@-- สู้โว้ย --@

สองมือกำให้มั่นประกาศกล้า
ให้รู้ว่ายังสู้มิท้อถอย
มิใช่อ่อนโอนเอนเช่นหลักลอย
ใจดวงน้อยยังมั่นมิเปลี่ยนแปร

แม้นน้ำตาจะตกในวันนี้
ก็ยังดีรู้เจ็บจากบาดแผล
ประสบการณ์เก็บไว้ในดวงแด
ใช่ย่ำแย่ล้มแล้วไม่รู้ยืน

สายตาสองมองมุ่งไปข้างหน้า
อย่างคนกล้าคนแกร่งไม่แกล้งฝืน
เท้ายังปักหลักมั่นแม้กล้ำกลืน
ความขมขื่นขี้ปะติ๋วไม่เท่าไร

ขอกร๋ากร่างวางมาดประกาศมั่น
ว่าไม่หวั่นหรอกนะยังสู้ไหว
เข้ามาเถิดมาซิจะช้าไย
จะเตะความทุกข์ให้กระเด้งกระดอน
 
ม่อนจัง
 
ม่อนไปเจอภาพนี้ในอินเตอร์เน็ท ม่อนชอบมาก ๆ
เลยเก็บมาแต่งกลอนใส่ไว้ดีกว่าครับ  

อะจะว๊าก ความทุกข์ไหงลอยกลับ
ม่อนขยับเอียงหลบมิอยู่เฉย
โยกหัวโหม่งโป๊งเหน่งกระเด้งเอย
ร้องว๊ากเพ้ยตั้งการ์ดทะมัดทะแมง

ขืนเข้ามาโดนเข่านะเจ้าทุกข์
ริหาญบุกถึงถิ่นคิดแอบแฝง
รีบคว้าไม้หน้าสามหวดเต็มแรง
จนแอ้งแม้งหมดรูปในพริบตา

แล้วตามด้วยไม้ตายลับเฉพาะ
จั๊กกะจี๊ให้หัวเราะเอาละหวา
จนเปลี่ยนร่างเป็นสนุกละลั้นลา
เห็นไหมว่าไม่ยากจนเกินการณ์

แค่ใจเราตั้งสู้ไม่ท้อถอย
ทุกข์ก็ห้อยหมดสิ้นซึ่งสังขาร
เอ๋ แต่ว่า ซุปเปอร์แมนที่พุงยาน
เหาะเหนือบ้านม่อนไหวได้ไงกัน ?
 
ม่อนจัง