กลอนแคนโต้20

แคนโต้ เป็นร้อยกรองร่วมสมัยของไทยประเภทหนึ่ง
เป็นกลอนเปล่าไม่มีสัมผัส มี ๓ บาท บาทละ ๑ วรรค
ในแต่ละวรรคไม่กำหนดจำนวนพยางค์
ลักษณะเด่นของแคนโต้คือใช้คำน้อย แต่ให้ความหมายลึกซึ้ง
คล้ายโคลงไฮกุของญี่ปุ่น

๑. พรหมลิขิตทำให้เรารักกัน
แล้วเวลาที่เราเลิกกัน
เพราะพรหมลิขิตหรือเราสองคน

๒. รักผลิบานในฤดูร้อน
เริ่มร้าวรอนในฤดูฝน
แล้วจบลงในฤดูหนาว

๓. ราตรีนี้เงียบเหงา
ฟ้าไร้ดาวเคียงเดือน
ยิ่งย้ำเตือนเราเดียวดาย

๔. ฟ้าใกล้ค่ำ
ช่างดูหงอยเหงา
เมื่อฉันไร้เธอ

๕. สิ่งที่ตรงข้ามกับความรัก
ไม่ใช่เกลียด
แต่เป็นการไม่ใส่ใจ

๖. ความรักเป็นอมตะไม่มีวันตาย
การลาจากเลิกลา
ก็เป็นนิรันดร์เฉกเช่นเดียวกัน

๗. คำพูดของคนโกหก
ก็ไม่ต่าง"น้ำเน่า"
ที่ส่งกลิ่นเหม็นและสกปรก

๘. คนที่รอแต่ความหวัง
ก็เหมือนรอฝนตก
กลางทะเลทราย

๙. ความรัก-ความหลง
ต่างกันเพียงแค่
เส้นบางบางที่กั้นอยู่นิดเดียว

๑๐. เรารักใครสักคน!
เราใช้อะไรตัดสินใจ
สมอง หรือ หัวใจ

๑๑. เวลาเจอคนเสียใจ
เขาอาจไม่ต้องการคนปลอบใจ
แต่เขาต้องการคนที่รับฟัง

๑๒. โง่ต้องมาก่อนฉลาด
แต่ฉันไม่เคยฉลาด
เพราะโง่หลงเชื่อใจ

๑๓. อาจทำดีกับคนที่เคยรักได้
แต่ที่ทำไม่ได้
คือกลับไปรักกันอีกครั้ง

๑๔. การให้อภัยไม่ควรเกินสามครั้ง
แต่ยังทำซ้ำแล้วซ้ำอีก
ม้นก็เกินให้อภัย

๑๕. ความเจ็บปวดทุกข์และทรมาน
แต่ความเจ็บปวดนั้นแหละ
บอกให้รู้ว่าเรายังมีชีวิตอยู่

๑๖. เราต้องการหาคนที่รัก
หรือต้องการแค่
หาคนที่พอดีกับเรา

๑๗. เสียใจ เมื่อถูกแย่งคนรักไป
แต่จงดีใจ
ที่ไม่ได้แย่งคนรักใคร

๑๘. น้ำตาแก้ปัญหาไม่ได้
แต่น้ำตาทำให้เรา
ตาสว่างเห็นอะไรชัดขึ้น

๑๙. คนเราก็แปลก
คนดีเรากลับไม่ได้รัก
คนที่เรารักกลับไม่ดี

๒๐. การที่เราจะรักใครสักคนนับเป็นเรื่องยาก
แต่การที่เราจะเลิกรักใครสักคน
มันยากยิ่งกว่านั้น

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลอนแคนโต้20 (อ่าน 7427 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้