยเชื่อสิ่งไหนไหน
ทุกคนที่ผ่านเข้ามา...ล้วนแล้วก็จะเลยผ่านไป
มันเป็นอย่างนี้ครั้งที่เท่าไหร่ไม่เคยจำ
 
ฉันมันก็แค่ผู้หญิงเหงาเหงา
ชอบปรับทุกข์กับดวงดาวทุกค่ำ
ชอบลำธารน้ำตกทิวเขาทุกยาม
ชอบเขียนกลอนวาดภาพตามแต่หัวใจ
 
ฉันก็เป็นได้แค่นี้
ไม่สามารถเป็นเหมือนที่คนอื่นเป็นได้
ฉันคนนี้..จะพยายามเข้าใจ
ทุกคนในโลกนี้ไม่มีใครเหมือนใครได้จริงจริง

     มุกดาริน