มาดแม้นเหมือน กาดำ ที่ต่ำศักดิ์
แต่ความรัก สลักสูง อย่างยูงสวย
เทิดทูนแท้ แม้สิทธิ์ไร้ ใจระทวย
ยอมมอดม้วย ด้วยฤทัย ใกล้แหลกราน...

เมื่อดวงใจ ได้มอบ ยอมสละ
ไม่ลดละ ผละถอย ยังคอยหวาน
ถึงต้นขม  อมเปรี้ยว  เคี้ยวไม่นาน
เวลาผ่าน มาลย์ดวงใส คงได้ดี...


 

คืนเศร้า หนาวเหน็บ ใจเจ็บร้าว
มองดวงดาว คราวหม่น ทนอับเฉา
น่าอนาท วาสสนา ชะตาเรา
คงครองเหงา ไปอีกนาน จะผ่านเลย..

สัญญาใจ ไว้ว่ารัก น้องหักทิ้ง
สัญญาจริง มิ่งขวัญ มั่นมิเผย
สัญญารัก ปักจิต  คิดเฉยเมย
สัญญาเอ่ย ไม่เผยใจ ได้แต่ตรม..

ต่อแต่นี้ ฤดีดวง ลวงลาลับ
ไม่หวนกลับ มาดูแล ดวงแดขม
รักแสนรัก กลับหักห่ม ล้มระทม
ต้องก้มหน้า น้ำตาไหล ในอกนอง..

ขอพักใจ ให้หายช้ำ ระกำเศร้า
คงเหลือเงา เร้าอาลัย ใจห่วงหมอง
ต้นดอกโศก คงวิโยค โลกไร้ปอง
ไม่มีน้อง ไม่มีพี่ ที่เคียงกาย..



 :043: