ยินสำเนียงเสียงส่งบรรจงกล่าว
เจ็บปวดร้าวรอนรานผลิผลาญก่อ
เหมือนไฟกรดรดอกสะทกพอ
รันทดท้อท่ามกลางเวิ้งว้างจินต์
ด้วยเหตุผลกลโศกของโลกหล้า
ที่โถมถาทบท่วงดุจบ่วงดิ้น
ชีพบาดเจ็บเหน็บหนามรุกลามริน
บาดจนสิ้นอนาคตกำสรดทรวง
ยากจะฝืนคืนหากันยาเจ้า
หวั่นคนเขาหมิ่นฤดีทั้งที่ห่วง
จะกู่ก้องร้องร่ำเทพบำบวง
ใจก็ท้วงทักถามดั่งหยามตน
หากแม้นรู้พธูเจ้าจิตเศร้าศัลย์
จะยอมหันคืนเลือกกระเสือกกระสน
แม้นกำสรดอดสูจากผู้คน
จะยอมยลยอมยินถ้อยนินทา
จะขอเอ่ยคำรักประจักษ์แจ้ง
บอกแถลงต่อเจ้าที่เฝ้าหา
จากดวงจิตพิษฐานผ่านวาจา
ให้รู้ว่ารักมั่นมิผันแปร
จะวางสร้างทางทอดอนาคต
ทุกหยาดหยดน้ำใจไม่ห่างแห
มิหายจากพรากกันมั่นรักแท้
โอ้ดวงแดอย่าโศก.. วิโยคเลย ฯ
:
.
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)
