หล่อนหายไปแล้ว

หล่อนหายไปแล้ว

ทุกยามเช้าเดินทางอย่างคนแก่
รถเมล์แอร์เย็นฉ่ำตามสมัย
บางวันผู้โดยสารนั้นแน่นไป
บางวันได้คนนั่งน้อยบางตา

ณ ป้ายหนึ่งโฉมตรูผู้โดยสาร
หล่อนหน้าหวานยิ้มละไมเต็มใบหน้า
เนตรคมวาวราวกะมฤคา
ได้ขึ้นมาให้เห็นเป็นประจำ

ทุกวันจึงชื่นตาทุกคราพบ
ทุกครั้งสบตางามใจหวามหวำ
บางครั้งนั่งตรงหน้ามองตาดำ
แล้วหลบงำสายตาหน้าต่างใจ

มีวันนั่งเคียงข้างบังเอิญด้วย
เหมือนโชคช่วยพามิตรนั่งชิดใกล้
มีกลิ่นกรุ่นอุ่นอื้อโยงเยื่อใย
แต่ยังไม่ปริปากทักทายกัน

คิดเอาเองว่าเธอหวังเจอหน้า
จึงขึ้นมาพบเห็นเป็นแม่นมั่น
หวังใกล้ชิดสะกิดทักเธอสักวัน
สานสัมพันธ์ไมตรีมิเสื่อมคลาย

หลายวันแล้วไร้หน้านัยน์ตาหวาน
คิดงุ่นง่านมองเก้อเมื่อเธอหาย
เธอเจ็บป่วยถึงขั้นอันตราย
หรือถูกชายอื่นมาคว้าไปครอง ?

@ เต็ม อภินันท์
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๘ / ๑๙..๓๙ น.

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต

	ผู้เขียน	หัวข้อ: หล่อนหายไปแล้ว (อ่าน 4890 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้